Benoît Paire

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Benoît Paire
Benoît Paire tijdens Roland Garros 2018
Persoonlijke informatie
Bijnaam La Tige
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Franse
Geboorteplaats Vlag van Frankrijk Avignon
Geboortedatum 8 mei 1989
Woonplaats Vlag van Frankrijk Avignon
Lengte 1,96 m
Profdebuut 2007
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 10.377.235 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 242–297
Titels 3
Hoogste positie 18e (11 januari 2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2014, 2017)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (2019)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (2017, 2019)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (2015)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 77–145
Titels 1
Hoogste positie 84e (5 augustus 2013)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open Kwartfinale (2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2021)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (2017)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2de ronde (2012)
Laatst bijgewerkt op: 2 juli 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Benoît Paire (Avignon, 8 mei 1989) is een Frans tennisser. Hij stond negen maal in de finale van een ATP-toernooi in het enkelspel, waarvan hij er drie won. Hij won één keer een ATP-toernooi in het dubbelspel. Hij deed al mee aan verschillende Grand Slams. Hij heeft zes challengers in het enkelspel op zijn naam staan.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

2007

Hij won het Futures-toernooi #10 van Frankrijk.

2008

Hij was finalist in het Futures-toernooi #17 van Italië.

2009

Hij behaalde zijn beste prestaties op niveau van Futures-toernooien. Hij won het Futures-toernooi #3 van Slovenië, en hij was finalist op die van Verenigd Koninkrijk (no. 8), Oostenrijk (no. 7), Portugal (no. 4) en Duitsland (no. 18).

2010

Hij won drie Futures-titels en was finalist in twee andere zulke toernooien. Kwalificeerde zich voor drie ATP-toernooien, inclusief Roland Garros (verloor van Olivier Rochus) en US Open (versloeg Rainer Schüttler, maar verloor in de tweede ronde van Feliciano López). Hij bereikte de finales van de challengers van Arad, Roemenië (verloor van David Guez) en San Sebastián, Spanje (verloor van Albert Ramos).

2011

De Fransman eindigde voor het eerst in zijn carrière in de top 100 met een record in challengers van 37-21 en twee titels. Won vijf matches in ATP-toernooien. In het begin van het seizoen maakte hij zijn debuut op Australian Open (versloeg in de eerste ronde Flavio Cipolla, maar verloor in de tweede ronde van Ivan Ljubičić). Volgende maand kwalificeerde hij zich voor het ATP-toernooi van Rotterdam (versloeg in de eerste ronde Gilles Simon, maar verloor in de tweede ronde alweer van Ivan Ljubičić). In april bereikte hij de finale van de challenger van Saint-Brieuc (verloor van Maxime Teixeira), even later kwalificeerde hij zich voor het ATP-toernooi van Barcelona (verloor in de tweede ronde van Albert Montañés). In mei kwalificeerde hij zich voor het ATP-toernooi van Nice en voor Roland Garros (in beide verloor hij in de eerste ronde van Victor Hănescu). Hij maakte zijn Wimbledon-debuut, maar verloor in de eerste ronde van David Ferrer. Daarna keerde hij terug op gravel, bereikte twee kwartfinales van challengers en bereikte de tweede ronde op het ATP-toernooi van Stuttgart (verloor van Marcel Granollers). In de volgende twee maanden bereikte hij op niveau qua challengers drie halve finales in San Marino, Como en Todi en won één titel in Brașov (versloeg Maxime Teixeira). In november eindigde hij het jaar met nog een titel in Salzburg (versloeg Grega Žemlja) en daarna stond hij voor het eerst in de top 100, namelijk van plaats no. 112 naar plaats no. 94. In zijn gelimiteerde aantal matches in ATP-toernooien had hij een record van 3-4 op hardcourt, 2-4 op gravel en 0-2 op gras. Hij verdiende dit jaar US$ 216.513.

2012

Hij startte het seizoen op het ATP-toernooi van Chennai. Hij kwalificeerde zich voor het ATP-toernooi van Auckland en bereikte daar de kwartfinale en verloor daar van Olivier Rochus. In deze match maakte hij vier aces op rij en kon zo een game winnen.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Palmares enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
gewonnen finales
1. 21 juli 2015 Vlag van Zweden ATP Båstad Gravel Vlag van Spanje Tommy Robredo 7-6(7), 6-3 Details
2. 14 april 2019 Vlag van Marokko ATP Marrakesh Gravel Vlag van Spanje Pablo Andújar 6-2, 6-3 Details
3. 25 mei 2019 Vlag van Frankrijk ATP Lyon Gravel Vlag van Canada Félix Auger-Aliassime 6-4, 6-3 Details
verloren finales
1. 5 mei 2012 Vlag van Servië ATP Belgrado Gravel Vlag van Italië Andreas Seppi 3-6, 2-6 Details
2. 10 februari 2013 Vlag van Frankrijk ATP Montpellier Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Richard Gasquet 2-6, 3-6 Details
3. 11 oktober 2015 Vlag van Japan ATP Tokio Hardcourt Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka 2-6, 4-6 Details
4. 24 september 2017 Vlag van Frankrijk ATP Metz Hardcourt (i) Vlag van Duitsland Peter Gojowczyk 5-7, 2-6 Details
5. 24 augustus 2019 Vlag van Verenigde Staten ATP Winston-Salem Hardcourt Vlag van Polen Hubert Hurkacz 3-6, 6-3, 3-6 Details
6. 18 januari 2020 Vlag van Nieuw-Zeeland ATP Auckland Hardcourt Vlag van Frankrijk Ugo Humbert 6-7(2), 6-3, 6-7(5) Details
Gewonnen challengers
1. 5 september 2011 Vlag van Roemenië Brașov Gravel Vlag van Frankrijk Maxime Teixeira 6-4, 3-0 (opg.)
2. 14 november 2011 Vlag van Oostenrijk Salzburg Hardcourt (i) Vlag van Slovenië Grega Žemlja 66-7, 6-4, 6-4
3. 25 maart 2013 Vlag van Guadeloupe Le Gosier Hardcourt Vlag van Oekraïne Serhij Stachovsky 6-4, 5-7, 6-4
4. 15 februari 2015 Vlag van Italië Bergamo Hardcourt (i) Vlag van Kazachstan Oleksandr Nedovjesov 6-3, 7-6(3)
5. 8 maart 2015 Vlag van Frankrijk Quimper Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Grégoire Barrère 6-4, 3-6, 6-5
6. 15 november 2015 Vlag van Frankrijk Mouilleron Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Lucas Pouille 6-4, 1-6, 7-6(7)
7. 12 maart 2023 Vlag van Mexico Puerto Vallarta Hardcourt Vlag van Japan Yuta Shimizu 3-6, 6-0, 6-2

Palmares dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
gewonnen finales herendubbel
1. 6 januari 2013 Vlag van India ATP Chennai Hardcourt Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka Vlag van Duitsland Andre Begemann
Vlag van Duitsland Martin Emmrich
6-2, 6-1 details
verloren finales herendubbel
1. 10 januari 2016 Vlag van India ATP Chennai Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Austin Krajicek Vlag van Oostenrijk Oliver Marach
Vlag van Frankrijk Fabrice Martin
3-6, 7-5 details
2. 14 april 2018 Vlag van Marokko ATP Marrakesh Gravel Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin Vlag van Kroatië Nikola Mektić
Vlag van Oostenrijk Alexander Peya
5-7, 6-3, [7-10] details
3. 28 februari 2021 Vlag van Argentinië ATP Córdoba Gravel Vlag van Monaco Romain Arneodo Vlag van Brazilië Rafael Matos
Vlag van Brazilië Felipe Meligeni Alves
4-6, 1-6 details

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
grandslamtoernooien
Australian Open 2R 1R 1R 3R 1R 3R 1R 1R 2R 1R 3R
Roland Garros 1R 1R 2R 3R 2R 3R 2R 1R 2R 4R 2R 1R 1R
Wimbledon 1R 3R 3R 1R 2R 2R 4R 3R 4R g.t. 1R 1R
US Open 2R 2R 1R 2R 4R 2R 2R 2R 2R 1R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R 3R 2R 1R 1R 1R g.t. 1R 1R
Miami 1R 3R 3R 3R 1R g.t. 2R 1R
Monte Carlo 2R 1R 2R 3R 1R 1R g.t. 1R 1R
Madrid 2R 1R 1R 3R 2R g.t. 2R 1R
Rome HF 2R 2R 3R 1R 1R 1R
Montreal/Toronto 3R 2R 1R 2R 2R 1R g.t. 2R 1R
Cincinnati 1R 1R 2R 1R 1R 2R 2R 1R KF
Shanghai 2R 2R 2R 1R 2R 2R g.t.
Parijs 2R 1R 2R 1R 1R 1R 2R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 0 1 0 0 0 2 0 0 0 0
eindejaarsranking 152 95 47 26 118 19 47 41 52 24 28 46 179

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
grandslamtoernooien
Australian Open KF 1R 1R 2R 1R 3R 1R 1R
Roland Garros 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 2R 2R 2R 3R 2R
Wimbledon 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R g.t. 1R
US Open 1R 1R 1R 1R 1R 3R
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R 1R 1R g.t.
Miami 2R g.t. 1R
Monte Carlo 1R KF 2R 2R g.t. 1R
Madrid g.t.
Rome 2R 2R KF
Montreal/Toronto 1R 1R KF KF g.t.
Cincinnati 1R 2R
Shanghai 1R 2R g.t.
Parijs 1R 1R 1R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 1253 793 314 395 91 1127 319 178 172 137 102 93 66 291

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Benoît Paire.