Naar inhoud springen

Beat Feuz

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Beat Feuz
Beat Feuz
Persoonlijke informatie
Naam Beat FeuzBeat Feuz
Geboortedatum 11 februari 1987
Geboorteplaats Gsteigwiler
Geboorteland Zwitserland
Nationaliteit Vlag van Zwitserland Zwitserland
Lengte 1,72 m
Gewicht 85 kg
Sportieve informatie
Discipline Alpineskiën
Onderde(e)l(en) Afdaling, Supercombinatie, Super G
Eerste titel Wereldkampioen junioren afdaling - 2007
Debuut FIS 2002, WB 2006
Carrière-einde 2023
Medailleoverzicht
Evenement Goud Zilver Brons
Olympische Winterspelen 1 1 1
Wereldkampioenschappen 1 0 2
Totaal (6 medailles) 2 1 3
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Sport

Beat Feuz (Gsteigwiler, 11 februari 1987) is een Zwitserse, voormalig alpineskiër. De afdalingsspecialist werd Olympisch kampioen in Peking 2022, wereldkampioen in Sankt Moritz 2017 en vier keer winnaar van de wereldbeker op de afdaling. In het seizoen 2011/2012 werd hij in de algemene wereldbeker tweede, met tweede plaatsen in de eindklassementen van de afdaling en alpine combinatie, en een derde plek op de Super G.

Feuz maakte zijn wereldbekerdebuut in december 2006 tijdens de supercombinatie in Reiteralm. In maart 2007 werd de Zwitser wereldkampioen bij de junioren op zowel de afdaling, super G als combinatie. Op de wereldkampioenschappen alpineskiën 2011 in Garmisch-Partenkirchen eindigde hij als negende op de afdaling. Op 11 maart 2011 behaalde Feuz zijn eerste overwinning in een wereldbekerwedstrijd tijdens de afdaling in Kvitfjell.[1]

Het seizoen 2011/2012 begon uitstekend. Na drie podiumplekken in de wereldbeker won hij zijn eerste Super G in Val Gardena. Het was voor hem extra bijzonder, omdat hij met zijn jeugdidool Bode Miller naar het podium mocht.[2] Na winst in Wengen, won hij ook de afdaling in Sotsji op de Olympische piste.[3] In Kvitsfjell won hij samen met Klaus Kröll de Super G.[4] Op de afdaling deed Kröll met winst in Chamonix goede zaken, terwijl Feuz daar niet bij de top twintig kwam, net als in Garmisch. Een dag later, opnieuw in Chamonix werd Feuz vierde op de afdaling en scoorde hij 40 punten meer. In de eindstand van de wereldbeker op de afdaling kwam Feuz maar 7 punten tekort op winnaar Kröll. In het algemene eindklassement miste Feuz slechts 25 punten op Marcel Hirscher voor de winst.

Het seizoen 2012/2013 ging voor Fuez verloren door blessureleed. Hierna duurde het lang voordat hij weer op topniveau kon meedraaien. Twee weken voor de Olympische Winterspelen van 2014 in Sotsji, ging Fuez met 106 km/u onderuit tijdens de Super G in Kitzbühel.[5] Dat was geen ideale voorbereiding. Op de spelen eindigde de Zwitser als dertiende op de afdaling, als vijftiende op de supercombinatie en als 27e op de super-G.

Op de wereldkampioenschappen van Beaver Creek (2015) en Sankt Moritz (2017) werd Feuz respectievelijk derde en wereldkampioen op de afdaling.[6] Tijdens de Olympische Winterspelen van 2018 in Pyeongchang veroverde de Zwitser de zilveren medaille op de super-G en de bronzen medaille op de afdaling. Aan het eind van het seizoen 2017/2018 won hij op 30-jarige leeftijd zijn eerste eindklassement van de wereldbeker op de afdaling.[7]

In januari 2020 won Feuz voor de derde keer het Lauberhornrennen in Wengen.[8] Op de Hahnenkammafdaling in Kitzbühel was hij net iets minder gelukkig, want hij werd er voor de vierde keer tweede.[9] Vanaf januari 2021 wist hij dan toch driemaal op rij in Kitzbühel te winnen.[10] De eerste twee keer hielpen mee om voor de vierde keer op rij de wereldbeker op de afdaling te winnen.[11][12] De laatste keer bleek een prima opmaat om in Peking Olympisch kampioen te worden op de afdaling.[13] In januari 2023 nam Feuz op 35-jarige leeftijd afscheid, met een laatste afdaling in Kitzbühel.[14]

Zwitsers kampioen super G - 2010
Zwitsers kampioen supercombinatie - 2011
Wereldkampioen junioren super G - 2007
Wereldkampioen junioren afdaling - 2007
Wereldkampioen junioren combinatie - 2007

Olympische Spelen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats Resultaten
2014 Vlag van Rusland Sotsji 13e Afdaling
15e Supercombinatie
27e Super G
2018 Vlag van Zuid-Korea Pyeongchang Brons Afdaling
Zilver Super G
2022 Vlag van Zwitserland Peking Goud Afdaling
DNF Super G

Wereldkampioenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats Resultaten
2011 Vlag van Duitsland Garmisch-Partenkirchen 9e Afdaling
DNF2 Supercombinatie
2015 Vlag van Verenigde Staten Beaver Creek Brons Afdaling
14e Supercombinatie
2017 Vlag van Zwitserland Sankt Moritz Goud Afdaling
12e Super G
2019 Vlag van Zweden Åre 4e Afdaling
18e Super G
2021 Vlag van Italië Cortina d'Ampezzo Brons Afdaling
10e Super G
Eindklasseringen
Seizoen Algm AD RS SG SC
2006/2007 118e 46e - - -
2009/2010 73e 41e - 53e 18e
2010/2011 22e 7e - 34e 14e
2011/2012 Zilver Zilver 34e Brons Zilver
2013/2014 50e 27e - 28e 28e
2014/2015 19e 7e - 22e 23e
2015/2016 13e 5e - 12e -
2016/2017 11e 4e - 8e 43e
2017/2018 5e Goud - 9e -
2018/2019 6e Goud - 12e -
2019/2020 6e Goud - 11e -
2020/2021 9e Goud - 12e
2021/2022 6e Zilver - 6e
2022/2023 36e 14e - 33e
Wereldbekerzeges
Datum Plaats Onderdeel
11 maart 2011 Vlag van Noorwegen Kvitfjell Afdaling
16 december 2011 Vlag van Italië Val Gardena Super G
14 januari 2012 Vlag van Zwitserland Wengen Afdaling
11 februari 2012 Vlag van Rusland Sotsji Afdaling
2 maart 2012 Vlag van Noorwegen Kvitfjell Super G
16 maart 2016 Vlag van Zwitserland Sankt Moritz Afdaling
17 maart 2016 Vlag van Zwitserland Sankt Moritz Super G
25 november 2017 Vlag van Canada Lake Louise Afdaling
13 januari 2018 Vlag van Zwitserland Wengen Afdaling
27 januari 2018 Vlag van Duitsland Garmisch-Partenkirchen Afdaling
30 november 2018 Vlag van Verenigde Staten Beaver Creek Afdaling
7 december 2019 Vlag van Verenigde Staten Beaver Creek Afdaling
18 januari 2020 Vlag van Zwitserland Wengen Afdaling
22 januari 2021 Vlag van Oostenrijk Kitzbühel Afdaling
24 januari 2021 Vlag van Oostenrijk Kitzbühel Afdaling
23 januari 2022 Vlag van Oostenrijk Kitzbühel Afdaling
[bewerken | brontekst bewerken]