Cartouche (film uit 1962)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Cartouche
Regie Philippe de Broca
Producent Georges Dancigers
Alexandre Mnouchkine
Scenario Philippe de Broca
Daniel Boulanger
Charles Spaak
Hoofdrollen Jean-Paul Belmondo
Claudia Cardinale
Muziek Georges Delerue
Montage Laurence Méry-Clark
Cinematografie Christian Matras
Première 7 maart 1962 Vlag van Frankrijk Frankrijk
14 maart 1962 Vlag van Italië Italië
Genre avonturenfilm
Speelduur 114 minuten
Taal Frans
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Italië Italië
Aantal bezoekers 3 610 402 Vlag van Frankrijk Frankrijk
Voorloper Cartouche, roi de Paris (Guillaume Radot, 1950)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Cartouche is een Frans- Italiaanse film van Philippe de Broca die werd uitgebracht in 1962.

In Frankrijk was Cartouche, op La Guerre des boutons en La Fayette na, de meest succesrijke Franse film van 1962.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Frankrijk, in de periode van de Régence, aan het begin van de 18e eeuw.

In Parijs verlaat Louis de Bourguignon, een handige en groothartige dief, de dievenbende van Malichot omdat hij zich niet langer kan vinden in Malichots onfatsoenlijke praktijken. Hij sluit zich aan bij het leger waar hij twee vrienden maakt: La Taupe en La Douceur. Samen stelen ze de soldij van hun regiment en de nodige wapens en deserteren. Op hun vlucht vinden ze een schuilplaats in een herberg. Daar leert Bourguignon de jonge en aantrekkelijke zigeunerin Vénus kennen op wie hij tot over zijn oren verliefd wordt.

Terug in Parijs vormt Bourguignon zijn eigen bende en neemt vanaf nu de naam 'Cartouche' aan. De meeste leden van Malichots bende lopen over naar Cartouche, wat hem de vijandschap van Malichot oplevert. De bende besteelt enkel de rijken en deelt de buit uit aan de armen. Cartouche wordt op handen gedragen door het volk. Malichot zint echter op wraak en verraadt Cartouche aan de politie die hem verscheidene valstrikken spant.

Ondertussen heeft Venus haar hart aan Cartouche verloren, maar hij is daar blind voor.

In plaats daarvan probeert hij het hart van een rijke aristocrate, Isabelle de Ferrussac, te veroveren, wat Venus met lede ogen aanschouwt. Zijn 'liefde' voor de rijke aristocrate maakt hem echter blind voor de risico's die hij daarmee loopt. Dit leidt dan ook tot een verwijdering tussen Cartouche en zijn vrienden, en resulteert er uiteindelijk dan ook in dat hij gevangen wordt genomen. Dit wordt door de magistraten gevierd met een groot feest waar ook de door Cartouche begeerde aristocrate aanwezig is.

Zijn vrienden laten hem niet in de steek, en ondernemen, samen met Venus, tijdens dit feest een gedurfde poging hem te bevrijden. Maar hoewel dat lukt, komt Venus daarbij om als zij een kogel die voor Catouche bestemd is opvangt. Als zij in zijn armen sterft beseft hij pas hoeveel zij van hem heeft gehouden, en wat hij uit zijn handen heeft laten glippen.

Als wraak voor haar door voert hij een gewaagde overval uit op het feest dat ter gelegendheid van zijn gevangenneming was georganiseerd, en rooft daarbij de sieraden en kostbaarheden van alle aanwezigen, inclusief en met name die van de aristocrate Al die sieraden en kostbaarheden drapeert hij als een eerbetoon aan haar in de koets waarin het lichaam van Venus is opgebaard, waarna hij de koets met haar lichaam, bij wijze van graftombe en monument, in een diepe poel duwt

Als hij dan zijn paard bestijgt vraagt La Taupe wat Cartouche nu wil gaan doen. Zijn antwoord is : 'Op naar de galg! '

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Jean-Paul Belmondo Cartouche
Claudia Cardinale Vénus, zijn gezellin
Odile Versois Isabelle de Ferrussac, de vrouw van de luitenant-generaal
Jean Rochefort La Taupe, een luitenant van Cartouche
Jess Hahn La Douceur, een luitenant van Cartouche
Philippe Lemaire luitenant-generaal Gaston de Ferrussac
Marcel Dalio Malichot, de chef van de 'Cour des Miracles'
Noël Roquevert de sergeant rekruteerder
Alain Dekok Louison Bourguignon, het broertje van Cartouche
Jacques Balutin de broeder capucijn
Lucien Raimbourg de seniele maarschalk
Jacques Charon de kolonel
Pierre Repp markies de Griffe, de lichtgelovige adjunct van Ferrussac
Philippe Castelli de commissaris

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]