Beatrix van Sicilië (1260–1307)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Beatrix van Sicilië
Beatrix van Sicilië in het Castello della Manta.

Beatrix van Sicilië of Beatrice di Sicilia (Palermo, 1260 - Markgraafschap Saluzzo, 1307) was een Siciliaanse prinses. In 1296 werd ze markiezin gemalin van Saluzzo.

Beatrix was de dochter van Manfred van Sicilië en zijn vrouw Helena Angelina Doukaina.[1] Na de slag bij Benevento op 26 februari 1266, en de dood van haar vader, werd Beatrix samen met haar familie opgesloten in Napels.[1] Na 1271 werd ze overgeplaatst naar Napels.[2] Beatrix herwon haar vrijheid pas in 1284, na de Slag om de Golf van Napels, dankzij Roger van Lauria. [2]

In 1286 trouwde Beatrix met Manfred IV, zoon van Thomas I, Markies van Saluzzo.[3] In 1296, na de dood van zijn schoonvader, werd zij markiezin-gemalin van Saluzzo.

Beatrix stierf in 1307.

Nakomelingen[bewerken | brontekst bewerken]

Manfred en Beatrix kregen twee kinderen:

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Gregorovius, Ferdinand (2010), History of the City of Rome in the Middle Ages. Cambridge University Press.
  • Nicol, Donald M. (1996), The Byzantine Lady: Ten Portraits, 1250-1500. Cambridge University Press.
  • Parks, Annette (2016), Medieval Hostageship C.700-c.1500: Hostage, Captive, Prisoner of War, Guarantee, Peacemaker. Routledge, ""Thy Father's Valiancy Has Proved No Boon": The Fates of Helena Angelina Doukaina and her children". 141