Bariumjodide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bariumjodide
Algemeen
Molecuulformule BaI2
IUPAC-naam bariumjodide
Andere namen bariumdijodide
Molmassa 391,13594 g/mol
SMILES
[I-].[I-].[Ba+2]
InChI
1S/Ba.2HI/h;2*1H/q+2;;/p-2
CAS-nummer 13718-50-8
EG-nummer 237-276-9
PubChem 83684
Wikidata Q421465
Beschrijving Kleurloze kristallen
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H302 - H332
EUH-zinnen geen
P-zinnen geen
Hygroscopisch? ja
VN-nummer 1564
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur kleurloos
Dichtheid 5,15 g/cm³
Smeltpunt 740 °C
Oplosbaarheid in water (bij 0°C) 1700 g/L
Goed oplosbaar in water, ethanol
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur orthorombisch
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHos −602,1 kJ/mol
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Bariumjodide (BaI2) is het bariumzout van waterstofjodide. De stof komt voor als kleurloze en reukloze orthorombische kristallen, die zeer goed oplosbaar zijn in water. De kristallen zijn hygroscopisch en kunnen een dihydraat vormen. Bij verwarmen boven 150 °C wordt het kristalwater verdreven.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Bariumjodide kan bereid worden door reactie van bariumcarbonaat en waterstofjodide:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Bariumjodide wordt, wegens de zeer goede oplosbaarheid in water, gebruikt als reagens om sulfaten aan te tonen in waterige oplossingen. Het onoplosbare bariumsulfaat slaat hierbij neer:

Het zout wordt ook in de homeopathie aangewend.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]