Briluil
Briluil IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Pulsatrix perspicillata (Latham, 1790) | |||||||||||||
![]() | |||||||||||||
Verspreidingsgebied van de briluil | |||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||
Briluil op ![]() | |||||||||||||
|
De briluil (Pulsatrix perspicillata) is ook wel bekend als maskeruil.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het is een vooral bruine vogel met kenmerkende witte randen rond zijn ogen (de bril) en zonder zichtbare oren. Het jong is vooral wit met grote klauwen. Het verenkleed is bij beide geslachten gelijk. De lichaamslengte bedraagt 43 tot 52 cm[2] en het gewicht 600 tot 1000 gram.
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
Overdag blijft deze uil verborgen in het bladerdak en gaat wanneer schemering valt op zoek naar voedsel. Op bewolkte of mistige dagen komt ook weleens voor dat de briluil overdag jaagt. Op het menu van de briluil staan vogels, knaagdieren, vleermuizen, landkrabben, kleine leguanen en ook grote insecten.
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Het is een standvogel uit Latijns-Amerika die vooral voorkomt in moeras- en laaglandbossen, plantages en savannes. Deze vogel komt ook in Suriname voor, maar ook in Argentinië, Belize, Bolivia, Brazilië, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Frans-Guyana, Guatemala, Guyana, Honduras, Mexico, Nicaragua, Panama, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad en Tobago, Venezuela.
De soort telt 6 ondersoorten:
- P. p. saturata: van zuidelijk Mexico tot westelijk Panama.
- P. p. chapmani: van oostelijk Costa Rica tot noordwestelijk Peru.
- P. p. perspicillata: oostelijk Colombia via de Guyana's en Amazonia.
- P. p. trinitatis: Trinidad.
- P. p. boliviana: zuidelijk Bolivia en noordelijk Argentinië.
- P. p. pulsatrix: Paraguay, oostelijk Brazilië en noordoostelijk Argentinië.
Bronnen, noten en/of referenties
|