Brenton Wood
| Brenton Wood | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Alfred Jesse Smith | |||
| Geboren | Shreveport, 26 juli 1941 | |||
| Geboorteplaats | Shreveport
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | pop | |||
| Beroep | zanger, songwriter | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Brenton Wood geboren als Alfred Jesse Smith (Shreveport, 26 juli 1941)[1], is een Amerikaanse zanger en songwriter.
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Alfred Smith verhuisde op jonge leeftijd met zijn familie naar San Pedro in Los Angeles. Hij bezocht daar de San Pedro High School, voordat hij weer verhuisde naar Compton, waar hij lid werd van het Compton High School atletiekteam. Hij ontving verscheidene prijzen voor zijn sportieve prestaties.
Volgend op zijn diploma-uitreiking, schreef hij zich in aan het East Los Angeles College. Direct daarna nam hij de naam Brenton Wood aan, mogelijk geïnspireerd door de rijke arrondissement Brentwood, met een mogelijke tweede verbinding tot Bretton Woods. Tijdens deze periode begon zijn muzikale interesse zich te manifesteren. Hij werd geïnspireerd door Jesse Belvin en Sam Cooke en hij begon zijn talent als songwriter te verfijnen. Ook werd hij een bekwaam pianist.
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Zijn eerste singles voor Brent Records en Wand Records flopten. Daarna tekende Wood voor Double Shot Records, waar hij The Oogum Boogum Song opnam (1967), die een 19e plaats bereikte in de r&b-hitlijst en een 34e plaats in de Billboard Hot 100. Woods grootste hit Gimme Little Sign kwam een paar maanden later uit en bereikte een 9e plaats in de pophitlijst en een 19e plaats in de r&b-hitlijst. Er werden meer dan een miljoen exemplaren verkocht en Wood kreeg daarvoor een Gouden Plaat. Er volgde Baby You Got It (1967), dat zich plaatste op de 34e plaats van de Hot 100.
In 1972 richtte hij zijn eigen label op en publiceerde, produceerde en schreef de funksoul-klassieker Sticky Boom Boom To Cold Part I and II met medewerking van George Semper[2] en Al McKay[3] van Earth, Wind & Fire. Wood nam ook een duet op met Shirley Goodman. Zijn volgende song in de hitlijst was Come Softly to Me (1977).
In 1986 had hij zijn rentree met het album Out of the Woodwork, inclusief eigentijdse heropnamen van zijn vroegere hits, met enkele nieuwe nummers, inclusief de single Soothe Me. Het album This Love is For Real kwam uit in 2001. Tussen zijn latere optreden in 2006 in Los Angeles tijdens het programma Thee Mr. Duran Show, bracht Wood met zijn band verschillende van zijn hitsingles ten gehore.
Onlangs in 2014 werkte hij samen met William Pilgrim & The All Grows Up[4] voor een nieuwe versie van de song Gimme Little Sign op hun onlangs uitgebracht album Epic Endings, dat werd uitgebracht in augustus.
Cover-versies[bewerken | brontekst bewerken]
The Oogum Boogum Song werd gecoverd door Alex Chilton, Gimme Little Sign door Danielle Brisebois, dat een hit werd in 1994 en ook werd opgenomen door de soulzanger Ronnie Jones op zijn lp Me and Myself. De song werd ook opgenomen door Ricky Nelson. In Singapore namen The Brown Boys van de Filipijnen het op voor hun EMI single in 1968. Het was de b-kant van de medley Goin' Out Of My Head/Can't Take My Eye of You. The Trailers, een band uit Singapore, nam de song ook op voor hun Soul EP (1968). De ska/rocksteady/reggae-band Hepcat[5] uit Los Angeles coverde Gimme Little Sign op hun album Push 'n Shove.
Discografie[bewerken | brontekst bewerken]
Hitsingles[bewerken | brontekst bewerken]
- 1967: The Oogum Boogum Song
- 1967: Gimme Little Sign
- 1967: Baby You Got It
- 1968: Lovey Dovey Kinda Lovin'
- 1977: Come Softly To Me
Studioalbums[bewerken | brontekst bewerken]
- 1967: Oogum Boogum
- 1967: Gimme Little Sign
- 1967: Baby You Got It
- 1977: Come Softly
- 1986: Out of the Woodwork
- 2001: This Love Is for Real
- 2009: Lord Hear My Prayer
Compilaties[bewerken | brontekst bewerken]
- 1991: Brenton Wood's 18 Best
- 1999: 18 More of the Best, Vol. 2
- 2000: Better Believe It
Bronnen, noten en/of referenties
|