Campo Santo (Gent)
Campo Santo is een grote begraafplaats in Sint-Amandsberg, een deelgemeente van de Belgische stad Gent, genoemd zoals de Campo Santo begraafplaats te Rome. Het is een kerkhof waar veel katholieke beroemdheden begraven liggen, maar ook enkele vrijzinnigen. Veel letterkundigen, kunstschilders en toondichters vonden hier hun laatste rustplaats.
Bedevaart[bewerken | brontekst bewerken]
De begraafplaats ligt bij een heuvel waarop de heilige Amandus in de 7e eeuw zou hebben gepredikt, met op het hoogste punt de laat-barokke Sint-Amanduskapel (1720) en bomen die er al stonden bij de eerste begrafenis in 1847 van de weldoenster Marie de Hemptinne. Tot de 19e eeuw bestond er een devotie tot Sint-Amandus. De Sint-Amanduskapel wordt voor culturele activiteiten ter beschikking gesteld.
In de 19e eeuw groeide deze begraafplaats uit tot een geliefde rustplaats voor de katholieke elite, hetgeen de grote hoeveelheid aan waardevolle concessies verklaart. De begraafplaats is zeer gekend voor haar grote variëteit aan funerair erfgoed.
Kunsthistorisch erfgoed[bewerken | brontekst bewerken]
Talloze beeldhouwers hebben op Campo Santo grafmonumenten gerealiseerd. Vermeldenswaard zijn de volgende kunstenaars:
- Jan Anteunis
- Jef Claerhout
- Alois De Beule
- Paul De Vigne
- Hippolyte Leroy
- Emiel Poetou
- Leon Sarteel
- Oscar Sinia
- Theo Soudeyns
- Domien Van den Bossche
- Henri Van den Bossche
- Gustaaf Van den Meersche
- Antoon Van Eenaeme
- Geo Verbanck
- Benoit Wante
Prominenten[bewerken | brontekst bewerken]
Bekende personen die er begraven liggen:
- Albert Baertsoen, kunstschilder en graficus
- Walter Capiau, radio- en televisiepresentator
- Gustave De Battice, hulpbisschop van Gent
- Aloïs De Beule, beeldhouwer
- Jean-Pierre De Decker, Vlaams film-, televisie- en theaterregisseur
- Christine D'haen, dichteres en prozaschrijfster
- Laurens De Keyzer, schrijver, journalist, veredeld letterzetter
- Filip De Pillecyn, letterkundige
- Jules de Saint-Genois (Jules Ludger baron de Saint-Genois des Mottes), archivaris / schrijver / historicus
- Leonard De Visch, beeldhouwer
- Luc De Vos, zanger, columnist en schrijver
- August De Wilde, Vlaams-nationaal politicus, waarnemend oorlogsburgemeester van Gent
- Jozef De Wilde, priester-vorser, schrijver en heemkundige
- Charles Doudelet, kunstschilder
- Albert Dutry, kunstschilder en kunstcriticus
- Marie Dutry-Tibbaut, kunstschilderes
- Jan Grauls, taalkundige
- Chris Ferket, beeldhouwer, schilder en schrijver
- Jozef Guislain, psychiater
- Jacques-Joseph Haus, criminoloog
- Corneille Heymans, laureaat Nobelprijs voor Geneeskunde, 1938
- Jan Hoet, kunstkenner
- Robert Hoozee, directeur Museum Schone Kunsten
- Karel Lodewijk Ledeganck, dichter van onder meer De drie Zustersteden
- Rosalie Loveling, auteur
- Ferdinand Lousbergs, industrieel
- Wilfried Martens, politicus, meervoudig Premier van België
- Frans Masereel, houtsnijwerker
- Martin-Joseph Mengal, Belgisch componist, hoornist en muziekpedagoog
- Louis Minard, bouwmeester
- Freek Neirynck, auteur, journalist, regisseur & perfesser Gensch
- Lodewijk Roelandt, architect
- Marc Sleen, striptekenaar
- Ferdinand Augustijn Snellaert, schrijver
- Valentin Vaerwyck, bouwmeester
- Philippe Vandenberg, kunstenaar
- Gustave van de Woestijne, kunstschilder
- Karel van de Woestijne, auteur
- Cyriel Van Gent, acteur
- Louis Van Overstraeten, Belgisch architect
- Astère Vercruysse de Solart, industrieel / diplomaat / volksvertegenwoordiger / senator
- Leo Vindevogel, volksvertegenwoordiger, oorlogsburgemeester Ronse
- Dries Wieme, acteur
- Jan Frans Willems, letterkundige
Op een kleine heuvel staat een monument voor de Belgische gesneuvelden uit de beide wereldoorlogen.
Tussen de burgerlijke graven liggen twee Britse gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog. Zij staan bij de Commonwealth War Graves Commission geregistreerd onder St. Amandsberg Communal Cemetery.[1]
De Kapelleberg werd als deel van de begraafplaats in 1996 als monument beschermd.[2] en een deel van de begraafplaats werd samen met de parochiekerk, het vroeger gemeentehuis en het oorlogsmonument als stadsgezicht beschermd.[3]
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
Het Campo Santo werd in 2006 geselecteerd voor het tv-programma Monumentenstrijd van de VRT. Het Campo Santo verzamelde met medewerking van het Sint-Janscollege genoeg stemmen om een plaats te verdienen in de tweede ronde waarin drie monumenten per Vlaamse provincie het tegen elkaar opnamen.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Luc Lekens en Johan Decavele, Het Campo Santo in 131 levensverhalen, 2001, ISBN 9789080672215
- Andre Capiteyn en Johan Decavele, In Steen en Brons van Leven en Dood, 1981, Stad Gent, Dienst Stedelijke Begraafplaatsen, Stadsarchief
Bronnen, noten en/of referenties
|
