Anne Hidalgo
| Anne Hidalgo | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Geboren | 19 juni 1959 San Fernando, Spanje | |||
| Politieke partij | PS | |||
| Handtekening | 
| |||
| Burgemeester van Parijs | ||||
| Huidige functie | ||||
| Aangetreden | 5 april 2014 | |||
| Voorganger | Bertrand Delanoë | |||
| ||||
Anne Hidalgo (San Fernando (Spanje), 19 juni 1959) is een Franse socialistische politica, en vanaf 5 april 2014 burgemeester van Parijs. Zij is de eerste vrouw die deze functie bekleedt. De van oorsprong Spaanse Hidalgo was onder het mandaat van burgemeester Delanoë van 2001 zijn eerste adjunct. Hidalgo is opgegroeid in Lyon en woont sinds 1985 in het 15e arrondissement van Parijs. Ze begon haar carrière bij de arbeidsinspectie en had een snelle carrière in de PS, waarvoor ze in de regering-Jospin in enkele kabinetten zat.[1]
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Hidalgo werd geboren als Ana Hidalgo. Haar ouders Antonio en María Hidalgo emigreerden in 1961 met hun twee dochters naar Frankrijk. Hidalgo groeide op in Vaise, een wijk in Lyon. Op 25 juli 1973 werd ze genaturaliseerd tot Française en sindsdien heeft ze een dubbele (Frans-Spaanse) nationaliteit.[2]
Werk[bewerken | brontekst bewerken]
Ze studeerde arbeidsrecht aan het Institut du travail in Lyon. In 1984 ging ze aan het werk als arbeidsinspecteur in Chevilly-Larue. Ze verhuisde toen naar het 15e arrondissement in Parijs.
Tussen 1997 en 2002 heeft Hidalgo gewerkt in drie kabinetten van de regering-Jospin. Allereerst als adviseur van Martine Aubry, minister van Werkgelegenheid, later als adviseur van Nicole Péry, staatssecretaris voor vrouwenrechten. Van 1998 tot 2000 adviseerde ze het kabinet over wetten over de gelijkheid van mannen en vrouwen op het werk. Van november 2000 tot mei 2002 werkte ze voor Marylise Lebranchu, minister van Justitie.[3] Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2001 stond Hidalgo als nummer 1 op de lijst van de socialistische partij in het 15e arrondissement van Parijs. Ze verloor in de tweede verkiezingsronde van de gedeelde kieslijst van Edouard Balladur en René Galy-Dejean. De nieuwe burgemeester van Parijs, Bertrand Delanoë, benoemde haar onder andere als adviseur emancipatie en als locoburgemeester. In 2002 moest Hidalgo actief taken vervullen als adjunct-burgemeester nadat Delanoë was neergestoken tijdens festiviteiten van de Nuit Blanche op het Parijse stadhuis. [4][5] In het voorjaar van 2016 werd Hidalgo in de Franse pers getipt als de hoop van de socialistische partij voor de Franse presidentsverkiezingen omdat François Hollande het in de peilingen erg slecht bleef doen.
Burgemeester van Parijs[bewerken | brontekst bewerken]
Op 2 september 2012 kondigde Hidalgo aan zich verkiesbaar te stellen als opvolger van Bertrand Delanoë bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 in Parijs.[6] Nadat de andere socialistische kandidaat Jean-Marie Le Guen zich had teruggetrokken, bleef Hidalgo over als enige kandidate voor de Franse Socialistische Partij. Op 30 maart 2014 behaalden de gezamenlijke lijsten die zij aanvoerde de meerderheid bij de gemeenteraadsverkiezingen. Op 5 april 2014 werd Hidalgo als eerste vrouw ooit gekozen tot burgemeester van de Franse hoofdstad.[7] Tijdens haar burgemeesterschap kreeg Parijs in 2015 te maken met terreuraanslagen, in januari van dat jaar de aanslag op Charlie Hebdo en in november van datzelfde jaar zes gecoördineerde aanslagen. Als burgemeester slaagt ze erin om de Olympische Spelen van 2024 binnen te halen voor haar stad. In 2017 en 2018 krijgt ze veel kritiek na de perikelen rond de verhuursystemen Vélib' en Autolib' en het wegenissenplan langs de Seine-oevers.
Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]
Ze is in 2004 getrouwd met Jean-Marc Germain, een getrouwe van PS-kopstuk Martine Aubry. Ze hebben een zoon. Hidalgo heeft ook twee kinderen uit een eerder huwelijk.
Bronnen, noten en/of referenties
|
