Auguste Dumon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Auguste Joseph Dumon (Doornik, 30 april 1819 - Brussel, 20 september 1892) was een Belgisch liberaal en vervolgens katholiek volksvertegenwoordiger en minister.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Familie[bewerken | brontekst bewerken]

Auguste Dumon was een zoon van senator Augustin Dumon (1791-1852), ook genaamd Dumon-Dumortier, door de koppeling van de naam van zijn echtgenote, Marie Dumortier (1797-1871). Hij was een broer van senator Henri Dumon. Hij trouwde in 1850 in Viroinval met Marie-Léonie Licot (1830-1920), dochter van Michel Licot, burgemeester van Nismes, en zus van Augustin Licot, volksvertegenwoordiger. Ze kregen een dochter, met afstammelingen tot heden.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Dumon studeerde aan de Militaire School in Brussel. Tot in 1849 doorliep hij een curriculum binnen het Belgische leger. In 1849 werd hij verkozen tot liberaal volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Doornik, een mandaat dat hij vervulde tot in 1857. In 1855 werd hij als minister van Openbare Werken opgenomen in de unionistische regering-De Decker, die aanbleef tot eind 1857. In 1856 evolueerde hij richting de Katholieke Partij.

Hij verliet de politiek om een winstgevende loopbaan uit te bouwen in de ondernemingswereld. Zo werd hij:

  • bestuurder van verzekeringsmaatschappij Royale Belge,
  • bestuurder van de S.A. pour la fabrication de l'acier par les procédés Chenot en France,
  • bestuurder van de S.A. de Construction de Tubize,
  • bestuurder van Compagnie immobiliaire de Belgique,
  • bestuurder van de S.A. des carrières de porphyre de Quesnast (voorzitter in 1873),
  • bestuurder van de Société du chemin de fer de Lokeren à la frontière des Pays-Bas par Zelzaete,
  • voorzitter van de Banque de l'Union,
  • bestuurder van de Union du Crédit d'Anvers,
  • bestuurder van de Société générale d'exploitation de chemins de fer (voorzitter in 1867),
  • voorzitter van de Compagnie du canal de la Lys à l'Yperlée,
  • voorzitter van de Société générale d'exploitation de chemins de fer,
  • bestuurder van de S.A. des tramways Liègeois.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Guillaume JACQUEMYNS, Langrand-Dumonceau. Promoteur d'une puissance financière catholique, vol. I, Brussel, Institut de sociologie Solvay, 1960, 90.
  • Julienne LAUREYSSENS, Industriële naamloze vennootschappen in België, 1819-1857, Leuven, Nauwelaerts, 1975, 624.
  • Jean-Luc DE PAEPE en Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894. Données biographiques, Brussel, Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique, 1996, 283.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Emile Van Hoorebeke
Minister van Openbare Werken
1855-1857
Opvolger:
Joseph Partoes