Macrotylus solitarius
| Macrotylus solitarius | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Macrotylus solitarius (Meyer-Dür, 1843) | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Macrotylus solitarius is een wants uit de familie van de blindwantsen (Miridae). De soort werd het eerst wetenschappelijk beschreven door Rudolf Ludwig Meyer-Dür in 1843.
Uiterlijk[bewerken | brontekst bewerken]
De tamelijk langwerpig gevormde, grijsgele wants is macropteer en kan 5 tot 5,5 mm lang worden. De pootjes zijn grijs met donkere tarsi. De schenen hebben dunne, zwarte stekeltjes. De antennes zijn grijs of groen gekleurd. Het lichaam is grijs of geelachtig en is bedekt met zwarte haartjes.
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
De soort overwintert als eitje en kent één generatie per jaar. De volwassen wants leeft voornamelijk langs bosranden en open plekken in het bos en kan van juni tot augustus gevonden worden op bosandoorn (Stachys sylvatica) en soms ook op andere andoornsoorten zoals moerasandoorn (Stachys palustris) en bergandoorn (Stachys recta).
Leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
In Nederland is de soort erg zeldzaam. Verder komt de wants voor in het Palearctisch gebied, van Europa tot de Kaukasus in Azië.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- Kaarten met waarnemingen: