C-majeur

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf C majeur)
C-majeur
Voortekening
C-majeur
Verwante toonaarden
Parallelle toonaard a-mineur
Gelijknamige toonaard c-mineur
Dominante toonaard G-majeur
Subdominante toonaard F-majeur
Toonladder
c - d - e - f - g - a - b - c
Portaal  Portaalicoon   Muziek
De toonladder C-majeur

C-majeur, C grote terts of C-groot (afkorting: C) is de majeur toonsoort met als grondtoon c. C-majeur is tevens de naam van het akkoord op de eerste trap van de C-toonaard.

De toonladder[bewerken | brontekst bewerken]

De toonladder van C-majeur is diatonisch, dat wil zeggen ze bevat geen neventonen, ze bestaat uitsluitend uit de zogenaamde stamtonen c, d, e, f, g, a, b, c (de witte toetsen van een klavier.) Een voortekening ontbreekt daardoor, (geen kruisen of mollen.) Bij het leren zingen (solfège) wordt in het muziekonderwijs uitgegaan van de Franse notennamen van de toonladder van C-majeur: do, re, mi fa, sol, la, si, do. C-majeur is veruit de meest gebruikte toonsoort in westerse muziek.

 \relative c' { \clef treble c d e f | g a b c }

Het akkoord[bewerken | brontekst bewerken]

Het akkoord C-majeur (grondligging)

Het akkoord "C-majeur" bestaat uit de eerste (prime), de derde (grote terts) en de vijfde (kwint) toon van (de grote drieklank) op de eerste trap van de C-toonladder. Naast deze zg. grondligging (symbool: "CI") zijn allerlei omkeringen en verdubbeling van deze tonen mogelijk. Naast het symbool in de muziektheorie "CI" zijn praktisch gangbare symbolen voor het C-majeurakkoord: "C", "CM" of "Cmaj".

Bekende werken in C-majeur[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Hans Renner, Algemene Muziekleer, Prisma Boeken, 1960.
  • J. Worp, Algemene Muziekleer, bewerking Sem Dresden, Wolters, Groningen, 1972.
  • Theo Willemze, Algemene Muziekleer, Spectrum, 2011.
Zie de categorie C major van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.