Barkley Marathons
De Barkley Marathons is een loopwedstrijd die jaarlijks georganiseerd wordt in het Frozen Head State Park in de Amerikaanse staat Tennessee. De wedstrijd wordt omschreven als de meest uitdagende ultraloop ter wereld.[1]
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De wedstrijd is geïnspireerd door James Earl Ray, de moordenaar van Martin Luther King. Ray wist in 1977 te ontsnappen uit de gevangenis en was bijna 60 uur op de vlucht. In die tijdspanne legde hij slechts negentien kilometer af door het ruige landschap. Ultraloper Gary Cantrell vond dat maar een magere prestatie en bedacht in 1986 de ultramarathon. Het evenement werd vernoemd naar Barry Barkley, een buur en loopgezel van Cantrell.
De eerste jaren bedroeg de totale afstand zo’n vijfentachtig kilometer. In 1989 werd de wedstrijd voor het eerst over 160 kilometer georganiseerd. De Brit Mark Williams was in 1995 de eerste die de volledige afstand uitliep. Hij deed dat in een tijd van 59u28'48". Sindsdien slaagden nog zestien andere lopers er ook in om de finish te bereiken.
Opzet[bewerken | brontekst bewerken]
Het parcours van de Barkley Marathons bestaat uit vijf lussen van twintig mijl (tweeëndertig kilometer). Om de wedstrijd uit te lopen, moeten de deelnemers de vijf lussen afleggen binnen zestig uur. Over elke lus mogen ze maximaal twaalf uur doen. Wie tijd over heeft, mag tussen twee lussen even rusten. De hoogtemeters over het volledige traject worden geschat op 18.000 meter.
Aan de wedstrijd mogen maximaal veertig deelnemers meedoen. Zij krijgen enkel een kaart en kompas mee. Deelnemers dienen bij hun eerste deelname een nummerplaat van hun land mee te brengen of anders een pakje sigaretten.
Een uur voor aanvang van de wedstrijd wordt er op een schelp geblazen. Het startschot zelf bestaat uit het aansteken van een sigaret. De eerste en derde lus worden in wijzerzin gelopen, de tweede en vierde in tegenwijzerzin. Aan de vijfde lus starten de resterende deelnemers afwisselend in wijzer- en tegenwijzerzin.
Edities[bewerken | brontekst bewerken]
Over alle edities heen zijn er slechts zeventien deelnemers die de wedstrijd uitgelopen hebben.[2]
| Editie | Jaar | Naam | Tijd |
|---|---|---|---|
| 10 | 1995 | .svg){kind=small} Mark Williams |
59u28'48" |
| 16 | 2001 |  David Horton Blake Wood |
58u21'00" 58u21'01" |
| 18 | 2003 | Ted Keizer |
56u57'52" |
| 19 | 2004 | Mike Tilden Jim Nelson |
57u25'18" 57u28'25" |
| 23 | 2008 | Brian Robinson |
55u42'27" |
| 24 | 2009 | Andrew Thompson |
57u37'19" |
| 25 | 2010 | Jonathan Basham |
59u18'44" |
| 26 | 2011 | Brett Maune |
57u13'33" |
| 27 | 2012 | Brett Maune (2) Jared Campbell John Fegyveresi |
52u03'08" 56u00'16" 59u41'21" |
| 28 | 2013 | Nick Hollon Travis Wildeboer |
57u39'24" 58u41'45" |
| 29 | 2014 | Jared Campbell (2) |
57u53'20" |
| 31 | 2016 | Jared Campbell (3) |
59u32'30" |
| 32 | 2017 | John Kelly |
59u30'53" |
| 37 | 2023 |  Aurélien Sanchez John Kelly (2) .svg){kind=small} Karel Sabbe |
58u23'12" 58u42'23" 59u53'33" |
Belgische en Nederlandse deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]
De Belgen Karel Sabbe (2019, 2022 en 2023), Merijn Geerts (2022) en Thomas Van Woensel (2023) hebben deelgenomen aan de Barkley Marathons. Sabbe liep de ultraloop uit bij zijn derde deelname. Voor Nederland namen Michiel Panhuysen (2016), Hinke Schokker (2022) en Thomas Dunkerbeck (2022) deel aan de wedstrijd.
| Bronnen, noten en/of referenties |