Aphelops had het formaat van een hedendaagse zwarte neushoorn, maar was wel slanker gebouwd met langere poten. Het was een hoornloze neushoorn. Op basis van het gebit kan geconcludeerd worden dat Aphelops een bladeter was.
Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
Paleobiogeography of non-equid perissodactyls from the Early Miocene of Panama. AR Wood et al. Annual Meeting of the Society of Vertebrate Paleontology (2014).
L. G. Tanner. 1967. A new species of rhinoceros, Aphelops kimballensis, from the latest Pliocene of Nebraska. Bulletin of the Nebraska State Museum 6(1):1-16.
D. R. Prothero. 1998. Rhinocerotidae. In C. M. Janis, K. M. Scott, and L. L. Jacobs (eds.), Evolution of Tertiary mammals of North America 595-605. Cambridge University Press.
Mihlbachler, M.C., 2003. Demography of late miocene rhinoceroses (Teleoceras proterum and Aphelops malacorhinus) from Florida: linking mortality and sociality in fossil assemblages. Paleobiology 29 (3): 412-428, figs. 1-4
R. C. Hulbert and F. C. Whitmore. 2006. Late Miocene mammals from the Mauvilla Local Fauna, Alabama. Bulletin of the Florida Museum of Natural History 46(1):1-28.
Bian Wang; Ross Secord (2019). "Paleoecology of Aphelops and Teleoceras (Rhinocerotidae) through an interval of changing climate and vegetation in the Neogene of the Great Plains, central United States". Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology. in press: Article 109411. doi:10.1016/j.palaeo.2019.109411.
Wikimedia Commons
