Brits olympisch voetbalelftal (mannen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Groot-Brittannië
Vlag van Verenigd Koninkrijk
Bijnaam Team GB
Associatie The Football Association
Bondscoach Stuart Pearce
Olympische Spelen
Optredens 10 (eerste keer: 1908)
Beste resultaat Winnaar (1900, 1908, 1912)
Thuis
Uit

Het Brits olympisch voetbalelftal is de voetbalploeg die het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland vertegenwoordigt op het mannentoernooi van de Olympische Spelen.

Op de Olympische Spelen worden de vier Home-Nations (Engeland, Noord-Ierland, Schotland en Wales) vertegenwoordigd door het Brits Olympisch Comité waardoor alleen het Brits voetbalelftal kan meedoen aan de Spelen en niet de afzonderlijke Home-Nations. Het olympisch voetbaltoernooi wordt door de FIFA georganiseerd, maar in tegenstelling tot de Home-Nations is het Britse team niet bij de FIFA aangesloten. Bij de Schotse, Noord-Ierse en Welshe bond bestaat de vrees dat als zij instemmen met een Britse Olympische elftal zij hun lidmaatschap van de FIFA kwijt raken, dat is de hoofdreden dat zij een Olympisch elftal tegenhouden.[1]

Voor de Olympische Spelen van Tokio kwamen de Home-Nations overeen dat zij wel akkoord gingen met deelname van de Brits olympisch vrouwenelftal, de Britse vrouwenploeg nam deel aan de spelen.[2]

Historie Olympische Spelen[bewerken | brontekst bewerken]

1900¹ · Winnaar²
1904¹ · Niet deelgenomen
1908 · Winnaar
1912 · Winnaar
1920 · Eerste ronde
1924 · Niet deelgenomen
1928 · Niet deelgenomen
1936 · Kwartfinale
1948 · Vierde

1952 · Voorronde
1956 · Kwartfinale
1960 · Eerste ronde
1964 · Niet gekwalificeerd
1968 · Niet gekwalificeerd
1972 · Niet gekwalificeerd
1976 · Niet deelgenomen
1980 · Niet deelgenomen
1984 · Niet deelgenomen

1988 · Niet deelgenomen
1992 · Niet deelgenomen
1996 · Niet deelgenomen
2000 · Niet deelgenomen
2004 · Niet deelgenomen
2008 · Niet deelgenomen
2012 · Kwartfinale
2016 · Niet deelgenomen
2020 · Niet deelgenomen

¹ demonstratiesport, ² Groot-Brittannië vertegenwoordigd door Upton Park FC

1900: Upton Park FC[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Olympische Spelen in 1900 in Parijs was voetbal een demonstratiesport, waarbij Club Français twee wedstrijden speelde. Een van de twee tegenstanders van de Parijse club was de Londense amateurclub Upton Park FC, die de wedstrijd met 4-0 wonnen. Oorspronkelijk waren er geen medailles te winnen, maar veel later kende het IOC de Britse ploeg de gouden medaille toe.

1908-1972[bewerken | brontekst bewerken]

Het Brits olympisch voetbalelftal in 1908.

Het Engels amateurelftal wist voor Groot-Brittannië de eerste twee officiële toernooien in 1908 en 1912 te winnen. In 1920 werd de ploeg al in de eerste ronde door Noorwegen uitgeschakeld, in 1924 en 1928 werd niet deelgenomen uit onenigheid met de FIFA over de amateurbepalingen. In 1936 zaten voor het eerst ook Schotten, Welshmen en Noord-Ieren in de ploeg, waarmee de kwartfinales werden gehaald. In 1948 werd in Londen de vierde plaats behaald. In 1952 was in de voorronde Luxemburg verrassend te sterk. De volgende twee toernooien werd de Britse ploeg vroegtijdig uitgeschakeld, daarna kon kwalificatie zelfs niet meer worden afgedwongen.

1976-2008: Geen deelname[bewerken | brontekst bewerken]

In 1974 schafte de Engelse voetbalbond, die de organisatie van het Brits olympisch elftal altijd in handen had gehad, het onderscheid tussen amateur- en betaald voetbal af, en werd er niet meer ingeschreven. Sinds de kwalificatie voor de Olympische Spelen 1992 geldt voor mannen dat ze maximaal 23 jaar mogen zijn (met 1 januari van het olympisch jaar als peildatum). De UEFA wees daarop het Europees kampioenschap onder 21 voorafgaande aan de Spelen aan als kwalificatietoernooi voor Europa. Aan dit toernooi nemen alle vier de Britse gebieden deel, maar kunnen zich niet kwalificeren voor de Olympische Spelen.

Londen 2012[bewerken | brontekst bewerken]

Omdat Londen gastheer was van de Olympische Spelen kondigde het Brits Olympisch Comité aan dat speciaal voor de Spelen een Brits voetbalelftal zou samenstellen[3]. De voetbalbonden van Noord-Ierland, Schotland en Wales hadden weinig interesse in deelname aan dit project[4]. De voetbalbonden van de Home-Nations hebben uiteindelijk een akkoord gesloten dat alleen spelers uit Engeland in het Britse team worden opgenomen. De FIFA is hiermee akkoord gegaan[5]. Uiteindelijk werden toch vier spelers uit Wales geselecteerd, terwijl één Schot als stand-by reservespeler werd geselecteerd.

Voorafgaand aan de Spelen werd op 15 juli 2012 in Marbella een trainingswedstrijd gespeeld tegen het Mexicaans olympisch elftal. Deze wedstrijd (die 3x30 minuten duurde, waarin doorlopend werd gewisseld en zonder toeschouwers) werd met 1-0 verloren. Op 20 juli 2012 werd in het Riverside Stadium in Middlesbrough een oefenwedstrijd gespeeld tegen het Braziliaans olympisch elftal, die eveneens werd verloren: 0-2.

Op de Olympische Spelen werd na een gelijkspel tegen Senegal gewonnen van de Verenigde Arabische Emiraten en Uruguay, waarmee de Britten groepswinnaar werden. In de kwartfinale werd in de strafschoppenserie van Zuid-Korea verloren.

Selectie[bewerken | brontekst bewerken]

Bondscoach: Stuart Pearce

No. Naam Positie Nationaal elftal Club
1 Jack Butland doelman Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Birmingham City
2 Neil Taylor verdediger Vlag van Wales Wales Vlag van Wales Swansea City
3 Ryan Bertrand verdediger Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Chelsea
4 Danny Rose verdediger Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Tottenham Hotspur
5 Steven Caulker verdediger Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Tottenham Hotspur
6 Craig Dawson verdediger Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland West Bromwich Albion
7 Tom Cleverley middenvelder Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Manchester United
8 Joe Allen middenvelder Vlag van Wales Wales Vlag van Wales Swansea City
9 Daniel Sturridge aanvaller Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Chelsea
10 Craig Bellamy¹ aanvaller Vlag van Wales Wales Vlag van Engeland Liverpool
11 Ryan Giggs¹ middenvelder Vlag van Wales Wales Vlag van Engeland Manchester United
12 James Tomkins verdediger Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland West Ham United
13 Jack Cork middenvelder Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Southampton
14 Micah Richards¹ verdediger Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Manchester City
15 Aaron Ramsey middenvelder Vlag van Wales Wales Vlag van Engeland Arsenal
16 Scott Sinclair middenvelder Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland West Bromwich Albion (gehuurd)
17 Marvin Sordell aanvaller Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Bolton Wanderers
18 Jason Steele doelman Vlag van Engeland Engeland Vlag van Engeland Middlesbrough

¹ dispensatiespeler

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brits_olympisch_voetbalelftal_(mannen)&oldid=64434919"