Atletiek op de Olympische Zomerspelen 2012 – 4×400 meter mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
pictogram atletiekAtletiek op de Olympische Zomerspelen 2012
4×400 meter mannen
Olympisch stadion
Gehouden in Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen
Jaar 2012
Data 9 en 10 augustus
Sport Atletiek
Accommodatie(s) Olympisch stadion
Medailles
Goud  Chris Brown
Demetrius Pinder
Michael Mathieu
Ramon Miller
 Vlag van de Bahama's Bahama's
Zilver  Bryshon Nellum
Joshua Mance
Tony McQuay
Angelo Taylor
Manteo Mitchell*
 Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Brons  Lalonde Gordon
Jarrin Solomon
Ade Alleyne-Forte
Deon Lendore
 Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago
Vorige: 2008     Volgende: 2016
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Atletiek op de
Olympische Zomerspelen 2012
Baanevenementen
100 mmannenvrouwen
200 mmannenvrouwen
400 mmannenvrouwen
800 mmannenvrouwen
1500 mmannenvrouwen
5000 mmannenvrouwen
10000 mmannenvrouwen
100 m hordenvrouwen
110 m hordenmannen
400 m hordenmannenvrouwen
3000 m steeplechasemannenvrouwen
4×100 m estafettemannenvrouwen
4×400 m estafettemannenvrouwen
Wegevenementen
Marathonmannenvrouwen
20 km snelwandelenmannenvrouwen
50 km snelwandelenmannen
Veldevenementen
Verspringenmannenvrouwen
Hink-stap-springenmannenvrouwen
Hoogspringenmannenvrouwen
Polsstokhoogspringenmannenvrouwen
Kogelstotenmannenvrouwen
Discuswerpenmannenvrouwen
Speerwerpenmannenvrouwen
Kogelslingerenmannenvrouwen
Gecombineerde evenementen
Zevenkampvrouwen
Tienkampmannen

De 4×400 meter mannen op de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen vond plaats op 9 augustus (series) en 10 augustus 2012 (finale). Regerend olympisch kampioen was tot dan toe de Verenigde Staten.

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Voorafgaand aan het toernooi waren dit het wereldrecord en het olympisch record.

Wereldrecord Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Andrew Valmon
Quincy Watts
Butch Reynolds
Michael Johnson
2.54,29 Vlag van Duitsland Stuttgart 22 augustus 1993
Olympisch record Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
LaShawn Merritt
Angelo Taylor
David Neville
Jeremy Wariner
2.55,39 Vlag van China Peking 23 augustus 2008

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste drie teams plaatsten zich voor de finale, evenals de twee tijdssnelsten.

Serie 1[bewerken | brontekst bewerken]

Rang Baan Land Loper 1 Loper 2 Loper 3 Loper 4 Tijd Opmerkingen
1 1 Vlag van Trinidad en Tobago TRI Lalonde Gordon
(44,9)
Jarrin Solomon
(44,8)
Ade Alleyne-Forte
(46,12)
Deon Lendore
(44,49)
3.00,38 Q, NR
2 2 Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Nigel Levine
(45,9)
Conrad Williams
(45,1)
Jack Green
(44,42)
Martyn Rooney
(44,48)
3.00,38 Q, SB
3 5 Vlag van Cuba CUB William Collazo
(45,9)
Raidel Acea
(44,5)
Orestes Rodriguez
(45,19)
Omar Cisneros
(44,89)
3.00,55 Q
4 3 Vlag van België BEL Nils Duerinck
(47,1)
Jonathan Borlée
(44,1)
Antoine Gillet
(46,10)
Kevin Borlée
(44,25)
3.01,70 q
5 8 Vlag van Polen POL Piotr Wiaderek
(46,2)
Marcin Marciniszyn
(45,3)
Michal Pietrzak
(45,19)
Kacper Kozłowski
(46,13)
3.02,86
6 7 Vlag van Duitsland GER Jonas Plass
(46,3)
Kamghe Gaba
(45,7)
Eric Kruger
(45,47)
Thomas Schneider
(45,92)
3.03,50
4 Vlag van Zuid-Afrika RSA Shaun de Jager
(46,7)
Ofentse Mogawane
-
Oscar Pistorius
-
Willem de Beer
-
DNF1
6 Vlag van Kenia KEN Boniface Ontuga Mweresa
(45,9)
Vincent Mumo Kiilu
(59,2)
Boniface Mucheru
(47,79)
Alphas Leken Kishoyian
(48,02)
DSQ

1 Door een val van de tweede Keniaanse loper Vincent Mumo Kiilu was de tweede Zuid-Afrikaanse loper Ofentse Mogawane niet in staat om het stokje door te geven aan Oscar Pistorius, die de derde ronde moest lopen voor Zuid-Afrika. Na de wedstrijd heeft de jury besloten om Zuid-Afrika door te laten gaan naar de finale.

Serie 2[bewerken | brontekst bewerken]

Rang Baan Land Loper 1 Loper 2 Loper 3 Loper 4 Tijd Opmerkingen
1 7 Vlag van Bahama's BAH Ramon Miller
(45,7)
Demetrius Pinder
(43,7)
Michael Mathieu
(44,78)
Chris Brown
(44,58)
2.58,87 Q, SB
2 2 Vlag van Verenigde Staten USA Manteo Mitchell
(46,1)
1
Joshua Mance
(44,6)
Tony McQuay
(43,65)
Bryshon Nellum
(44,37)
2.58,87 Q, SB
3 6 Vlag van Rusland RUS Maksim Dyldin
(46,1)
Denis Alekseyev
(45,3)
Vladimir Krasnov
(45,38)
Pavel Trenikhin
(45,17)
3.02,01 Q
4 4 Vlag van Venezuela VEN Arturo Ramirez
(45,8)
Alberto Aguilar
(45,7)
Albert Bravo
(45,59)
Jose Melendez
(45,46)
3.02,62 q
5 3 Vlag van Australië AUS Steven Solomon
(45,6)
Ben Offereins
(46,3)
Brendan Cole
(45,58)
John Steffensen
(45,67)
3.03,17
6 5 Vlag van Japan JPN Kei Takase
(46,4)
Yuzo Kanemaru
(45,1)
Yoshihiro Azuma
(46,54)
Hiroyuki Nakano
(45,73)
3.03,86
8 Vlag van Jamaica JAM Dane Hyatt
(46,1)
Riker Hylton
(45,1)
Jermaine Gonzales
-
Errol Nolan
-
DNF
1 Vlag van Dominicaanse Republiek DOM Gustavo Cuesta
(46,4)
Félix Sánchez
(44,8)
Joel Mejia
(46,88)
Luguelín Santos
(44,19)
DSQ

1 Manteo Mitchell, startloper van het Amerikaanse team, brak na 200 meter zijn linkerbeen. Hij wist desondanks de resterende 200 meter uit te lopen en het stokje succesvol door te geven, waardoor de VS zich alsnog kwalificeerden.[1]

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Rang Baan Land Loper 1 Loper 2 Loper 3 Loper 4 Tijd Opmerkingen
Goud 6 Vlag van Bahama's BAH Ramon Miller Demetrius Pinder Michael Mathieu Chris Brown 2.56,72 NR
Zilver 7 Vlag van Verenigde Staten USA Bryshon Nellum Joshua Mance Tony McQuay Angelo Taylor 2.57,05 SB
Brons 4 Vlag van Trinidad en Tobago TRI Lalonde Gordon Jarrin Solomon Ade Alleyne-Forte Deon Lendore 2.59,40 NR
4 5 Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Conrad Williams Jack Green David Greene Martyn Rooney 2.59,53 SB
5 8 Vlag van België BEL Kevin Borlée Antoine Gillet Jonathan Borlée Michaël Bultheel 3.01,83
6 3 Vlag van Venezuela VEN Arturo Ramirez Alberto Aguilar Albert Bravo Jose Melendez 3.02,18
7 1 Vlag van Zuid-Afrika RSA Shaun de Jager Louis van Zyl Oscar Pistorius Willem de Beer 3.03,46 SB
9 Vlag van Cuba CUB William Collazo Raidel Acea Orestes Rodriguez Omar Cisneros DNF
2 Vlag van Rusland RUS Maksim Dyldin Denis Alekseyev Vladimir Krasnov Pavel Trenikhin DSQ[2]