Naar inhoud springen

Carlos Pavón

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Carlos Pavón
Carlos Pavón
Persoonlijke informatie
Volledige naam Carlos Alberto Plummer Pavón
Geboortedatum 9 oktober 1973
Geboorteplaats El Progreso, Vlag van Honduras Honduras
Lengte 178 cm
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2013
Senioren
Seizoen Club W (G)
1992–1997
1994–1995
1995
1996
1996–1997
1997–1998
1998–2000
2000–2001
2001
2002–2003
2003
2003–2004
2004
2004–2005
2005–2006
2006–2007
2007
2007–2009
2009
2009–2010
Vlag van Honduras Real España
Vlag van Mexico Toluca
Vlag van Mexico San Luis
Vlag van Spanje Real Valladolid
Vlag van Mexico Correcaminos
Vlag van Mexico Necaxa
Vlag van Mexico Celaya
Vlag van Mexico Morelia
Vlag van Italië Udinese
Vlag van Italië Napoli
Vlag van Honduras Real España
Vlag van Mexico Morelia
Vlag van Colombia Deportivo Cali
Vlag van Mexico Cruz Azul
Vlag van Guatemala Comunicaciones
Vlag van Honduras Real España
Vlag van Verenigde Staten Los Angeles Galaxy
Vlag van Honduras Real España
Vlag van Mexico Necaxa
Vlag van Honduras Real España
74(22)
17(7)
11(4)
9(0)
20(14)
25(7)
57(34)
28(14)
7(1)
12(0)
18(8)
16(6)
14(3)
13(3)
34(19)
38(17)
18(3)
25(13)
9(0)
54(21)
Interlands
1993–2010 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras 101(57)
Getrainde teams
2016
2017
Vlag van Honduras Marathón
Vlag van Honduras Vida
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Carlos Alberto Plummer Pavón (El Progreso, 9 oktober 1973) is een Hondurees gewezen voetballer. Hij speelde voornamelijk in Honduras en Mexico, maar kende ook periodes in Europa bij Real Valladolid, Udinese en Napoli. Nadien ging hij aan de slag als trainer, allereerst bij Marathón, de ploeg waar zijn vader in de jaren 70 speelde.

Pavón is in eigen land vooral bekend als speler van Real España, de club waar hij door de jaren heen meer dan 200 wedstrijden voor speelde en waar hij zijn loopbaan in 2013 afsloot. Hij kwam jarenlang uit voor het Hondurees voetbalelftal en speelde meer dan 100 interlands. Hierin maakte hij 57 doelpunten, meer dan ieder ander.

Pavón brak in zijn geboorteland door bij Real España en een jaar na zijn debuut bij deze ploeg debuteerde hij in het nationale elftal. In 1996 werd hij een half jaar verhuurd aan het Spaanse Real Valladolid, maar hier kwam hij niet verder dan twee basisplaatsen en wat invalbeurten. Hij besloot na de verhuurperiode zijn geboorteland Honduras te verlaten en aan de slag te gaan in Mexico, waar hij tussen 1996 en 2001 voor vier verschillende clubs zou spelen.

In 2000 won Pavón met Morelia voor het eerst de Apertura. Hij sloeg vervolgens een contractverlenging af om zijn geluk te gaan beproeven in de Italiaanse Serie A bij Udinese. In de seizoensopener tegen Torino (2-2) was Pavón gelijk trefzeker. Na een half seizoen stapte hij over naar tweedeklasser Napoli in de hoop om meer aan spelen toe te komen. Dit was niet het geval waarop hij in 2003 besloot terug te keren naar Real España.

In juni 2007 tekende de Hondurees bij Los Angeles Galaxy uit de Major League Soccer. Hij scoorde op 18 augustus twee doelpunten tegen New York Red Bulls, in een wedstrijd die vooral in het teken stond van het basisdebuut van David Beckham bij LA Galaxy. De 66.000 aanwezigen zorgden voor een recordaantal toeschouwers in het Giants Stadium. Ondanks de twee treffers van Pavón verloor LA Galaxy in een knotsgekke wedstrijd met 5-4.[1][2] Aan het einde van het seizoen nam hij afscheid van de Verenigde Staten en ging hij weer bij Real España voetballen.

Na een kort uitstapje bij het Mexicaanse Necaxa begon Pavón in 2009 aan zijn vijfde periode bij Real España. In oktober van dat jaar kwalificeerde het Hondurees voetbalelftal zich mede dankzij Pavón voor het eerst in achtentwintig jaar voor een WK. In de bepalende kwalificatiewedstrijd, tegen El Salvador (1-0), kopte hij het winnende doelpunt binnen.[3] Nadat hij ondanks fysieke pijn aan het WK in Zuid-Afrika had deelgenomen, werd ontdekt dat Pavón een hernia had. In december 2010 maakte hij bekend te stoppen als voetballer.[4] Nadien werd hij trainer in eigen land.

  • In 2009 werd Pavón door gebruikers van de website IFFHS verkozen tot 's werelds populairste actieve voetballer van dat jaar. Hij had ruim honderdduizend stemmen meer dan de nummer twee, Arda Turan.[5]