China Open 2011 (golf)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
Luxehills

De 17de editie van het China Open werd van 21-24 april 2011 gespeeld op de Luxehills International Country Club, waar in 2010 het Luxehills Chengdu Open plaatsvond. Het Volvo China Open telt sinds 2005 mee voor de Europese PGA Tour en sinds 2009 ook voor de OneAsia Tour. Titelverdediger is Yong-eun Yang.

De Luxehills ligt in de historische stad Chengdu in de provincie Sichuan en zal voor het eerst als gastheer voor het China Open optreden. Ten opzichte van 2010 is het prijzengeld van het China Open met ongeveer 20% gestegen naar RMB 20.000.000, ongeveer US$ 3.000.000, hetgeen bijna de grootste prijzenpot is op de Europese Tour. Hiervan gaat ruim € 350.000 naar de winnaar.
In Chengdu is ook het Chengdu Research Base of Giant Panda Breeding. Pádraig Harrington en Pablo Martín werden uitgenodigd hieraan een bezoek te brengen.

De par-72 baan van Luxehills werd in 2007 geopend en is ontworpen door Mark Hollinger. China heeft ruim 500 golfbanen (2011).

Volvo[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Europese Tour is Volvo al meer dan 70 keer toernooisponsor geweest. De winnaar van dit toernooi wordt door Volvo uitgenodigd voor de World Match Play Championship, dat in mei wordt gespeeld en waarvan Volvo ook de titelsponsor is.

Het spelersveld[bewerken | brontekst bewerken]

Er doen 156 spelers mee.

Negen Chinese spelers kwalificeerden zich al door in de top-3 van het Volvo China Open kwalificatietoernooi te eindigen.
In Mid-China hadden Yang, XJ Zang en CL Zang dezelfde score, Yang is lid van Luxehills. Xin-jun Zang komt uit Xi'an en was lid van het nationale team. Hij is onlangs naar Chengdu verhuisd. De 25-jarige Chang-lei Zang uit Shanghai speelde in 2010 ook in het Open mee.
In Noord-China kwalificeerde zich een 17-jarige amateur. In Zuid-China eindigde het toernooi in een sudden death play-off tussen twee spelers.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

De ochtendronde is gestart maar nadat de eerste spelers negen holes hadden gespeeld werd het spelen ruim een uur gestopt vanwege dichte mist. Aan de leiding stonden Steven Alker, Richard Finch en Martin Wiegele met een score van −4. Joost Luiten had drie holes gespeeld en stond op −1, Robert-Jan Derksen en Nicolas Colsaerts spelen in de middagronde.
Na de hervatting van het spel ging de 39-jarige Steve Alker naar −6 en kwamen steeds meer spelers op −4 te staan, waaronder Luiten. Alker eindigde op −7 maar werd ingehaald door de Koreaan Chang-won Han, die enkele maanden geleden nog amateur was en in 2009 de eerste editie van het Aziatisch amateurkampioenschap won. Hij eindigde met vier birdies en ging naar −8.
Derksen en Luiten maakten beiden een bogey op hole 2 maar kwamen met een goed resultaat binnen. Colsaerts kon de laatste twee holes niet spelen omdat het te donker werd.

Ronde 1 en 2[bewerken | brontekst bewerken]

Een paar spelers moesten ronde 1 nog afmaken, waaronder de Zuid-Afrikaan Keith Horne, die nog twee birdies maakte en aan de leiding ging. Colsaerts eindigde met drie birdies en ging naar −7.
Derksen sloeg voor Ronde 2 vanochtend als eerste af en kwam na een ronde van 65 een totaal van −11. Colsaerts maakte 67 en kwam op −12. Jeppe Huldahl en Grégory Havret hebben de leiding genomen met −12 maar werden 's middags ingehaald door Jamie Donaldson die elf birdies maakte en geen enkele bogie op zijn kaart had. Het was zijn beste ronde ooit. Hij heeft nog nooit op de Europese Tour gewonnen.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Chang-won Han is de clubhouse leader nadat hij deze ronde een score van 65 binnenbracht. Nicolas Colsaerts, die een uur later startte, begon deze ronde met een eagle, na 13 holes staat hij op de tweede plaats, na een birdie op hole 16 deelde hij de leiding. en na een birdie op de laatste hole nam hij de leiding over.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Na 9 holes stond Colsaerts op −21 en had hij een voorsprong van twee slagen op nummer 2, Pablo Martín, die nog maar twee holes te spelen had. Alleen een eagle op de laatste hole Pablo hoop op een play-off geven, maar het werd een birdie. Daarmee evenaarde hij het toernooirecord van Keith Horne en eindigde hij het toernooi op de 2de plaats samen met Danny Lee. Voor Colsaerts was er nauwelijks bedreiging, zijn twee medespelers Peter Lawrie en Chang-won Han stonden na hole 9 op resp. −17 en −16.

Joost Luiten en Robert-Jan Derksen maakten een ronde met vier birdies, voor Luiten was dat net niet genoeg om in de top-10 te eindigen.

Stand na ronde 4 van de spelers die in de top-10 staan of stonden

Nicolas Colsaerts, leider na R3 en R4
Jamie Donaldson, leider na R2
Naam Score R1 Stand Score R2 Totaal Stand Score R3 Totaal Stand Score R4 Totaal Stand
Vlag van België Nicolas Colsaerts
65
−7
T3
67
−5
−12
T2
66
−6
−18
1
66
−6
−24
1
Vlag van Spanje Pablo Martín
70
−2
T58
68
−4
−6
T43
67
−5
−11
T23
63
−9
−20
T2
Vlag van Nieuw-Zeeland Danny Lee
66
−6
T7
68
−4
−10
T14
69
−3
−13
T9
65
−7
−20
T2
Vlag van Denemarken Søren Kjeldsen
65
−7
T3
71
−1
−8
T30
66
−6
−14
T6
67
−5
−19
T2
Vlag van Ierland Peter Lawrie
68
−4
T26
64
−8
−12
T2
68
−4
−16
T3
68
−4
−20
T2
Vlag van Zweden Christian Nilsson
70
−2
T58
65
−7
−9
T21
70
−3
−11
T23
64
−8
−19
6
Vlag van Engeland Danny Willett
70
−2
T58
66
−6
−8
T30
69
−3
−11
T23
65
−7
−18
7
Vlag van Spanje Pablo Larrazábal
70
−2
T58
67
−5
−7
T38
70
−2
−9
T38
64
−8
−17
T10
Vlag van Engeland Richard Finch
69
−3
T44
67
−5
−8
T30
71
−1
−9
T38
64
−8
−17
T10
Vlag van Australië Aaron Townsend
68
−4
T26
66
−6
−10
T14
69
−3
−14
T6
69
−3
−17
T10
Vlag van India Jeev Milkha Singh
66
−6
T7
66
−6
−12
T2
72
par
−12
T13
67
−5
−17
T10
Vlag van Noord-Ierland Gareth Maybin
65
−7
T3
67
−5
−12
T2
72
par
−12
T13
67
−5
−17
T10
Vlag van Frankrijk Grégory Havret
66
−6
T7
66
−6
−12
T2
68
−4
−16
T3
70
−2
−18
T7
Vlag van Wales Jamie Donaldson
70
−2
T58
61 −11
−13
1
70
−2
−15
5
69
−3
−18
T7
Vlag van Nederland Joost Luiten
66
−6
T7
67 −5
−11
T9
71
−1
−12
T13
68
−4
−16
T15
Vlag van Zuid-Korea Chang-won Han
64
−8
2
70
−2
−10
T14
65
−7
−17
2
74
+2
−15
T16
Vlag van Wales Bradley Dredge
65
−7
T3
70
−2
−9
T21
69
−3
−12
T13
69
−3
−15
T17
Vlag van Zuid-Afrika Keith Horne 63 −9 1
69
−3
−12
T2
70
−2
−14
T6
71
−1
−15
T17
Vlag van Engeland James Morrison
65
−7
T3
69
−3
−10
T14
69
−3
−13
T9
72
par
−13
T27
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen
67
−5
T16
66
−6
−11
T9
74
+2
−9
T38
68
−4
−13
T27
Vlag van Denemarken Jeppe Huldahl
67
−5
T16
65
−7
−12
T2
74
+2
−10
T31
70
−2
−12
T30
Vlag van China Wen-chong Liang
68
−4
T26
66
−6
−10
T14
71
−1
−11
T23
71
−1
−11
T39
Vlag van Nieuw-Zeeland Steven Alker
66
−6
T7
67
−5
−11
T9
71
−1
−12
T13
74
+2
−10
T43
Leider Toernooirecord

De spelers[bewerken | brontekst bewerken]

De Koreaan Y E Yang is de hoogstgeplaatste speler van de wereldranglijst die aan het toernooi deelneemt. Hij staat nummer 37. De beste Chinese speler van dit moment is Wen-chong Liang. Hij doet voor de 7de keer aan dit toernooi mee. Hij heeft al 17 overwinningen op zijn naam staan, waaronder het Luxehills Chengdu Open in 2010. Hij kent de baan dus goed.

Europese Tour

OneAsia Tour

  • Vlag van Nieuw-Zeeland Steven Alker
  • Vlag van Australië Stephen Allan
  • Vlag van Australië Scott Arnold
  • Vlag van Zuid-Korea Doo-hwan Bang
  • Vlag van Australië Kurt Barnes
  • Vlag van Australië Anthony Brown
  • Vlag van Nieuw-Zeeland Mark Brown
  • Vlag van Australië Mitchell Brown
  • Vlag van Zuid-Korea Ho-sung Choi
  • Vlag van Zuid-Korea Jin-ho Choi
  • Vlag van Australië Kim Felton
  • Vlag van Australië Peter Fowler
  • Vlag van Australië Matthew Griffin
  • Vlag van China Cui-lin Gu
  • Vlag van Australië Ryan Haller
  • Vlag van Zuid-Korea Chang-won Han
  • Vlag van Zuid-Korea Min-kyu Han
  • Vlag van Canada Ronald Harvey
  • Vlag van Nieuw-Zeeland Michael Hendry
  • Vlag van Zuid-Korea Soon-sang Hong
  • Vlag van China Jian Hou
  • Vlag van Chinees Taipei Tungshu Hsieh
  • Vlag van China Wen-yi Huang
  • Vlag van Verenigde Staten John Huh
  • Vlag van Australië Steve Jeffress
  • Vlag van Australië Steven Jones
  • Vlag van Zuid-Korea Dae-hyun Kim
  • Vlag van Zuid-Korea Do-hoon Kim#753
  • Vlag van Zuid-Korea Hyung-tae Kim
  • Vlag van China Wei-hai Kong
  • Vlag van Zuid-Korea Myung-ho Kwon
  • Vlag van Zuid-Korea Seong-ho Lee
  • Vlag van China Chao Li
  • Vlag van China Gui-Ming Liao
  • Vlag van Nieuw-Zeeland Michael Long
  • Vlag van Australië Andrew Martin
  • Vlag van Australië Matthew Millar
  • Vlag van Verenigde Staten David Oh
  • Vlag van Australië Peter O'Malley
  • Vlag van Nieuw-Zeeland Gareth Paddison
  • Vlag van Zuid-Korea Eun-shin Park
  • Vlag van Australië Terry Pilkadaris
  • Vlag van Zuid-Korea Joon-eob Son

Sponsor uitnodiging

Via kwalificatie
Mid China:

  • Vlag van China Guang-Ming Yang (杨光明)
  • Vlag van China Xin-jun Zhang (张新军)
  • Vlag van China Chang-lei Zhang (张常垒)

Noord China:

  • Vlag van China Mu Hu (胡牧)
  • Vlag van China Yu Xiang Liu (刘宇翔) (AM)
  • Vlag van China Wen Tao Tua (拓文涛)

Zuid China:

  • Vlag van China Tian Yuan (元天)
  • Vlag van China Fang Yi Li (李方宜)
  • Vlag van China Ding-Gen Chen (陈定根)

Hong Kong:

  • Vlag van Engeland Jack Redfern
  • Vlag van Hongkong C J Gatto
  • Vlag van Chinees Taipei Chien-yao Hung (AM)
  • Vlag van Chinees Taipei Chi-huang Tsai

Amateurs

  • Vlag van China Hao-Tong Li
  • Vlag van China Xio-Ngyi Zhao (nationaal team)
  • Vlag van China Wei Yu Zhu

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]