Atletiek op de Olympische Zomerspelen 1896 – 100 meter mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
pictogram atletiekAtletiek op de
Olympische Zomerspelen 1896
100 meter mannen
Gehouden in Vlag van Griekenland (1822-1970 en 1975-1978) Athene
Jaar 1896
Data 6 april (heats)
10 april (finale)
Sport Atletiek
Accommodatie(s) Stadion Panathinaiko
Deelnemers 15 atleten uit 8 landen
Medailles
Goud  Thomas Burke  Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Zilver  Fritz Hofmann  Vlag van Duitsland Duitsland
Brons  Alajos Szokolyi  Vlag van Hongarije Hongarije
Brons  Frank Lane  Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
    Volgende: 1900
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Atletiek op de
Olympische Zomerspelen 1896
Pictogram atletiek
Baanevenementen
100 m   mannen
400 m mannen
800 m mannen
1500 m mannen
110 m horden mannen
Wegevenementen
Marathon mannen
Veldevenementen
Verspringen mannen
Hink-stap-springen mannen
Hoogspringen mannen
Polsstokhoogspringen mannen
Kogelstoten mannen
Discuswerpen mannen

De 100 meter voor mannen wedstrijd was de kortste baan afstand op het programma van het Atletiek op de Olympische Zomerspelen 1896. De voorrondes werden gehouden op de eerste dag van de Spelen, 6 april. De atleten werden verdeeld over drie groepen. De twee beste atleten van elke groep gingen door naar de finale, die op 10 april werd gehouden. 15 atleten uit 8 verschillende landen deden mee.

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Heats[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste ronde heats werd gehouden op 6 april. De twee beste atleten van elke groep gingen door naar de finale. Volgende atleten zijn niet gestart volgens Olympedia: Louis Adler, Harald Arbin, Nándor Dáni, Ralph Derr, Alfred Flatow, Leonidasz Manno, Konstantinos Mouratis, Luis Subercaseaux, Jean Tournois, Alexandre Tuffère, Charles Vanoni en István Zachar. Het offiële rapport maakt melding van 21 deelnemers verdeeld over 3 heats. Olympedia heeft in totaal 27 deelnemers waarvan twaalf niet gestart zijn.

Heat 1[bewerken | brontekst bewerken]

In het officiële rapport staat dat er in totaal 21 deelnemers waren, verdeeld in drie groepen; er hadden dus 7 atleten in elke heat moeten zijn. Het officiële rapport noemt alleen de top twee lopers, Lane en Szokolyi. Butler schrijft dat er in de eerste ronde "twee Hongaren, een Chileen, een Fransman, een Duitser, een Engelsman en een Amerikaan" waren. Mallon & Widlund noemen Lane, Szokolyi, Gmelin, Grisel, en Doerry. Megede plaatst André Tournois als de Franse deelnemer, in plaats van Grisel (die Megede helemaal niet opsomt), laat Doerry weg (die Megede in ronde 2 plaatst), en telt Leonidasz Manno en Luis Subercaseaux. Olympedia volgt Mallon & Widlund en neemt ook Manno, Tournois en Subercaseaux op in een lijst van niet-starters die niet aan een bepaalde heat verbonden zijn (deze lijst bevat 12 atleten, waardoor Olympedia's totaal aantal deelnemers op 27 komt in plaats van 21).

Plaats Land Atleet Tijd
1 Vlag van Verenigde Staten USA Francis Lane 12,2 s
2 Vlag van Hongarije HUN Alajos Szokolyi 12,8 s
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Charles Gmelin 12,9 s
4 Vlag van Frankrijk FRA Adolphe Grisel onbekend
5 Vlag van Duitsland GER Kurt Doerry onbekend
- Vlag van Hongarije HUN Leonidasz Manno DNS
- Vlag van Chili CHI Luis Subercaseaux DNS

Heat 2[bewerken | brontekst bewerken]

In het officiële verslag staat dat er in totaal 21 deelnemers waren, verdeeld in drie groepen; er hadden dus 7 atleten in elke heat moeten zijn. Het officiële rapport noemt alleen de twee beste lopers, Curtis en Chalkokondylis. Butler schrijft over de tweede ronde dat Curtis "een Griek, een Engelsman, twee Fransen, een Deen en een Hongaar" versloeg. Mallon & Widlund noemen Curtis, Chalkokondylis, Elliot, Schmidt, en Marshall. Megede plaatst Alexandre Tuffère als de Franse deelnemer, met hem op de 3de plaats boven Elliott; Megede heeft ook Kurt Doerry in deze ronde in plaats van de eerste (wat erop wijst dat hij wel startte maar de ronde niet afmaakte) en laat Marshall helemaal weg. Olympedia volgt Mallon & Widlund en neemt ook Tuffère op in een lijst van niet-starters die niet aan bepaalde heats verbonden zijn. Andere non-starters die door Olympedia worden vermeld en die een tweede Fransman of een Hongaar zouden kunnen zijn om de lijst van Butler te evenaren zijn André Tournois, Louis Adler, István Zachar, en Nándor Dáni.

Plaats Land Atleet Tijd
1 Vlag van Verenigde Staten USA Thomas Curtis 12,2 s
2 Vlag van Griekenland GRE Alexandros Chalkokondylis 12,8 s
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Launceston Elliot 12,9 s
4 Vlag van Denemarken DEN Eugen Schmidt onbekend
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR George Marshall onbekend
- Vlag van Frankrijk FRA Alexandre Tuffère DNS
- Vlag van Frankrijk FRA
Vlag van Hongarije HUN
onbekend DNS

Heat 3[bewerken | brontekst bewerken]

Zowel Burke als Hofmann waren meer bekend voor hun kunnen op de middellangeafstand dan als sprinter. Burke's tijd van 11.8s werd het staande Olympisch record. Het is niet duidelijk welke atleet welke plaats tussen de vierde en vijfde finishers kreeg.

In het officiële rapport staat dat er in totaal 21 deelnemers waren, verdeeld in drie groepen; er hadden dus 7 atleten in elke ronde moeten zijn. Het Official Report noemt alleen de top twee lopers, "een Amerikaan (Burke)" en Hofmann. Butler schrijft over de laatste ronde dat Burke "een Zweed, twee Grieken en drie Duitsers" versloeg. Mallon & Widlund vermelden Burke, Hofmann, Traun, Gennimatas, en Sjöberg. Megede laat Traun weg, plaatst Sjöberg 3de en Gennimatas 5de, en neemt Nándor Dáni op als 4de. Olympedia volgt Mallon & Widlund; niet-starters (niet verbonden aan bepaalde rondes in Olympedia) zijn Flatow en Mouratis.

Plaats Land Atleet Tijd
1 Vlag van Verenigde Staten USA Thomas Burke 11,8 s
2 Vlag van Duitsland GER Fritz Hofmann 12,6 s
3 Vlag van Duitsland GER Friedrich Traun 13,5 s
4-5 Vlag van Griekenland GRE Georgios Gennimatas onbekend
Vlag van Zweden SWE Henrik Sjöberg onbekend
- Vlag van Duitsland GER Alfred Flatow DNS
- Vlag van Griekenland GRE Konstantinos Mouratis DNS

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Aan de finale van de 100 meter, die op 10 april werd gehouden, namen de zes lopers deel die in de eerste twee van hun voorronden waren geëindigd. Thomas Curtis trok zich terug om zich te sparen voor de 110 meter horden, die de volgende race op het programma was en die hij won. Burke versloeg zijn metgezel uit de derde heat, Hofmann, met twee meter. Lane en Szokolyi gingen gelijk op voor de derde plaats, met Chalkokondylis op 15 cm achter hen. Lane en Szokolyi worden beiden door het Internationaal Olympisch Comité als bronzen medaillewinnaars beschouwd.

Plaats Land Atleet Tijd
Goud Vlag van Verenigde Staten USA Thomas Burke 12,0 s
Zilver Vlag van Duitsland GER Fritz Hofmann 12,2 s
Brons Vlag van Verenigde Staten USA Francis Lane 12,6 s
Vlag van Hongarije HUN Alajos Szokolyi 12,6 s
5 Vlag van Griekenland GRE Alexandros Chalkokondylis 12,6 s
- Vlag van Verenigde Staten USA Thomas Curtis DNS