Geelbuikrietzanger
| Geelbuikrietzanger IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Calamonastides gracilirostris (Ogilvie-Grant, 1906) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Geelbuikrietzanger op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De geelbuikrietzanger (Calamonastides gracilirostris synoniem: Chloropeta gracilirostris) is een vogel uit een monotypisch geslacht van vogels uit de familie Acrocephalidae.[2]
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De geelbuikrietzanger is een middelgrote moerasvogel die 13,5 cm lang is. De vogel is olijfbruin en geel van kleur, van boven vrij donker olijfbruin met een groenige waas, de stuit is kaneelkleurig. De keel en bovenkant van de borst zijn geel, naar onder toe donkerder.[3]
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn twee ondersoorten:
- C. g. gracilirostris (Kongogebied tot in West-Kenia)
- C. g. bensoni (Noord-Zambia)
Het leefgebied bestaat uit moerassen langs meren en rivieren met papyrusriet. Dit habitat wordt in hoog tempo drooggelegd en geëxploiteerd.
Status[bewerken | brontekst bewerken]
De geelbuikrietzanger heeft een versnipperd verspreidingsgebied en daardoor is de soort kwetsbaar. De grootte van de populatie wordt geschat op 3.500 tot 15.000 individuen en dit aantal gaat achteruit. Om deze redenen staat deze moerasvogel als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|