Arctic World Archive

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het Arctic World Archive (AWA) is een faciliteit voor het bewaren van gegevens, gelegen op het eiland Spitsbergen in de Svalbard-archipel in Noorwegen, niet ver van de Wereldzadenbank van Svalbard. Het bevat gegevens van historisch en cultureel belang uit verschillende landen, evenals alle open-sourcecode van het Amerikaanse multinationale bedrijf GitHub, in een diep begraven stalen kluis, waarvan wordt verwacht dat de gegevensdragers 500 tot 1000 jaar meegaan. Het wordt geëxploiteerd door het particuliere bedrijf Piql en het staatsbedrijf Store Norske Spitsbergen Kulkompani (SNSK).

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Piql is een Noors bedrijf voor gegevensopslag dat is gespecialiseerd in de opslag van digitale media voor lange termijn. Piql en SNSK hebben een diep begraven stalen kluis gebouwd in een mijnschacht van een verlaten kolenmijn. Bij het Arctic World Archive, op 27 maart 2017, deponeren de regeringen van Brazilië, Mexico en Noorwegen kopieën van verschillende historische documenten in de kluis.[1][2][3]

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De Svalbard-archipel, ten noorden van het vasteland van Noorwegen, ongeveer 1000 km van de Noordpool, is gedemilitariseerd verklaard door 42 landen, zoals vastgelegd in het Svalbard-verdrag dat werd ondertekend na de Eerste Wereldoorlog.[1] Dit betekent dat het grondgebied niet voor militaire doeleinden kan worden gebruikt, en het bedrijf beschrijft de locatie als "een van de meest geopolitiek veilige plaatsen ter wereld".[4] De archiefvoorziening bevindt zich op Spitsbergen, het grootste eiland van Svalbard.[5]

De faciliteit is een grote stalen kluis[5] die zich ergens tussen 150 m en 300 m onder de grond of permafrost bevindt[5][6] in een verlaten kolenmijn (Store Norske Gruve 3) die meer dan 300m de berg in gaat.[7][8][9] De faciliteit is beveiligd met een betonnen muur en een stalen poort. De deposito's zelf worden opgeslagen in veilige verzendcontainers achter de poort.[10]

Vanwege het Arctisch klimaat van het eiland en de resulterende permafrost zou de temperatuur in de kluis zelfs als de stroom uitviel onder het vriespunt blijven, wat koud genoeg is om de inhoud van de kluis gedurende tientallen jaren of langer te bewaren,[7] met de kluis 250 m onder de permafrost.[5] De kluis bevindt zich diep genoeg om zelfs schade te vermijden door nucleaire en EMP-wapens.

Opslag en toekomstig gebruik[bewerken | brontekst bewerken]

Gegevens worden opgeslagen op filmrollen die zijn gemaakt met behulp van een verfijnde versie van gewone donkere kamer fotografietechnologie.[1][6] De film bestaat uit polyester gecoat met zilverhalogenide kristallen[5] en gepoedercoat met ijzeroxide, en heeft een levensduur van minstens 500 en mogelijk tot 2.000 jaar, indien bewaard onder optimale omstandigheden.[4]

Het niveau van de beveiliging van de gegevens vertegenwoordigt de "koude laag" van archivering. De "hete" (toegankelijke online archieven) en "warme" (bijvoorbeeld Internet Archive) lagen hebben beide de zwakte dat ze zijn gebaseerd op elektronica - beide zouden worden gewist bij een herhaling van de 19e-eeuwse geomagnetische storm die bekend staat als het "Carrington gebeurtenis". Het is een onvolledige maar veiligere snapshot van gegevens, waarbij het de bedoeling is dat archivering elke vijf jaar plaatsvindt.[5]

Om te realiseren dat mensen in de zeer verre toekomst mogelijk niet begrijpen wat ze in de kluis zien, is een soort "Steen van Rosetta" bedacht om te helpen bij het decoderen van de gegevens, in de vorm van een gids voor het interpreteren van het archief. De gidsen zijn allemaal leesbaar met het oog, na vergroting, en geschreven in het Engels, Arabisch, Spaans, Chinees en Hindi.[5]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. a b c Vincent, James, Keep your data safe from the apocalypse in an Arctic mineshaft. The Verge (4 april 2017). Geraadpleegd op 13 August 2020.
  2. (no) NRK, Dommedagshvelv åpner på Svalbard (26 maart 2017). Gearchiveerd op 11 april 2018. Geraadpleegd op 16 april 2018.
  3. Arctic World Archive - Piql. Gearchiveerd op 18 april 2018. Geraadpleegd op 16 april 2018.
  4. a b Linder, Courtney, Github Code - Storing Code for the Apocalypse. Popular Mechanics (15 november 2019). Geraadpleegd op 13 August 2020.
  5. a b c d e f g Byrne, Nate, Buried deep in the ice is the GitHub code vault. ABC News. Australian Broadcasting Corporation (12 August 2020). Geraadpleegd op 13 August 2020.
  6. a b Look inside the doomsday vault that may hold the world's most important data. NBC News (7 June 2017). Geraadpleegd op 13 August 2020.
  7. a b Lawlor, Paul, Arctic 'doomsday' vault seeks to protect world's most precious data. CNN (4 april 2017). Gearchiveerd op 18 april 2018. Geraadpleegd op 16 april 2018.
  8. Kobie, Nicole (3 april 2017). Norway's Doomsday vault will now store and protect the world's data. Gearchiveerd op 8 november 2019. Wired UK . ISSN:1357-0978
  9. (en) Arctic World Archive Puts Data on Ice for 1,000 Years. HowStuffWorks (4 april 2017). Gearchiveerd op 2 april 2020. Geraadpleegd op 25 november 2019.
  10. (de) Diese Kohlemine soll das digitale Erbe der Menschheit schützen. 1E9 (9 augustus 2020). Geraadpleegd op 10 augustus 2020.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  • Martin Skjæraasen et al. "Frø i fare" [Seeds in danger] (22 maart 2021) NRK