Bariumperoxide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bariumperoxide
Structuurformule en molecuulmodel
Roosterstructuur van bariumchloride
Bariumperoxidepoeder
Algemeen
Molecuulformule BaO2
IUPAC-naam bariumperoxide
Molmassa 169,3388 g/mol
CAS-nummer 1304-29-6
EG-nummer 215-128-4
Wikidata Q411394
Beschrijving Wit tot grijswit poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OxiderendSchadelijk
Gevaar
H-zinnen H272 - H302 - H332
EUH-zinnen geen
P-zinnen P220
Opslag Gescheiden van brandbare en reducerende stoffen, voeding en voedingsmiddelen. Droog opslaan.
EG-Index-nummer 056-001-00-1
VN-nummer 1449
ADR-klasse Gevarenklasse 5.1
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit-grijswit
Dichtheid 5,68 g/cm³
Smeltpunt 450 °C
Kookpunt 800 °C
Slecht oplosbaar in water
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur tetragonaal
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Bariumperoxide (BaO2) is het peroxide van barium. De stof komt voor als een wit tot grijswit poeder, dat slecht oplosbaar is in water. Het is een van de meest voorkomende anorganische peroxides.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Bariumperoxide kan worden bereid door een verbranding van bariumoxide:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Aangezien het een sterke oxidator is, wordt het onder andere gebruikt voor het bleken. Bariumperoxide wordt ook gebruikt in de pyrotechniek en vuurwerk als kleurstof: dit zout geeft een heldergroene kleur.

Vroeger speelde bariumperoxide een belangrijke rol bij de bereiding van waterstofperoxide volgens onderstaand driestapsproces:

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof ontleedt bij verhitting en bij contact met water of zuren, met vorming van zuurstof en waterstofperoxide, die het brandgevaar verhogen. De stof is een sterk oxidatiemiddel en reageert hevig met brandbare en reducerende stoffen.

De stof is irriterend voor de ogen, de huid en de luchtwegen. De stof kan, bij blootstelling, effecten hebben op het zenuwstelsel en ze zou ook hypokalemie kunnen veroorzaken, met als gevolg hartritmestoornissen en spierstoornissen. Herhaaldelijke of langdurige blootstelling kan de dood veroorzaken.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]