Cantabrische gems

Cantabrische gems; IUCN-status: Niet bedreigd (2020)
	Mannetje in wintervacht.
	Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Klasse:	Mammalia (Zoogdieren)
Orde:	Artiodactyla (Evenhoevigen)
Familie:	Bovidae (Holhoornigen)
Geslacht:	Rupicapra (Gemzen)
	Soort
	Rupicapra parva; Cabrera, 1911
	Verspreidingsgebied van de Cantabrische gems.
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Cantabrische gems op Wikispecies
Portaal	Biologie ; Zoogdieren

De Cantabrische gems (Rupicapra parva of Rupicapra pyrenaica parva) is een soort uit de familie der holhoornigen (Bovidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Ángel Cabrera in 1911.^[2]^[3]^[4] De Cantabrische gems is endemisch voor het Cantabrisch Gebergte in het noorden van Spanje.^[1]^[5]

Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]

In de recent uitgebrachte publicaties van Wilson & Mittermeier (2011) en Groves & Grubb (2011) worden de Cantabrische gems, Pyrenese gems (Rupicapra pyrenaica) en abruzzengems (Rupicapa ornata) als zelfstandige soort binnen het geslacht Rupicapra beschouwd. In het iets oudere Mammal Species of the World van Wilson & Reeder (2005) werd de Cantabrische gems vermeld als ondersoort van Rupicapra pyrenaica en in een beoordeling van de IUCN uit 2008 werd nog gesproken over de Cantabrische gems als ondersoort van de Pyrenese gems.^[2]^[3]^[1]^[6]

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Cantabrische gemzen komen zoals de naam al aangeeft voor in het Cantabrisch Gebergte in het noorden van Spanje, in de provincies León, Asturië, Lugo, Palencia en Cantabrië.^[5]

Geschiedenis en aantallen[bewerken | brontekst bewerken]

Historisch gezien had de Cantabrische gems het kleinste verspreidingsgebied en laagste aantallen tussen 1943 en 1966, toen de soort verdween in grote delen in het westen van zijn areaal. De vroegste beschermingsmaatregelen vonden plaats in 1905 toen Nationaal Park Picos de Europa werd gesticht. De Cantabrische gems begon pas weer toe te nemen toen er vanaf 1943 privé- en publieke jachtreservaten werden gecreëerd. In 1995 raamden de meest conservatieve schattingen het aantal Cantabrische gemzen op 20.200 individuen. De oostelijke populaties van de soort liepen in 1993 schurft op, veroorzaakt door de schurftmijt (Acarus scabiei). Tegen 1995 begon dit de soort parten te spelen en namen de aantallen opnieuw af. Tussen 2007 en 2008 werden de aantallen geschat op 17.430 individuen.^[5]

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Cantabrische gems in Nationaal Park Picos de Europa.
Vrouwtje met jong.
Koppatroon van een vrouwtje in wintervacht.
Cantabrische gemzen in hun leefomgeving.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ ^a ^b ^c (en) Cantabrische gems op de IUCN Red List of Threatened Species.
↑ ^a ^b (en) Wilson, D.E. & Mittermeier, R.A. (Eds.). (2011). Handbook of the Mammals of the World, Vol. 2 Hoofed Animals. Barcelona, Spanje: Lynx Edicions. ISBN 978-84-96553-77-4
↑ ^a ^b (en) Groves, C. & Grubb, P. (2011) Ungulate Taxonomy. Baltimore, Verenigde Staten: Johns Hopkins University Press. ISBN 9781421400938
↑ Voorhaar, P.W.H. & Nijhof, J.K. (2015). Ungulata. Geraadpleegd op 20 december 2016.
↑ ^a ^b ^c (en) Nores, C. (2015). Rupicapra pyrenaica parva: History & story. In: A. Antonucci & di Domenico, G. (Eds.). Chamois International Congress Proceedings (pp. 85-91). Lama dei Peligni, Italië: Majella National Park. ISBN 978-88-902900-6-0
↑ (en) Grubb, P. (2005). Order Artiodactyla. In: D.E. Wilson & D.M. Reeder (Eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference. Baltimore, Verenigde Staten van Amerika: Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0

[IUCN-1] (en) Cantabrische gems op de IUCN Red List of Threatened Species.

[Wilson-2] (en) Wilson, D.E. & Mittermeier, R.A. (Eds.). (2011). Handbook of the Mammals of the World, Vol. 2 Hoofed Animals. Barcelona, Spanje: Lynx Edicions. ISBN 978-84-96553-77-4

[Grubb-3] (en) Groves, C. & Grubb, P. (2011) Ungulate Taxonomy. Baltimore, Verenigde Staten: Johns Hopkins University Press. ISBN 9781421400938

[Voorhaar-4] Voorhaar, P.W.H. & Nijhof, J.K. (2015). Ungulata. Geraadpleegd op 20 december 2016.

[Nores-5] (en) Nores, C. (2015). Rupicapra pyrenaica parva: History & story. In: A. Antonucci & di Domenico, G. (Eds.). Chamois International Congress Proceedings (pp. 85-91). Lama dei Peligni, Italië: Majella National Park. ISBN 978-88-902900-6-0

[Reeder-6] (en) Grubb, P. (2005). Order Artiodactyla. In: D.E. Wilson & D.M. Reeder (Eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference. Baltimore, Verenigde Staten van Amerika: Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]