Club Brugge in het seizoen 2002/03

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Club Brugge
Plaats Brugge
Stadion Olympiastadion
Voorzitter Vlag van België Michel D'Hooghe
Vlag van België Michel Van Maele
Algemeen directeur Vlag van België Antoine Vanhove
Trainer Vlag van Noorwegen Trond Sollied
Assistent Vlag van België René Verheyen
Vlag van België Chris Van Puyvelde
(Hoofd)sponsor Dexia
Competitie Eerste Klasse
Thuis
Uit
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Club Brugge werd in het seizoen 2002/03 voor de twaalfde keer kampioen.

Selectie[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Naam Nationaliteit Geboortedatum Vorige club
Keepers
1 Dany Verlinden Aanvoerder Vlag van België België 15-08-1963 Lierse SK
13 Dejan Nemec Vlag van Slovenië Slovenië 01-03-1977 NK Mura
23 Stijn Stijnen Vlag van België België 07-04-1981 KSC Hasselt
Verdedigers
2 Olivier De Cock Vlag van België België 09-11-1975 /
4 Milan Lešnjak Vlag van Joegoslavië (1992-2003) Joegoslavië 09-09-1975 FK Obilić
5 Peter Van der Heyden Vlag van België België 16-07-1976 Eendracht Aalst
6 Philippe Clement Vlag van België België 22-03-1974 Coventry City
12 Tjörven De Brul Vlag van België België 22-06-1973 KSC Lokeren
22 Birger Van de Ven Vlag van België België 30-04-1982 KV Mechelen
25 Hans Cornelis Vlag van België België 13-10-1982 /
26 Birger Maertens Vlag van België België 28-06-1980 /
28 Jimmy De Wulf Vlag van België België 09-06-1980 Tromsø IL
30 Marek Špilár Vlag van Slowakije Slowakije 11-02-1975 Sigma Olomouc
Middenvelders
3 Timmy Simons Vlag van België België 11-12-1976 Lommel SK
8 Gaëtan Englebert Vlag van België België 11-06-1976 Sint-Truidense VV
10 Bratislav Ristić Vlag van Joegoslavië (1992-2003) Joegoslavië 21-01-1980 Radnički Niš
14 Nastja Čeh Vlag van Slovenië Slovenië 26-01-1978 NK Maribor
15 Aminu Sani Vlag van Nigeria Nigeria 14-05-1980 Atalanta
16 Serhij Serebrennikov Vlag van Oekraïne Oekraïne 01-09-1976 Dynamo Kiev
21 Sebastian Hermans Vlag van België België 03-05-1983 Eendracht Aalst
24 Tim Smolders Vlag van België België 26-08-1980 /
27 Karel Geraerts Vlag van België België 05-01-1982 /
31 Kevin Roelandts Vlag van België België 27-08-1982 /
32 Alin Stoica Vlag van Roemenië Roemenië 10-12-1979 RSC Anderlecht
Aanvallers
7 Gert Verheyen Vlag van België België 20-09-1970 RSC Anderlecht
11 Sandy Martens Vlag van België België 23-12-1972 AA Gent
17 José Duarte Vlag van Brazilië Brazilië 06-07-1980 Anapolina
18 Andrés Mendoza Vlag van Peru Peru 26-04-1978 Sporting Cristal
19 Rune Lange Vlag van Noorwegen Noorwegen 24-06-1977 Trabzonspor
29 Koen Schockaert Vlag van België België 13-02-1978 Tromsø IL
33 Bengt Sæternes Vlag van Noorwegen Noorwegen 01-01-1975 Bodø/Glimt
  • Aanvoerder = Aanvoerder

Technische staf[bewerken | brontekst bewerken]

Functie Naam Nationaliteit
Coach Trond Sollied Vlag van Noorwegen Noorwegen
Assistent-coach René Verheyen Vlag van België België
Assistent-coach Chris Van Puyvelde Vlag van België België

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Een overzicht van de competities waaraan Club Brugge in het seizoen 2002-2003 deelnam.

Seizoen 2002/03
Competitie Resultaat Uitgeschakeld door / Tegenstander(s)
Eerste klasse Kampioen
Beker van België Kwartfinale Lommel SK
Supercup Winnaar KRC Genk
Champions League Groepsfase FC Barcelona, Lokomotiv Moskou, Galatasaray

Uitrustingen[bewerken | brontekst bewerken]

Shirtsponsor(s): Dexia
Sportmerk: adidas

Thuis
Uit
Doelman
Doelman
Doelman
Doelman

Transfers[bewerken | brontekst bewerken]

Belgische Supercup[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Belgische Supercup 2002 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

3 augustus 2002
Supercup
KRC Genk 0 – 2 Club Brugge Fenixstadion, Genk
Toeschouwers: 8.163
Scheidsrechter: Johan Verbist
Goal 76' Sillah
Goal 80' De Cock
Genk
Club Brugge
KRC Genk (4–4–2 vlak):
GK 1 Vlag van België Jan Moons
RB 18 Vlag van België Kevin Vanbeuren
CB 2 Vlag van Kroatië Igor Tomašić 77'
CB 4 Vlag van Ivoorkust Didier Zokora
LB 13 Vlag van Marokko Akram Roumani
RM 12 Vlag van België Thomas Chatelle 77'
CM 14 Vlag van België Bernd Thijs 88'
CM 10 Vlag van Australië Josip Skoko Aanvoerder
LM 20 Vlag van België Koen Daerden
RF 9 Vlag van Burkina Faso Moumouni Dagano
LF 8 Vlag van België Wesley Sonck
Wisselspelers:
CB 23 Vlag van België Vincent Euvrard 88'
CM 22 Vlag van Kameroen Justice Wamfor 77'
CF 30 Vlag van Japan Takayuki Suzuki 77'
Coach:
Vlag van Nederland Sef Vergoossen
Club Brugge (4–3–3 punt naar voren):
GK 23 Vlag van België Stijn Stijnen
RB 25 Vlag van België Hans Cornelis
CB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 6 Vlag van België Philippe Clement Aanvoerder
LB 10 Vlag van Servië Bratislav Ristić
CM 27 Vlag van België Karel Geraerts
CM 16 Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov 46'
AM 24 Vlag van België Tim Smolders
RW 2 Vlag van België Olivier De Cock
CF 11 Vlag van België Sandy Martens 75'
LW 20 Vlag van Gambia Ebou Sillah 82'
Wisselspelers:
CM 14 Vlag van Slovenië Nastja Čeh 46'
CF 17 Vlag van Brazilië José Filho Duarte 75'
LM 15 Vlag van Nigeria Aminu Sani 82'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied

Competitie[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Eerste klasse 2002-03 (voetbal België) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Seizoensverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Zomer 2002[bewerken | brontekst bewerken]

Club Brugge begon de vaderlandse competitie op 11 augustus 2002 met een lange busreis richting Henegouwen. Het La Louvière van coach Ariël Jacobs heette stug te zijn. Sollied moest het zonder sterkhouder Gert Verheyen stellen. De openingstreffer van Rune Lange, na tien minuten, werd tenietgedaan door aanvaller Frédéric Tilmant vanop elfmeter. Club had het niet onder de markt. Op moeilijke momenten kon het beschikken over linksbuiten Andrés Mendoza. Sollied had geluk zijn Peruviaanse paternoster vroeg op het seizoen bij te hebben. Een overhoeks schot van Mendoza vanaf links kort na de pauze volstond voor de overwinning en de eerste drie punten van het seizoen. Het voetbal van blauw-zwart bleef over het algemeen onder de maat. In tegenstelling tot landskampioen Genk, dat in eigen huis met 2–3 onderuit ging tegen Lokeren, liet het zich niet meteen verrassen. Verheyen was bij Club grote afwezige, met spiervermoeidheid na het WK voetbal.[1]

Een week later ontving blauw-zwart een defensief ingesteld Beveren in het Jan Breydelstadion. Het won zijn eerste wedstrijd voor eigen volk met 3–0. Trond Sollied wijzigde niets aan zijn elftal. Hij kon evenwel nog steeds geen beroep doen op Verheyen. Tegen een vijfmansdefensie combineerde het team beter dan tegen La Louvière en via Andrés Mendoza en Gaëtan Englebert zat Club voor de thee reeds op rozen. In de tweede helft zorgde Birger Maertens vanop de stip voor de 3–0 eindstand. Diezelfde Maertens sprak na de wedstrijd voor de krant De Morgen boude taal die profetisch van aard zou worden: "We zullen nog beter worden".[2]

Voor de uitwedstrijd tegen Westerlo keerde Verheyen terug bij de selectie. Sollied bleef spaarzaam met hem omspringen. Verheyen begon op de bank, vervanger José Duarte speelde een degelijke wedstrijd. In 't Kuipje komt Club Brugge vroeg op voorsprong via Englebert. In een zakelijke wedstrijd komt Club nooit in de problemen. Vroeg in het tweede bedrijf verdubbelde Rune Lange de score. 0–2 was ook de eindstand. In het slot werd Verheyen zijn eerste minuten gegund. Hij viel in voor Mendoza. Duarte's rol bleef beperkt tot inspringen voor Verheyen. Sollied verwees Duarte prompt naar de bank, in de komende maanden vaste prik voor de ranke Braziliaan. Duarte, sinds juli 2000 bij de club, verliet Club Brugge in de winter.

Eind augustus sloeg Club Brugge een grote slag voor het sluiten van de transfermarkt. Alin Stoica versterkte de gelederen. De aanvallende middenvelder kwam over van aartsrivaal Anderlecht. De gevoelige overstap legde de Roemeen geen windeieren. Hij maakte meteen indruk in Brugse loondienst. Bij zijn debuut tegen Mechelen schoot hij raak. Club Brugge won met 4–0, waarbij Stoica het derde doelpunt voor zijn rekening nam. Timmy Simons opende zijn conto vanop de stip, een taak die hij definitief overnam van Maertens. Men was op zoek naar een strafschopnemer door het vertrek van Hervé Nzelo-Lembi in de zomer. Anderlecht morste met punten. Paars-wit gaf tegen Gent een late penalty weg en speelde thuis 2–2 gelijk.[3]

Verheyen kwam met een week vertraging helemaal onder stoom. Uit tegen hekkensluiter Standard — dat 1 op 12 had — nam men de volle buit, 1–2. In de Vurige Stede stond Verheyen na een kwartier en op het uur in voor beide doelpunten. Standard-spits Ole Martin Årst kon nog milderen vanop de strafschopstip, maar op gelijke hoogte kwam Standard niet meer. Standard ontsloeg coach Robert Waseige, die zijn job als bondscoach van de Belgische ploeg na het WK opgaf om coach van Standard te worden. Na drie maanden was het al over voor Waseige, die later aan de slag zou gaan bij Charleroi om daar Etienne Delangre op te volgen.[4]

Op de zesde speeldag gaf Club in eigen huis toenmalig middenmoter Gent partij. De veel defensievere Gentse code van Jan Olde Riekerink bleek moeilijk te kraken. De overwinning werd over de streep getrokken door Lange, die op aangeven van Englebert het enige doelpunt maakte. Het klassement stond helemaal op zijn kop. Revelaties bleken Lokeren en STVV, die op vier respectievelijk drie punten van Club Brugge volgden. De concurrentie waar vooraf rekening mee werd gehouden kwam opvallend slecht uit de startblokken. Landskampioen Genk stond pas achtste met negen punten. Anderlecht haalde met een ruime 6–3 zege dan wel een krachttoer uit tegen Moeskroen, het volgde op vijf punten van Club Brugge in het klassement.[5]

De septembermaand sloot Club Brugge af op de Bosuil met een gelijkspel tegen een vertimmerd Antwerp zonder de geschorste spits Patrick Goots. Hussain Yasser werd de eerste Qatarese speler die in de Belgische competitie de netten deed trillen. Club speelde geen sprankelend voetbal. Het kwam langszij via Rune Lange en in de tweede helft op voorsprong via Philippe Clement. Stefan Leleu maakte op corner echter gelijk. Het kostte bloed, zweet en Peter Van der Heyden om een punt te vrijwaren. De linksachter kreeg in de slotminuten een tweede keer geel. Het puntenverlies was duur. Lokeren bleef winnen. Een uitzege tegen Mechelen betekende dat de Oost-Vlaamse club op twee punten volgde. Anderlecht was genaderd tot drie punten.[6]

Herfst 2002[bewerken | brontekst bewerken]

De maand oktober begon met een thuiswedstrijd tegen Moeskroen, de voorbije jaren moeilijk te bespelen. Onder coach Lorenzo Staelens, die de naar Anderlecht vertrokken Hugo Broos had opgevolgd, had Moeskroen zich kwetsbaar getoond in de defensie. Broos maakte van Moeskroen een subtopper. Tegen Staelens' controlerende 4–4–2 speelde Club in de tweede helft een kat-en-muisspel. De aanpak van Sollied was extreem aanvallend zonder Van der Heyden — hij was geelgeschorst na twee keer geel uit tegen Antwerp. Alleen Simons, Maertens en Clement waren in de verdediging te vinden. Clement werd bij rust en bij een 1–0 voorsprong gewisseld voor nóg een aanvallende speler, Sandy Martens. Martens en Nastja Čeh waren flankspelers.[7]

In de tweede helft kregen de thuisfans een doelpuntenkermis. Verheyen en Mendoza scoorden twee keer, Stoica maakte het andere doelpunt. Genk en Anderlecht hielden elkaar op een gelijkspel, waarmee vooral Genk achterop bleef hinken.[7] Club incasseerde zijn eerste tegenslag niet op het veld, maar in het eigen spelersbestand. Rune Lange belandde in de ziekenboeg met een hernia en was lange tijd onbeschikbaar. Martens droeg voortaan het werk van Lange in de Brugse aanval op de schouders.[8]

Sporting Charleroi was de volgende tegenstander van blauw-zwart, een generale voor de thuiswedstrijd tegen Galatasaray op de vierde speeldag van de groepsfase in de UEFA Champions League. Deze repetitie leek volledig de soep in te zullen draaien want in de eerste helft kwam counterploeg Charleroi op voorsprong. Een eigen doelpunt bracht Club op gelijke hoogte doch het liep niet gesmeerd. Tot Sollied een en ander uit zijn hoed toverde. Charleroi, niet dermate goed dat het Club in verlegenheid bracht, had wat geleerd uit de pandoering voor Moeskroen. Charleroi zette een stevig blok neer. Dat loonde in de eerste helft, maar het schoot toen zichzelf in de voet. Sollied duwde het gaspedaal in en haalde middenvelder Tim Smolders eraf voor Koen Schockaert en speelde weer met een viermansdefensie. Simons schoof door naar het middenveld waar hij het spel verdeelde. Koen Schockaert nam positie als spits, met Martens en Verheyen als flankspelers. Simons zette vlak na rust een strafschop om na hands van Grégory Dufer. Schockaert maakte er tien minuten voor affluiten 1–3 van. De Rus Kolotilko maakte het nog even spannend, maar Club won met 2–3. Verheyen zag het somber in. Opvallend na het carnaval tegen Moeskroen. "Aanvallend zitten we krap, het zal nog sleutelen worden", doelde Verheyen op het gemis van de langdurig geblesseerde Lange.[9]

Uiteindelijk omvatte de maand oktober amper twee competitiewedstrijden en wel omdat de topper thuis tegen Anderlecht, die normaal op 27 oktober 2002 had moeten doorgaan, werd uitgesteld naar begin december.[10] Blauw-zwart hervatte op 2 november de competitie tegen Bergen. Het nam drie punten mee naar Brugge na een stroef eerste bedrijf waarin niet gescoord werd. Olivier De Cock brak de ban voor Club Brugge kort na de pauze, maar de Bergense topscorer Cédric Roussel ontnam Club Brugge met nog een kwartier te spelen weer alle hoop op een driepunter. Dat was echter buiten één waard gerekend. Birger Maertens lukte in de absolute slotseconden alsnog het winnende doelpunt — weliswaar met enige hulp van doelman Gregory Delwarte — nadat men het zichzelf in het laatste kwart bijzonder moeilijk maakte.[11]

Club Brugge kreeg vervolgens bezoek van Genk. De landskampioen was na een zwakke start opgerukt naar de zesde plaats, maar telde reeds veertien punten achterstand op leider Club. Genk begon bovendien offensief gehavend aan de wedstrijd. Het miste prijsschutters Wesley Sonck en Moumouni Dagano door schorsing respectievelijk een blessure. De noodoplossing van coach Sef Vergoossen heette Thomas ChatelleTakayuki Suzuki. In de eerste helft scoorde Club twee maal, via Stoica en Verheyen. De Cock diepte de score uit met een afstandsschot. Simons maakte het verdict, na hands van Akram Roumani in de zestien, zwaarder en benutte een strafschop. Genk leek definitief uitgeteld in de titelstrijd. Ook Anderlecht, dat onderuit ging bij STVV, zat stilaan in vieze papieren. Eerste concurrent was destijds nog altijd Lokeren dat thuis geen kind had aan Charleroi, 4–1.[12]

De volgende wedstrijd speelde Club Brugge voor eigen aanhang tegen een tot dan toe verrassend Lierse, geruisloos op plek vier in het spoor van Lokeren en STVV. Tot dan toe, maar de Bruggelingen stelden orde op zaken. Het hield alles bij elkaar genomen eenvoudig de punten thuis. 3–0, een strafschopdoelpunt van Simons incluis. Lierse-coach Emilio Ferrera bleef ambitieus en gemotiveerd: "De ambitie blijft de eerste plaats". Het klassement na dertien speeldagen loog evenwel niet. De eerste achtervolger van Club Brugge, Sporting Lokeren, telde negen punten achterstand. De concurrentie moest dringend uit een ander vaatje tappen. Anderlecht volgde op 14 punten van Club.[13]

Toen trok Club Brugge naar Staaien voor een ontmoeting met STVV. STVV was destijds voor Club Brugge gebleken wat Westerlo was gebleken voor Anderlecht: een zwart beest. En net als het seizoen ervoor, toen op de voorlaatste speeldag, liep het weer mis. Thomas Caers hielp eerst nog een handje door Club Brugge met een eigen doelpunt op voorsprong te brengen, maar STVV herpakte zich en Club kwam er nadien niet meer aan te pas. Bij de rust hielden STVV en Club elkaar nog in evenwicht, maar in tien dolle minuten vermorzelde STVV de Bruggelingen en ging het van 1–1 naar 4–1. STVV, dat ook al Anderlecht een nederlaag had aangesmeerd, deed zijn reputatie van reuzendoder alle eer aan. Maertens kreeg nog voor het uur direct rood van scheidsrechter Johan Verbist. Het was Birger Maertens' tweede rode karton achter elkaar: hij kreeg ook een rode kaart in de UEFA Cup thuis tegen het Duitse VfB Stuttgart. In de slotfase werd het zelfs nog 5–1. De eerredder was voor Englebert, die scoorde tegen zijn ex-club. De eerste competitienederlaag een feit, meteen een zware. In het klassement was de bonus op Lokeren geslonken tot zes punten.[14]

4 december 2002 en 7 december 2002. Die data kondigden zich aan als decisoir in de titelstrijd. De eerste wedstrijd staat daarbij ruimschoots in de schaduw van de tweede, maar was toen wel net iets belangrijker te noemen. Het werd de dag waarop voor het eerst dat seizoen het licht uitging bij Sporting Lokeren. Het team van coach Paul Put — met de IJslanders Arnar Vidarsson, Runar Kristinsson en Arnar Gretarsson voorop in de strijd — gaf niet thuis en stortte als een kaartenhuis in elkaar in de tweede helft. Al leek het er aanvankelijk niet op uit te draaien. Het momentum was voor Club, maar de wedstrijd brak niet helemaal open tot Čeh zijn kwast ter hand nam en een vrije schop binnen schilderde. Vlak voor de pauze kreeg Lokeren zo een koude douche. Martens en Mendoza zorgden voor 3–0 en bij een spelhervatting werkte Sambegou Bangoura het leer voorbij zijn eigen doelman Sven Van der Jeugt. Čeh legde de forfaitscore vast in de slotseconden. Lokeren lag tegen het canvas en STVV hees zich er keurig naast in het klassement. Club had negen punten bonus op Lokeren en STVV. Club en Anderlecht konden rustig toeleven naar hun confrontatie, Anderlecht na thuis op achterstand te zijn gekomen tegen Lommel. Het zette de scheve sitatie recht.[15]

Anderlecht, dat dertien punten minder telde, zakte drie dagen later af naar Brugge en begon er sterk aan de wedstrijd. De leider herstelde het evenwicht, na een halfuur werd nog niet gescoord. Plots liep Nenad Jestrović tegen Maertens aan die viel. In de val trapt Maertens na op Jestrović, die neergaat. Scheidsrechter Frank De Bleeckere zag dat en stuurde Maertens van het veld. Voor Maertens toen de derde rode kaart in twee weken. Anderlechtfans gierden het uit. Zij maakten een spandoek waarop te lezen stond "Brugge + Birger Maertens = 10 man". In voetballend opzicht werd in tegenstelling tot de beginfase door beide teams matig spel op de mat gebracht. De wedstrijd verwaterde in een knokpartij met harde duels. De Bleeckere zou acht keer een gele kaart trekken, die nagenoeg allemaal voor Anderlecht-spelers waren bestemd. De Belgische topscheidsrechter nam in de tweede helft beslissingen die hem gevaar voor eigen lijf en leed zouden opleveren. Hij trok namelijk nóg twee rode kaarten voor Anderlechtspelers: Glen De Boeck en Nenad Jestrović. De beide waren een tweede gele. De Boeck trok aan het truitje en greep Andrés Mendoza vast: De Bleeckere beoordeelde dat als spelbederf. De tweede was volgens De Bleeckere een schwalbe van Jestrović bij Philippe Clement in de zestien. Het huis van De Bleeckere werd achteraf belaagd door Anderlechtfans.[16]

Sportief gezien had de topper dan toch nog wat in petto. Vlak voor het rustsignaal kopte Bertrand Crasson de bal vanop redelijke afstand binnen, op voorzet van Seol Ki-hyeon. Anderlecht ging met een voorsprong rusten. De Bruggelingen kwamen uitgekookt de kleedkamer uit en drukten Anderlecht (toen met tien tegen elf) terug op de eigen speelhelft. Clement legde achteruit voor De Cock, die met een afstandsschot gelijk maakte. In het laatste kwartier wurmde Mendoza zich door de defensie. Hij legde de bal achteruit en Clement trapt voorbij Daniel Zitka. Club Brugge versloeg een negenkoppig Anderlecht met 2–1. De wedstrijd is echter vooral de boeken ingegaan als de Match van de Schande. De kloof in de stand werd zo 16 punten. Club Brugge–Anderlecht of Anderlecht–Club Brugge werd voortaan aan een andere scheidsrechter toegekend.[16]

Buitenshuis tegen Germinal Beerschot op het Kiel kende Club Brugge nog eens een relatief rustige (zondag)middag. Het werd 1–3, al kwam het Beerschot van coach Franky Van der Elst nog opzetten toen hun topscorer Paul Kpaka de aansluitingstreffer maakte met nog een halfuur op de klok. In de tweede helft had Club Brugge zekerheid over de drie punten. Serhij Serebrennikov besliste de wedstrijd met nog een kwartier te spelen. Lokeren liet punten liggen thuis tegen Lierse. Anderlecht won wel, uit bij La Louvière na een lastige avond. STVV verloor thuis de Limburgse derby tegen Genk na een doelpunt van Wesley Sonck.[17]

Het kalenderjaar werd afgesloten met een koude en doorregende thuiswedstrijd tegen Lommel, de veertiende in de stand. Birger Maertens bracht Club al vroeg op voorsprong en een doelpunt van Philippe Clement kort na rust deed de boeken dicht. Simons maakte zowaar vanop vrije trap de 3–0, hoewel de reguliere vrijschopnemer Čeh wel degelijk op het veld stond. De manier waarop hij het doelpunt scoorde was dan ook helemaal niet 'des Simons', die normaliter de strafschoppen nam. De laatste speeldag van het kalenderjaar 2002 was voorts de speeldag waarop rivaal Anderlecht de vloer aanveegde met Beveren. In het Astridpark werd het maar liefst 7–1, maar volgens De Standaard verhulde het ontstellend zwakke Beveren alle doelpunten. Club sloot het jaar af als herfstkampioen. Eerste achtervolger STVV telde tien punten achterstand, Anderlecht elf.[18]

Winter 2003[bewerken | brontekst bewerken]

Club Brugge opende 2003 met een thuiswedstrijd tegen een weer stug La Louvière. Simons werd vooraf gehuldigd. Hij won eerder die week de jaarlijkse verkiezing van de Gouden Schoen, voor Wesley Sonck van Genk en Danny Boffin van STVV. Na minder dan twee minuten doorzeefde de mee oprukkende Van der Heyden de defensie. Na een combinatie met Martens werkte hij beheerst af. Een mak spelend Club liet het initiatief in de eerste helft aan La Louvière. Een onorthodoxe kopbal achterwaarts van Verheyen belandde in de voeten van Sandy Martens, die zonder kijken de bal in de linkerhoek voorbij doelman Jan Van Steenberghe trapte. Stoica zond de bal in het pak na een hoekschop van De Cock. Verheyen kopte de voorzet voorbij Van Steenberghe. Sollied miste na de jaarwisseling nochtans drie verdedigers (onder wie de geschorste Maertens na diens dolle decembermaand), waardoor Tjörven De Brul werd opgevist en Simons naast hem in de verdediging speelde. Met weinig glans behaalde Club zijn eerste punten van het jaar.[19]

Op 25 januari 2003 ging de dan onbetwiste leider op visite in het Waasland, waar Beveren zich naar de slachtbank liet begeleiden. Club scoorde die avond — net als Anderlecht voor de winterbreak — zeven maal en slikte tussendoor zelf twee goals. Martens en Verheyen scoorden elk twee doelpunten. In de slotfase liet blauw-zwart betijen. De thuisploeg kreeg een doekje voor het bloeden, via Gilles Yapi-Yapo en Zézéto. In de stand speelden de concurrenten, die weliswaar op verre afstand volgden, haasje-over. Lokeren werd tweede met een gevleide zege op verplaatsing bij Germinal Beerschot. STVV won in Lommel met 1–3 en Anderlecht omzeilde de Mechelse klip, 0–2.[20]

Daarop trok Club Brugge naar de Kazerne, waar financieel noodlijdend Mechelen wachtte. Dat kroop moedig de loopgraven in, maar Club liet geen spaander heel van de Maneblussers. In een spectaculaire eerste helft en tegen tien man — verdediger Joren Doms kreeg een rode kaart voor handspel in de zestien — scoorde Club liefst zes keer. In de tweede helft nam men gas terug. Een Mechelen tussen hoop en wanhoop oogde zieltogend, Club was oppermachtig en won met 0–8.[21]

Club Brugge speelde op 15 februari 2003 voor eigen volk na twee wedstrijden buitenshuis. De thuiswedstrijd tegen Westerlo, die tussen Beveren en Mechelen stond gepland, werd uitgesteld. De altijd beladen Club Brugge–Standard beloofde spektakel, het feit dat Standard zich al het hele seizoen in de middenmoot van het klassement ophield niettegenstaande. In drie dolle minuten maakte een dodelijk efficiënt Club Brugge in de eerste helft komaf met de Luikenaars. Na een halfuur stond het 3–1 voor blauw-zwart. Het versloeg een dominanter Standard met 4–2, Harold Meyssen verzachtte de pijn in het slot.[22]

De verplaatsing naar het Jules Ottenstadion bleek dan weer een stuk lastiger voor Club. Eind februari kende de autoritaire leider aanvankelijk een moeilijke namiddag. Gent voetbalde vrank en vrij in de eerste helft, Club kwam moeilijk in zijn spel. In de tweede helft gaf Gent de wedstrijd echter uit handen. Hamad Ndikumana verschalkte zijn doelman Frédéric Herpoel, en Sandy Martens diende zijn voormalige werkgever het nekschot toe. In het slot redde Djima Oyawolé de Gentse eer. Na affluiten gingen hooligans met elkaar op de vuist. In het klassement stond Anderlecht zeventien punten achter, net als Lokeren.[23]

De volgende thuiswedstrijd, tegen een defensief Antwerp, zorgde voor de eerste kleine barsten in het Brugse blazoen. Antwerp gooide namelijk alles in de strijd om een punt weg te kapen. Overtuigen deed Club allesbehalve. Een laag staand blok van de Great Old verloor met 1–0. Club won via Philippe Clement op slag van rust. Clement zette zijn hoofd tegen een vrije trap van Čeh. Sporting Lokeren haalde zwaar uit tegen Mechelen, waar de toekomst er steeds somberder begon uit te zien. Uiteindelijk zouden de eigen supporters de club mee van de ondergang behoeden. Anderlecht liet geen steek vallen tegen Charleroi. De achterstand bedroeg wel nog steeds 17 punten. Lommel heeft minder geluk dan Mechelen en gaat nog tijdens het seizoen financieel overkop, waarbij alle punten die door of tegen de Limburgers werden behaald werden afgetrokken. Bovenop de puntenaftrek speelde de voormalige werkgever van Gouden Schoen Timmy Simons geen enkele wedstrijd meer.[24]

Lente 2003[bewerken | brontekst bewerken]

Club liet zich door die ene wedstrijd tegen Antwerp niet van de wijs brengen en herpakte zich tegen Moeskroen op Le Cannonier. Het zette maart op klinkende wijze in en haalde furieus uit. Club won de wedstrijd met 0–4. Anderlecht won de topper in Genk met 0–1 via Nenad Jestrović. Lokeren bleef de goegemeente en ver daarbuiten verbazen met een 1–2 zege uit bij Standard waarbij het 0–2 voor kwam. In de stand veranderde weinig. Anderlecht en Lokeren bleven op 17 punten achterstand steken. 'Mathematisch kon het nog', luidde het nogal clichématig.[25]

In Jan Breydel doceerde Charleroi de manschappen van Sollied het vak 'Verliezen', een blinde vlek in het geheugen. Charleroi, de voorlaatste nota bene. Na voorafgaande huldiging voor sponsor Dexiabank en de film Team Spirit 2 van de Antwerpse regisseur Jan Verheyen (eveneens door Dexia gesponsord), waarbij Club-speler Gert Verheyen bloemen overhandigde, stond het team bij aanvang te slapen. Charleroi trok daarop meteen ten aanval en Grégory Dufer verschalkte Dany Verlinden na amper dertig seconden. In de twintigste minuut dolde Eduardo met de Brugse verdediging en bediende Jean-Paul Boeka-Lisasi die er 0–2 van maakte. Club slaagde er niet in over Charleroi te gaan, Mendoza kon nog wel tegen scoren. Het Charleroi van interim-coach Dante Brogno stuntte en diende Club zijn eerste thuisnederlaag van het seizoen toe.[26]

Dat Club onder de indruk was, bleek de week daarop in de topper tegen Anderlecht. In het Astridpark nam paars-wit op sprankelende wijze revanche voor de wedstrijd in december. Club Brugge miste Martens door schorsing en ging helemaal met de billen bloot. Club kwam nog wel op gelijke hoogte na het openingsdoelpunt van Goran Lovre (een lobbal van Aruna Dindane ging hier aan vooraf). Een vrije trap van Čeh in de eerste helft liet Zitka aan de grond genageld. Echter, nog voor de pauze walste Anderlecht over de mannen van Sollied. Onder meer met handspel van Nenad Jestrović bij de 2–1 en een strafschop van Jestrović na een fout van Maertens op diezelfde Jestrović. Sollied wisselde Maertens op het uur voor Serebrennikov, Simons een rij achteruit trekkend. Achterin, waar Gouden Schoen Simons de lijnen uitzette, presenteerde Club zich uitermate fragiel. De mentale veer brak en Anderlecht vernederde blauw-zwart met 5–1.[27]

Club Brugge, dat nog altijd 11 punten bonus had op Anderlecht, was plots dringend toe aan wat bezinning. En dat bezinnen deed het ook. Op 5 april eindigde de wedstrijd Bengt Sæternes–Bergen op 4–2 in het voordeel van Sæternes. De vierklapper van de Noorse spits, die meer speelkansen kreeg ten nadele van Mendoza, zette Club Brugge terug op het juiste spoor en de neuzen in dezelfde richting. Club Brugge had nog geen zekerheid over de titel, maar niemand geloofde dat de titel blauw-zwart nog kon ontglippen.[28]

Op 11 april nam Club Brugge het in Jan Breydel op tegen Westerlo, een uitgestelde wedstrijd van speeldag 20. Het werd een enigszins lastige avond. Pas in de tweede helft nam Club afstand. In de eerste helft zette Björn De Coninck de troepen van Sollied op weg met een ongelukkig eigen doelpunt. Voorbij het uur verdubbelde Martens de score. Stoica pikte vijf minuten later zijn doelpunt mee. 3–0 was de eindstand. Twee weken later ontving uittredend kampioen Genk de wellicht nieuwe kampioen in het Fenixstadion. Club miste Van der Heyden door schorsing. Bratislav Ristić begon aan de aftrap. Stijn Stijnen verving Verlinden tussen de palen. Opnieuw moest Genk-coach Sef Vergoossen het zonder Sonck rooien, Dagano was er wel bij. Baten mocht het evenwel niet, Club zette Genk vlot opzij met weerom een 0–3. Club telde de dagen af richting titelviering.[29]

De Brugse machine stokte eens te meer op het Lisp, waar Lierse eind april een matig spelend Club sterk in bedwang hield. Een doelpunt van Stein Huysegems in de tweede helft werd twintig minuten voor affluiten uitgewist door Englebert. Anderlecht overklaste Lokeren, een duidelijk signaal van de Brusselaars in de strijd om plek twee. In de stand kwamen de Brusselaars, door het gelijkspel van Club tegen Lierse, terug tot op negen punten. Nog steeds een grote kloof, die ook nog altijd overbrugbaar was. Anderlecht moest blijven winnen en geen punt verliezen en Club moest tegen Sint-Truiden verliezen. Club liet na om buitenshuis het kampioenschap veilig te stellen. Lokeren was definitief uitgeteld, Anderlecht zo goed als.[30]

Tegen zwart beest STVV had men thuis de sleutel in handen. STVV was een absolute angstgegner. Vorig seizoen verspeelde Club het landskampioenschap wegens een spectaculaire uitnederlaag (5–3) tegen STVV op de voorlaatste speeldag. Ook dit seizoen draaide de wedstrijd tegen STVV om de titel, hoewel ditmaal voor eigen volk. Derhalve had men de poort naar glorie maar open te maken. Minstens een gelijkspel volstond voor Club om zich mathematische zekerheid over de titel te verschaffen. STVV was opnieuw een waardige tegenstander, maar het was Club dat op voorsprong kwam. Verheyen bediende Englebert, die Dusan Belic kansloos liet. In de slotfase lette de Club-defensie even niet op en dit werd genadeloos afgestraft door Désiré Mbonabucya. Na de late gelijkmaker bibberde men nog even doch men kon het punt met succes verdedigen. De champagne die wekenlang koud stond mocht ontkurkt worden. Club was op 3 mei 2003 voor de twaalfde keer Belgisch landskampioen.[31]

Club ging nog met 2–5 winnen op Lokeren, waarbij het twee keer een achterstand omboog. In zijn laatste wedstrijd kwam Club Brugge thuis niet verder dan een 1–1 gelijkspel tegen Germinal Beerschot. De uitwedstrijd tegen Lommel werd om bekende reden (faillisement van Lommel) niet meer gespeeld. Journalist Chris Vandenabeele van weekblad Knack / SportVoetbalmagazine verwees begin mei 2003 naar de Sollieds typeploeg, die de Noorse coach in de herfst boetseerde, als "afzonderlijke radertjes in een machine met als inwisselbare stukken 1, 2, 26, 6, 5, 3, 8, 14, 7, 11 en 18" waarmee Vandenabeele — chronologisch / in die volgorde — de spelers Verlinden, De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden, Simons, Englebert, Čeh, Verheyen, Martens en Mendoza bedoelde.[32]

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Wedstrijddetails Thuisploeg Uitslag Uitploeg Opstelling Kaarten
Heenronde
11 augustus 2002
20:00
Tivoli
La Louvière
Ref.: Pieter Vandevenne
Toeschouwers: 8.000
La Louvière 1 – 2 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
Maertens, Clement (66' De Cock), Špilár (87' Smolders), Van der Heyden
Simons, Serebrennikov, Englebert
Duarte (72' Martens), Lange, Mendoza

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
28' Špilár
80' Mendoza
85' Serebrennikov
89' Van der Heyden

Tilmant Goal 20' (pen)
0 – 1
1 – 1
1 – 2
Goal 11' Lange

Goal 50' Mendoza
17 augustus 2002
20:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Philippe Flament
Toeschouwers: 18.270
Club Brugge 3 – 0 KSK Beveren Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Špilár, Van der Heyden
Simons, Serebrennikov (74' Smolders), Englebert
Duarte (64' Ristić), Lange, Mendoza (55' Martens)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
74' Maertens
Mendoza Goal 17'
Englebert Goal 34'
Maertens Goal 69' (pen)
1 – 0
2 – 0
3 – 0
24 augustus 2002
20:00
't Kuipje
Westerlo
Ref.: Serge Gumienny
Toeschouwers: 8.000
Westerlo 0 – 2 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Špilár, Van der Heyden (81' Ristić)
Simons, Serebrennikov, Englebert
Duarte (67' Martens), Lange, Mendoza (87' Verheyen)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
19' Špilár
49' Serebrennikov
77' De Cock
0 – 1
0 – 2
Goal 6' Englebert
Goal 54' Lange
31 augustus 2002
20:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Eddie Vermeirsch
Toeschouwers: 18.561
Club Brugge 4 – 0 KV Mechelen Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Špilár, Van der Heyden
Simons, Serebrennikov (78' Ristić), Englebert
Verheyen (61' Smolders), Lange (72' Stoica), Mendoza

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
67' Van der Heyden
Simons Goal 16' (pen)
Mendoza Goal 41'
Stoica Goal 86'
Smolders Goal 88'
1 – 0
2 – 0
3 – 0
4 – 0
13 september 2002
20:30
Sclessin
Luik
Ref.: Johan Verbist
Toeschouwers: 19.000
Standard Luik 1 – 2 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Špilár, Van der Heyden
Simons, Serebrennikov (89' Clement), Englebert
Verheyen, Lange (74' Martens), Mendoza (88' Duarte)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
23' De Cock
44' Englebert


Aarst Goal 72' (pen)
0 – 1
0 – 2
1 – 2
Goal 15' Verheyen
Goal 62' Verheyen
21 september 2002
18:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Frank De Bleeckere
Toeschouwers: 20.242
Club Brugge 1 – 0 KAA Gent Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Špilár, Van der Heyden
Simons, Serebrennikov (83' Clement), Englebert
Verheyen, Lange (89' Smolders), Mendoza (64' Martens)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
4' Englebert
Lange Goal 27'
Maertens Gemiste strafschop 35'
1 – 0
28 september 2002
20:00
Bosuilstadion
Antwerpen (Deurne)
Ref.: Paul Allaerts
Toeschouwers: 10.000
Antwerp 2 – 2 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Serebrennikov (76' Schockaert), Englebert
Verheyen (90+1' Ristić), Lange, Mendoza (76' Stoica)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
26' Simons
Van der Heyden
88' Van der Heyden
Hussein Goal 9'


Leleu Goal 58'
1 – 0
1 – 1
1 – 2
2 – 2

Goal 18' Lange
Goal 54' Clement
6 oktober 2002
15:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Peter Vervecken
Toeschouwers: 19.500
Club Brugge 5 – 1
later
5 – 0 [33]
Excelsior Moeskroen Verlinden Aanvoerder
Maertens, Simons, Clement (46' Martens)
De Cock, Englebert (85' Geraerts), Serebrennikov, Čeh
Stoica (88' Smolders)
Verheyen, Mendoza

3–4–1–2 sweeper / libero
Wedstrijdverslag
Mendoza Goal 22'
Mendoza Goal 57'
Verheyen Goal 63'

Verheyen Goal 82'
Stoica Goal 83'
1 – 0
2 – 0
3 – 0
3 – 1
4 – 1
5 – 1



Goal 80' Efoulou
19 oktober 2002
20:00
Mambourg
Charleroi
Ref.: Johny Ver Eecke
Toeschouwers: 12.120
Sporting Charleroi 2 – 3 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
Maertens, Simons, Clement
De Cock, Englebert, Smolders (60' Schockaert), Van der Heyden
Stoica (86' Čeh)
Verheyen (90+2' Duarte), Martens

3–4–1–2 sweeper / libero
Wedstrijdverslag
36' Clement
Eduardo Goal 23'



Kolotilko Goal 86'
1 – 0
1 – 1
1 – 2
1 – 3
2 – 3

Goal 42' (e.d.) Kargbo
Goal 46' (pen) Simons
Goal 81' Schockaert
7 december 2002 [34]
15:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Frank De Bleeckere
Toeschouwers: 26.305
Club Brugge 2 – 1 RSC Anderlecht Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh (84' Geraerts)
Verheyen (46' Serebrennikov), Martens, Mendoza (90' Smolders)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
29' Martens
33' Maertens

De Cock Goal 62'
Clement Goal 77'
0 – 1
1 – 1
2 – 1
Goal 44' Crasson
2 november 2002
18:00
Charles Tondreaustadion
Bergen
Ref.: Johan Verbist
Toeschouwers: 9.000
Bergen 1 – 2 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Stoica (61' Čeh)
Verheyen, Martens, Mendoza (76' Smolders)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
26' Clement

Roussel Goal 77'
0 – 1
1 – 1
1 – 2
Goal 48' De Cock

Goal 90' Maertens
9 november 2002
15:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Paul Allaerts
Toeschouwers: 21.224
Club Brugge 4 – 0 KRC Genk Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Stoica (89' Čeh)
Verheyen, Martens (77' Smolders), Mendoza (82' Ristić)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Stoica Goal 15'
Verheyen Goal 37'
De Cock Goal 55'
Simons Goal 70' (pen)
1 – 0
2 – 0
3 – 0
4 – 0
23 november 2002
20:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Luc Huyghe
Toeschouwers: 20.833
Club Brugge 3 – 0 Lierse Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh (81' Geraerts)
Verheyen (86' Smolders), Martens, Mendoza (81' Ristić)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Martens Goal 39'
Simons Goal 55' (pen)
Mendoza Goal 58'
1 – 0
2 – 0
3 – 0
1 december 2002
20:00
Staaien
Sint-Truiden
Ref.: Johan Verbist
Toeschouwers: 12.000
STVV 5 – 2 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh (70' Geraerts)
Verheyen (77' Smolders), Martens, Mendoza

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
15' De Cock
37' Martens
57' Maertens

Voets Goal 17'
Kalisa Goal 47'
Boffin Goal 56' (pen)
Mbonabucya Goal 58'
Buvens Goal 83'
0 – 1
1 – 1
2 – 1
3 – 1
4 – 1
5 – 1
5 – 2
Goal 2' (e.d.) Caers





Goal 89' Englebert
4 december 2002
20:30
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Johny Ver Eecke
Toeschouwers: 18.625
Club Brugge 5 – 0 Lokeren SNW Verlinden Aanvoerder
Maertens (72' Ristić), Lešnjak, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert (86' Serebrennikov), Čeh
Verheyen, Martens (90' Smolders), Mendoza

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Čeh Goal 40'
Martens Goal 66'
Mendoza Goal 80'
Bangoura Goal 87' (e.d.)
Čeh Goal 90'
1 – 0
2 – 0
3 – 0
4 – 0
5 – 0
15 december 2002
14:00
Het Kiel
Antwerpen (Wilrijk)
Ref.: Serge Gumienny
Toeschouwers: 10.000
Germinal Beerschot 1 – 3 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Lešnjak (64' Serebrennikov), Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh (73' Geraerts)
Verheyen, Martens, Mendoza (83' Duarte)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag


Kpaka Goal 61'
0 – 1
0 – 2
1 – 2
1 – 3
Goal 15' Verheyen
Goal 60' Čeh

Goal 73' Serebrennikov
21 december 2002
20:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Joeri Van de Velde
Toeschouwers: 18.800
Club Brugge 3 – 0
later
0 – 0 [35]
Lommel Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh (85' Geraerts)
Verheyen (75' Sæternes), Lange, Mendoza (75' Ristić)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Maertens Goal 10'
Clement Goal 48'
Simons Goal 73'
1 – 0
2 – 0
3 – 0
Terugronde
18 januari 2003
20:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Joeri Van de Velde
Toeschouwers: 18.469
Club Brugge 3 – 0 La Louvière Verlinden Aanvoerder
De Cock, Simons, De Brul, Van der Heyden
Serebrennikov, Englebert, Čeh (57' Stoica)
Verheyen (84' Ristić), Martens, Mendoza (57' Sæternes)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Van der Heyden Goal 2'
Martens Goal 73'
Verheyen Goal 82'
1 – 0
2 – 0
3 – 0
25 januari 2003
20:00
Freethielstadion
Beveren-Waas
Ref.: Claude Bourdouxhe
Toeschouwers: 8.000
KSK Beveren 2 – 7 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert (78' Serebrennikov), Čeh (63' Stoica)
Verheyen, Martens (72' Sæternes), Mendoza

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag






Yapi Yapo Goal 85'

Zézéto Goal 89'
0 – 1
0 – 2
0 – 3
0 – 4
0 – 5
0 – 6
1 – 6
1 – 7
2 – 7
Goal 16' Martens
Goal 33' Verheyen
Goal 39' Martens
Goal 44' Čeh
Goal 55' Verheyen
Goal 67' Stoica

Goal 86' Sæternes
11 april 2003 [34]
20:30
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Claude Bourdouxhe
Toeschouwers: 21.525
Club Brugge 3 – 0 KVC Westerlo Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert (66' Stoica), Čeh
Verheyen (84' Ristić), Martens, Sæternes (67' Mendoza)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
De Coninck Goal 8' (e.d.)
Martens Goal 66'
Stoica Goal 70'
1 – 0
2 – 0
3 – 0
8 februari 2003
20:00
Achter de Kazerne
Mechelen
Ref.: Johan Verbist
Toeschouwers: 8.500
KV Mechelen 0 – 8 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh (61' Smolders)
Verheyen (61' Stoica), Martens, Mendoza (78' Ristić)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
39' De Cock
0 – 1
0 – 2
0 – 3
0 – 4
0 – 5
0 – 6
0 – 7
0 – 8
Goal 26' Martens
Goal 28' Verheyen
Goal 30' De Cock
Goal 32' Verheyen
Goal 38' (pen) Simons
Goal 45' Martens
Goal 73' Martens
Goal 89' Smolders
15 februari 2003
15:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Serge Gumienny
Toeschouwers: 21.993
Club Brugge 4 – 2 Standard Luik Verlinden Aanvoerder
Cornelis, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert (86' Serebrennikov), Čeh
Verheyen (86' Lange), Martens, Mendoza (77' Smolders)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Mendoza Goal 26'
Simons Goal 30' (pen)
Čeh Goal 31'

Verheyen Goal 49'
1 – 0
2 – 0
3 – 0
3 – 1
4 – 1
4 – 2



Goal 33' Aarst

Goal 90' Meyssen
23 februari 2003
13:00
Jules Ottenstadion
Gent (Gentbrugge)
Ref.: Eddie Vermeirsch
Toeschouwers: 11.023
KAA Gent 1 – 4 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh
Verheyen (86' Smolders), Martens, Mendoza (72' Ristić)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
44' Van der Heyden




Oyawolé Goal 90'
0 – 1
0 – 2
0 – 3
0 – 4
1 – 4
Goal 54' (e.d.) Ndikumana
Goal 58' Martens
Goal 86' Čeh
Goal 88' Martens
2 maart 2003
15:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Pieter Vandevenne
Toeschouwers: 20.908
Club Brugge 1 – 0 Antwerp Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Ristić
Simons, Englebert, Čeh
Verheyen, Martens (75' Smolders), Mendoza (89' Lange)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Clement Goal 45' 1 – 0
8 maart 2003
20:00
Le Cannonier
Moeskroen
Ref.: Johny Ver Eecke
Toeschouwers: 10.500
Excelsior Moeskroen 0 – 4 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh (74' Stoica)
Verheyen, Martens, Mendoza (74' Smolders)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
43' De Cock
0 – 1
0 – 2
0 – 3
0 – 4
Goal 6' Verheyen
Goal 35' Mendoza
Goal 78' Clement
Goal 90' Smolders
15 maart 2003
20:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Serge Gumienny
Toeschouwers: 20.341
Club Brugge 1 – 2 Sporting Charleroi Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert (46' Stoica), Čeh
Verheyen (61' Smolders), Martens, Mendoza (81' Lange)

4–3–3 punt naar achteren

Club Brugge speelde in uniek uittenue met opschrift Dexia de bank met Team Spirit 2, reclame makend voor de film van regisseur Jan Verheyen waarvan shirtsponsor Dexia een van de sponsors was.[36]
Wedstrijdverslag
Čeh


Mendoza Goal 51'
0 – 1
0 – 2
1 – 2
Goal 1' Dufer
Goal 22' Boeka-Lisasi
23 maart 2003
20:00
Constant Vanden Stockstadion
Brussel (Anderlecht)
Ref.: Johan Verbist
Toeschouwers: 26.516
RSC Anderlecht 5 – 1 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens (62' Serebrennikov), Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh
Verheyen (46' Sæternes), Smolders (62' Stoica), Mendoza

4–3–3 punt naar achteren

RSC Anderlecht en Club Brugge speelden in uniek thuistenue met opschrift Go for FAIR PLAY naar aanleiding van een fair play-actie van de Belgische voetbalbond.[37][38]
Wedstrijdverslag
33' Verheyen
64' Englebert
Lovre Goal 26'

Jestrović Goal 42'
Jestrović Goal 43' (pen)
Junior Goal 58'
Aruna Goal 71'
1 – 0
1 – 1
2 – 1
3 – 1
4 – 1
5 – 1

Goal 35' Čeh
5 april 2003
20:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Peter Vervecken
Toeschouwers: 20.926
Club Brugge 4 – 2 Bergen Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Stoica, Čeh
Verheyen, Martens, Sæternes (72' Smolders)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Sæternes Goal 8'
Sæternes Goal 10'

Sæternes Goal 20'
Sæternes Goal 42'
1 – 0
2 – 0
2 – 1
3 – 1
4 – 1
4 – 2


Goal 15' Roussel


Goal 46' La Placa
18 april 2003
20:30
Fenixstadion
Genk
Ref.: Johny Ver Eecke
Toeschouwers: 24.500
KRC Genk 0 – 3 Club Brugge Stijnen
De Cock, Maertens, Clement Aanvoerder, Ristić
Simons, Englebert, Čeh (70' Stoica)
Verheyen (83' Serebrennikov), Martens, Sæternes (65' Mendoza)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
0 – 1
0 – 2
0 – 3
Goal 7' Sæternes
Goal 18' Čeh
Goal 41' Verheyen
25 april 2003
20:30
Herman Vanderpoortenstadion
Lier
Ref.: Serge Gumienny
Toeschouwers: 12.000
Lierse 1 – 1 Club Brugge Stijnen
De Cock, Maertens, Clement Aanvoerder, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh
Verheyen (70' Stoica), Martens (58' Lange), Sæternes (86' Serebrennikov)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Huysegems Goal 56' 1 – 0
1 – 1

Goal 69' Englebert
3 mei 2003
18:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Johan Verbist
Toeschouwers: 26.909
Club Brugge 1 – 1 STVV Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh (71' Stoica)
Verheyen Blessure (53' Lange), Martens, Sæternes (89' Smolders)

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Englebert Goal 25' 1 – 0
1 – 1

Goal 84' Mbonabucya
11 mei 2003
20:00
Daknamstadion
Lokeren (Daknam)
Ref.: Peter Vervecken
Toeschouwers: 10.000
Lokeren SNW 2 – 5 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens (46' Sæternes), Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert (65' Geraerts), Čeh
Stoica (81' Verheyen), Martens, Mendoza

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
Rúnar Goal 8'

Arnar Goal 37'
1 – 0
1 – 1
2 – 1
2 – 2
2 – 3
2 – 4
2 – 5

Goal 17' Čeh

Goal 71' Mendoza
Goal 74' Mendoza
Goal 84' Martens
Goal 85' Sæternes
18 mei 2003
15:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Luc Melotte
Toeschouwers: 22.199
Club Brugge 1 – 1 Germinal Beerschot Verlinden Aanvoerder
De Cock, Maertens, Clement (46' Geraerts), Van der Heyden
Simons, Stoica (75' Smolders), Čeh
Verheyen (46' Sæternes), Martens, Mendoza

4–3–3 punt naar achteren
Wedstrijdverslag
44' Čeh
83' Geraerts
Martens Goal 5' 1 – 0
1 – 1

Goal 6' Quansah
geen
geen
Soevereinstadion
Lommel
Ref.: geen
Toeschouwers: geen
Lommel 0 – 0 [35] Club Brugge Geen opstelling beschikbaar; wedstrijd niet gespeeld wegens forfait Lommel
geen geen
LaL (uit)
BEV (thuis)
WES (uit)
MEC (thuis)
STA (uit)
GNT (thuis)
ANT (uit)
MOE (thuis)
CHA (uit)
RSCA (thuis)
BER (uit)
GNK (thuis)
LIE (thuis)
STVV (uit)
LOK (thuis)
GBA (uit)
LOM (thuis)
LaL (thuis)
BEV (uit)
WES (thuis)
MEC (uit)
STA (thuis)
GNT (uit)
ANT (thuis)
MOE (uit)
CHA (thuis)
RSCA (uit)
BER (thuis)
GNK (uit)
LIE (uit)
STVV (thuis)
LOK (uit)
GBA (thuis)

Uitwedstrijd tegen Lommel
werd niet gespeeld wegens
faillissement Lommel

Klassement[bewerken | brontekst bewerken]

P W G V + - DS Ptn
K (CL) 1 Club Brugge 32 25 4 3 96 33 +63 79
(CL) 2 Anderlecht 32 23 2 7 72 33 +39 71
(UEFA) 3 Lokeren 32 18 6 8 69 51 +18 60
  4 Sint-Truiden 32 16 8 8 63 44 +19 56
  5 Lierse 32 16 8 8 51 41 +10 56
  6 Genk 32 16 7 9 73 52 +21 55
  7 Standard Luik 32 14 8 10 53 39 +14 50
  8 AA Gent 32 15 2 15 49 55 −6 47
  9 Mons 32 13 4 15 45 45 +0 43
  10 Westerlo 32 12 4 16 39 46 −7 40
  11 Beveren 32 12 2 18 52 69 −17 38
  12 Antwerp 32 9 7 16 44 55 −11 34
  13 Moeskroen 32 9 5 18 42 72 −30 32
  14 Germinal Beerschot 32 8 7 17 49 57 −8 31
(beker) 15 Louvière 32 7 9 16 34 44 −10 30
  16 Charleroi 32 6 9 17 39 66 −27 27
D 17 KV Mechelen 32 4 6 22 18 86 −68 18
/ / Lommel 0 0 0 0 0 0 0 0

P: wedstrijden gespeeld, W: wedstrijden gewonnen, G: gelijke spelen, V: wedstrijden verloren, +: gescoorde doelpunten, -: doelpunten tegen, DS: doelsaldo, Ptn: totaal punten
K: kampioen, D: degradeert, (beker): bekerwinnaar, (UEFA): geplaatst voor UEFA-beker

UEFA Champions League[bewerken | brontekst bewerken]

Zie UEFA Champions League 2002/03 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Tweede voorronde (heen)[bewerken | brontekst bewerken]


31 juli 2002
Voorrondes UEFA Champions League
Club Brugge 3 – 1 Dinamo Boekarest Jan Breydelstadion, Brugge
Toeschouwers: 11.000
Scheidsrechter: Vlag van Rusland Joeri Baskakov
Goal 24' Lange
Goal 44'Goal 85' Mendoza
Wedstrijdfiche Goal 43' Alexa
Club Brugge
Dinamo Boekarest
Club Brugge (4–3–3 punt naar achteren):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
RB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 6 Vlag van België Philippe Clement 72'
CB 30 Vlag van Slowakije Marek Špilár
LB 5 Vlag van België Peter Van der Heyden
DM 3 Vlag van België Timmy Simons
CM 16 Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov 59'
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert 26'
RW 17 Vlag van Brazilië José Duarte 84'
CF 19 Vlag van Noorwegen Rune Lange
LW 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza
Wisselspelers:
MF 24 Vlag van België Tim Smolders 59' 90'
DF 2 Vlag van België Olivier De Cock 72'
FW 11 Vlag van België Sandy Martens 84'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
Dinamo Boekarest (4–4–2 ruit):
GK 1 Vlag van Roemenië Cristian Munteanu 61'
RB 2 Vlag van Roemenië Flavius Stoican 78'
CB 3 Vlag van Roemenië Giani Kiriță [39] Aanvoerder
CB 6 Vlag van Roemenië Bogdan Onuț [40] 5'
LB 16 Vlag van Roemenië Cornel Frăsineanu
DM 7 Vlag van Roemenië Cristian Bolohan [41]
CM 13 Vlag van Roemenië Dan Alexa
CM 20 Vlag van Roemenië Florin Pârvu
AM 22 Vlag van Roemenië Ciprian Danciu 84'
RF 19 Vlag van Roemenië Claudiu Drăgan [42] 62' 83'
LF 9 Vlag van Roemenië Claudiu Niculescu [43] 72'
Wisselspelers:
FW 10 Vlag van Roemenië Ionel Dănciulescu 72'
MF 21 Vlag van Roemenië Ștefan Grigorie [44] 78'
DF 24 Vlag van Roemenië Cosmin Bărcăuan 83'
Coach:
Vlag van Roemenië Ion Moldovan

Tweede voorronde (terug)[bewerken | brontekst bewerken]


7 augustus 2002
Voorrondes UEFA Champions League
Dinamo Boekarest 0 – 1 Club Brugge Cotrocenistadion, Boekarest
Toeschouwers: 10.000
Scheidsrechter: Vlag van Zweden Leif Sundell
Wedstrijdfiche Goal 20' Lange
Dinamo Boekarest
Club Brugge
Dinamo Boekarest (3–4–1–2):
GK 1 Vlag van Roemenië Cristian Munteanu
CB 14 Vlag van Roemenië Angelo Alistar
CB 3 Vlag van Roemenië Giani Kiriță Aanvoerder
CB 6 Vlag van Roemenië Bogdan Onuț
RM 25 Vlag van Roemenië Iulian Tameș
CM 13 Vlag van Roemenië Dan Alexa
CM 7 Vlag van Roemenië Cristian Bolohan
LM 16 Vlag van Roemenië Cornel Frăsineanu
AM 21 Vlag van Roemenië Ștefan Grigorie 55'
RF 9 Vlag van Roemenië Claudiu Niculescu 46'
LF 19 Vlag van Roemenië Claudiu Drăgan 25'
Wisselspelers:
FW 10 Vlag van Roemenië Ionel Dănciulescu 25'
FW 8 Vlag van Roemenië Florentin Petre 46'
DF 24 Vlag van Roemenië Cosmin Bărcăuan 55'
Coach:
Vlag van Roemenië Ion Moldovan
Club Brugge (4–3–3 punt naar achteren):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
RB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 6 Vlag van België Philippe Clement
CB 30 Vlag van Slowakije Marek Špilár
LB 5 Vlag van België Peter Van der Heyden 89'
DM 3 Vlag van België Timmy Simons
CM 16 Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
RW 17 Vlag van Brazilië José Duarte 70'
CF 19 Vlag van Noorwegen Rune Lange
LW 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza 55'
Wisselspelers:
DF 2 Vlag van België Olivier De Cock 55' 70'
FW 20 Vlag van Gambia Ebou Sillah 70'
DF 10 Vlag van Servië Bratislav Ristić 89'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied

Derde voorronde (heen)[bewerken | brontekst bewerken]


14 augustus 2002
Voorrondes UEFA Champions League
FK Sjachtar Donetsk 1 – 1 Club Brugge NSK Olimpiejsky, Kiev
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: Vlag van Duitsland Herbert Fandel
Goal 47' Aghahowa Wedstrijdfiche Goal 86' Simons
Sjachtar Donetsk
Club Brugge
Sjachtar Donetsk (3–4–3 vlak):
GK 1 Vlag van Polen Wojciech Kowalewski
CB 5 Vlag van Oekraïne Serhij Popov 76'
CB 13 Vlag van Senegal Assane N'Diaye 59'
CB 22 Vlag van Nigeria Isaac Okoronkwo [45]
RM 2 Vlag van Oekraïne Mihajlo Starostiak
CM 19 Vlag van Oekraïne Oleksij Gaj
CM 4 Vlag van Oekraïne Anatoli Tymosjtsjoek Aanvoerder 33'
LM 28 Vlag van Roemenië Daniel Florea
RW 9 Vlag van Oekraïne Gennadi Zoebov 84'
CF 17 Vlag van Nigeria Julius Aghahowa 75'
LW 11 Vlag van Oekraïne Andriy Vorobey
Wisselspelers:
DF 6 Vlag van Brazilië Damián 59' 83'
DF 18 Vlag van Polen Mariusz Lewandowski 76'
FW 25 Vlag van Brazilië Brandão 84'
Coach:
Vlag van Italië Nevio Scala
Club Brugge (4–3–3 punt naar achteren):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
RB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 6 Vlag van België Philippe Clement 67'
CB 30 Vlag van Slowakije Marek Špilár 23'
LB 5 Vlag van België Peter Van der Heyden 79'
DM 3 Vlag van België Timmy Simons
CM 16 Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
RW 17 Vlag van Brazilië José Duarte 81'
CF 19 Vlag van Noorwegen Rune Lange 81'
LW 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza
Wisselspelers:
DF 2 Vlag van België Olivier De Cock 67'
MF 10 Vlag van Servië Bratislav Ristić 81'
FW 11 Vlag van België Sandy Martens 81'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied

Derde voorronde (terug)[bewerken | brontekst bewerken]


28 augustus 2002
Voorrondes UEFA Champions League
Club Brugge 1 – 1 FK Sjachtar Donetsk Jan Breydelstadion, Brugge
Toeschouwers: 18.000
Scheidsrechter: Vlag van Noorwegen Terje Hauge
Goal 75' Čeh Wedstrijdfiche Goal 13' Vorobey
  Strafschoppen  
De Cock Gescoord met penalty

Simons Gescoord met penalty
Lange Gescoord met penalty
Maertens Gescoord met penalty [46]

4–1 Lewandowski Gescoord met penalty

Pestriakov Gemiste strafschop
Vorobey Gemiste strafschop [46]

Club Brugge
FK Sjachtar Donetsk
Club Brugge (4–3–3 punt naar achteren):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
RB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 6 Vlag van België Philippe Clement
CB 30 Vlag van Slowakije Marek Špilár
LB 10 Vlag van Servië Bratislav Ristić
DM 3 Vlag van België Timmy Simons
CM 16 Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov 69'
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
RW 7 Vlag van België Gert Verheyen 63'
CF 19 Vlag van Noorwegen Rune Lange
LW 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza 109'
Wisselspelers:
MF 24 Vlag van België Tim Smolders 63'
MF 14 Vlag van Slovenië Nastja Čeh 69'
FW 11 Vlag van België Sandy Martens 109'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
Sjachtar Donetsk (3–4–3 vlak):
GK 1 Vlag van Polen Wojciech Kowalewski
CB 5 Vlag van Oekraïne Serhij Popov 46'
CB 13 Vlag van Senegal Assane N'Diaye
CB 22 Vlag van Nigeria Isaac Okoronkwo
RM 2 Vlag van Oekraïne Mihajlo Starostiak
CM 19 Vlag van Oekraïne Oleksij Gaj 91'
CM 4 Vlag van Oekraïne Anatoli Tymosjtsjoek
LM 28 Vlag van Roemenië Daniel Florea
RW 17 Vlag van Nigeria Julius Aghahowa 61'
CF 20 Vlag van Oekraïne Oleksij Belik 71'
LW 11 Vlag van Oekraïne Andriy Vorobey 75'
Wisselspelers:
DF 18 Vlag van Polen Mariusz Lewandowski 46'
MF 26 Vlag van Oekraïne Oleh Pestriakov 71'
MF 9 Vlag van Oekraïne Gennadi Zoebov 91'
Coach:
Vlag van Italië Nevio Scala

Groepsfase, groep H[bewerken | brontekst bewerken]

Team Ptn Wed W G V DV DT DS
1. Vlag van Spanje FC Barcelona 18 6 6 0 0 13 4 +9
2. Vlag van Rusland Lokomotiv Moskou 7 6 2 1 3 5 7 −2
3. Vlag van België Club Brugge 5 6 1 2 3 5 7 −2
4. Vlag van Turkije Galatasaray 4 6 1 1 4 5 10 −5
Eerste speeldag
Lokomotiv Moskou 0–2 Galatasaray SK
Barcelona 3–2 Club Brugge
Tweede speeldag
Club Brugge 0–0 Lokomotiv Moskou
Galatasaray SK 0–2 Barcelona
Derde speeldag
Lokomotiv Moskou 1–3 Barcelona
Galatasaray SK 0–0 Club Brugge
Vierde speeldag
Barcelona 1–0 Lokomotiv Moskou
Club Brugge 3–1 Galatasaray SK
Vijfde speeldag
Galatasaray SK 1–2 Lokomotiv Moskou
Club Brugge 0–1 Barcelona
Zesde speeldag
Lokomotiv Moskou 2–0 Club Brugge
Barcelona 3–1 Galatasaray SK

Groepsfase speeldag 1[bewerken | brontekst bewerken]


18 september 2002
Groepsfase UEFA Champions League
FC Barcelona 3 – 2 Club Brugge Camp Nou, Barcelona
Toeschouwers: 70.000
Scheidsrechter: Vlag van Duitsland Helmut Fleischer
Goal 5' Enrique
Goal 41' Mendieta
Goal 44' Saviola
Wedstrijdfiche Goal 22' (pen) Simons
Goal 85' Englebert
FC Barcelona
Club Brugge
FC Barcelona (3–4–3 vlak):
GK 26 Vlag van Spanje Víctor Valdés
SW 5 Vlag van Spanje Carles Puyol
CB 3 Vlag van Nederland Frank de Boer
CB 35 Vlag van Spanje Fernando Navarro 37'
RM 8 Vlag van Nederland Philip Cocu
CM 6 Vlag van Spanje Xavi
CM 31 Vlag van Italië Thiago Motta 37'
LM 17 Vlag van Spanje Gaizka Mendieta 76'
RW 7 Vlag van Argentinië Javier Saviola
CF 9 Vlag van Nederland Patrick Kluivert
LW 21 Vlag van Spanje Luis Enrique Aanvoerder 73'
Wisselspelers:
FW 10 Vlag van Argentinië Juan Román Riquelme 73'
MF 15 Vlag van Brazilië Fábio Rochemback 76'
Coach:
Vlag van Nederland Louis van Gaal
Club Brugge (4–3–3 punt naar achteren):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
RB 2 Vlag van België Olivier De Cock
CB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 30 Vlag van Slowakije Marek Špilár
LB 5 Vlag van België Peter Van der Heyden 56'
DM 3 Vlag van België Timmy Simons
CM 16 Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov 46'
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
RW 7 Vlag van België Gert Verheyen
CF 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza
LW 11 Vlag van België Sandy Martens 56' 71'
Wisselspelers:
DF 4 Vlag van Servië Milan Lešnjak 46' 47'
MF 32 Vlag van Roemenië Alin Stoica 56'
MF 14 Vlag van Slovenië Nastja Čeh 71' 86'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
Tactische wijzigingen Sollied kende problemen met de 3–4–3 van Louis van Gaal in zijn eigen standaard aanvallende 4–3–3 opstelling. Hij paste zich aan aan Barça in de tweede helft, de 3–4–3 opstelling toepassend. Lešnjak kwam in de plaats van middenvelder Serebrennikov en vormde de defensie met Maertens en Špilár. Opvallend was dat Mendoza als centrumspits begon en eindigde. Gewoonlijk was Mendoza linksbuiten, maar in deze wedstrijd niet. Martens fungeerde als linksbuiten, later linksback na Van der Heydens wissel. Stoica kwam namelijk in diens plaats. Simons speelde voor de verdediging met Englebert en Stoica voor zich uit. Martens' vervanging door Čeh betekende dat Čeh de rol van Martens op links overnam. Er was sprake van een 4–4–2 libero / voorstopper opstelling na Van der Heydens vervanging.

Groepsfase speeldag 2[bewerken | brontekst bewerken]


24 september 2002
Groepsfase UEFA Champions League
Club Brugge 0 – 0 Lokomotiv Moskou Jan Breydelstadion, Brugge
Toeschouwers: 26.000
Scheidsrechter: Vlag van Portugal Paulo Costa
Wedstrijdfiche
Club Brugge
Lokomotiv Moskou
Club Brugge (4–3–3 punt naar achteren):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
RB 2 Vlag van België Olivier De Cock
CB 26 Vlag van België Birger Maertens 89'
CB 30 Vlag van Slowakije Marek Špilár 61'
LB 5 Vlag van België Peter Van der Heyden
DM 3 Vlag van België Timmy Simons 69'
CM 16 Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov 70'
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
RW 7 Vlag van België Gert Verheyen 74'
CF 19 Vlag van Noorwegen Rune Lange
LW 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza 66'
Wisselspelers:
DF 6 Vlag van België Philippe Clement 61'
MF 32 Vlag van Roemenië Alin Stoica 66'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
Lokomotiv Moskou (3–4–3 ruit):
GK 1 Vlag van Rusland Sergej Ovtsjinnikov 90'
CB 17 Vlag van Rusland Dmitri Sennikov
CB 2 Vlag van Rusland Gennadi Nizjegorodov
CB 5 Vlag van Rusland Sergej Ignasjevitsj
DM 8 Vlag van Oezbekistan Vladimir Maminov 46'
CM 16 Vlag van Rusland Vadim Jevsejev
CM 4 Vlag van Zuid-Afrika Jacob Lekgetho
AM 10 Vlag van Rusland Dmitri Loskov Aanvoerder 84'
RW 11 Vlag van Brazilië Júlio César 74'
CF 15 Vlag van Rusland Maksim Boeznikin 46'
LW 25 Vlag van Rusland Roeslan Pimenov
Wisselspelers:
DF 18 Vlag van Servië Milan Obradović 46'
MF 6 Vlag van Rusland Narvik Sirhajev 46'
FW 9 Vlag van Nigeria James Obiorah 74' 89'
Coach:
Vlag van Rusland Joeri Semin
Tactische wijzigingen Er was in de tweede helft een wijziging van de formatie. Sollied stapte namelijk af van zijn aanvallende 4–3–3 opstelling. Englebert en Serebrennikov speelden de hele wedstrijd als centrale middenvelders. Clement nam op het uur de plaats in van Špilár in de defensie. Mendoza werd vervangen door Stoica voorbij het uur. Stoica speelde als aanvallende middenvelder achter Verheyen en Lange. Sollied hanteerde een defensieve 5–3–2 opstelling met Simons in de verdediging als libero.

Groepsfase speeldag 3[bewerken | brontekst bewerken]


1 oktober 2002
Groepsfase UEFA Champions League
Galatasaray 0 – 0 Club Brugge Ali Sami Yenstadion, Istanboel
Toeschouwers: 35.000
Scheidsrechter: Vlag van Frankrijk Éric Poulat
Wedstrijdfiche
Galatasaray
Club Brugge
Galatasaray (4–4–2 ruit):
GK 1 Vlag van Colombia Faryd Mondragón
RB 22 Vlag van Turkije Ümit Davala
CB 5 Vlag van Turkije Emre Aşık
CB 3 Vlag van Turkije Bülent Korkmaz Aanvoerder 83'
LB 57 Vlag van Turkije Hakan Ünsal
DM 4 Vlag van Brazilië Mertol Karatay
CM 11 Vlag van Turkije Hasan Şaş 46'
CM 10 Vlag van Brazilië Felipe 70'
AM 8 Vlag van Turkije Suat Kaya 51'
RF 6 Vlag van Turkije Arif Erdem
LF 9 Vlag van Turkije Ümit Karan
Wisselspelers:
MF 14 Vlag van Bosnië en Herzegovina Elvir Baljić 46'
MF 18 Vlag van Turkije Ayhan Akman 70'
DF 23 Vlag van Turkije Vedat İnceefe 83'
Coach:
Vlag van Turkije Fatih Terim
Club Brugge (1–4–3–2 sweeper / libero):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
SW 3 Vlag van België Timmy Simons
RB 2 Vlag van België Olivier De Cock
CB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 6 Vlag van België Philippe Clement
LB 5 Vlag van België Peter Van der Heyden
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
CM 16 Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov 46'
AM 32 Vlag van Roemenië Alin Stoica 65' 87'
RF 7 Vlag van België Gert Verheyen 45' 90'
LF 19 Vlag van Noorwegen Rune Lange 54'
Wisselspelers:
FW 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza 54'
MF 14 Vlag van Slovenië Nastja Čeh 87'
FW 11 Vlag van België Sandy Martens 90'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
Tactische wijzigingen Er was geen wijzing van de formatie tijdens de wedstrijd. Sollied begon aan de wedstrijd zoals hij de vorige tegen Lokomotiv Moskou was geëindigd. Hij zette zijn spelers de hele wedstrijd in een defensieve 5–3–2 formatie met Simons in de verdediging als libero. Englebert en Serebrennikov waren rustbrengers op het middenveld en steun voor de defensie. Stoica speelde als aanvallende middenvelder. Sollied voerde slechts positionele wissels door. Met name Mendoza voor Lange voor het uur, Čeh voor Stoica in de slotfase en Martens voor Verheyen in de toegevoegde tijd.

Groepsfase speeldag 4[bewerken | brontekst bewerken]


23 oktober 2002
Groepsfase UEFA Champions League
Club Brugge 3 – 1 Galatasaray Jan Breydelstadion, Brugge
Toeschouwers: 27.000
Scheidsrechter: Vlag van Italië Massimo De Santis
Goal 45' Martens [47]
Goal 72' Verheyen
Goal 90' Sæternes
Wedstrijdfiche Goal 56' Pinto
Club Brugge
Galatasaray
Club Brugge (3–4–1–2 sweeper / libero):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
SW 3 Vlag van België Timmy Simons
CB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 6 Vlag van België Philippe Clement
RM 2 Vlag van België Olivier De Cock 44'
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
CM 14 Vlag van Slovenië Nastja Čeh 64'
LM 5 Vlag van België Peter Van der Heyden
AM 32 Vlag van Roemenië Alin Stoica 84'
RF 7 Vlag van België Gert Verheyen 90'
LF 11 Vlag van België Sandy Martens
Wisselspelers:
FW 33 Vlag van Noorwegen Bengt Sæternes 64'
DF 30 Vlag van Slowakije Marek Špilár 84'
MF 24 Vlag van België Tim Smolders 90'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
Galatasaray (3–4–1–2 sweeper / libero):
GK 1 Vlag van Colombia Faryd Mondragón
SW 3 Vlag van Turkije Bülent Korkmaz Aanvoerder 48'
CB 5 Vlag van Turkije Emre Aşık 53' 82'
CB 2 Vlag van Turkije Mehmet Polat 46'
RM 22 Vlag van Turkije Ümit Davala
CM 67 Vlag van Turkije Ergün Penbe
CM 19 Vlag van Turkije Cihan Haspolatlı
LM 57 Vlag van Turkije Hakan Ünsal
AM 14 Vlag van Bosnië en Herzegovina Elvir Baljić
RF 17 Vlag van Brazilië Fábio Pinto
LF 6 Vlag van Turkije Arif Erdem 55'
Wisselspelers:
MF 10 Vlag van Brazilië Felipe 46'
MF 18 Vlag van Turkije Ayhan Akman 55'
FW 23 Vlag van Brazilië Christian 82'
Coach:
Vlag van Turkije Fatih Terim
Tactische wijzigingen Sollieds opstelling was een 3–4–1–2 balbezit / 5–3–2 balverlies met Simons als libero en De Cock en Van der Heyden als hoge backs, een zeer aanvallende formatie waarmee Sollied in de competitie zwaar uithaalde thuis tegen Moeskroen. Club won op 6 oktober 2002 met 5–1 met twee doelpunten van Mendoza en Verheyen. De speeldag ervoor was Club uit bij Antwerp op een gelijkspel blijven steken. De wijziging kwam er allicht vooral omdat Van der Heyden geelgeschorst was tegen Moeskroen. Čeh deed tegen Moeskroen de linkerflank. Een week later speelde Sollied weer zo tegen Sporting Charleroi. Charleroi had echter zijn huiswerk gemaakt en speelde 5–4–1 waardoor de flanken van Club lange tijd geen voet aan grond kregen en Sollied de spelers weer in 4–3–3 zette om Charleroi door het centrum pijn te doen. Onder anderen een door Sollied uit de vergeetput gehaalde Koen Schockaert redde blauw-zwart tegen Charleroi — Schockaert verving middenvelder Smolders en kwam erin als aanvaller. Twee weken later in de Champions League begon Galatasaray in een 3–5–2. Fatih Terim koos dus niet voor de 4–4–2 ruit uit de eerste wedstrijd in Istanboel. Stoica begon bij Club als aanvallende middenvelder. Čehs vervanging voorbij het uur was het signaal voor de 4–3–3 punt naar achteren met Englebert en Stoica als aanvallende middenvelders. Čehs vervanger Sæternes werd linksbuiten, Verheyen speelde rechtsbuiten en Martens diepste spits. Met nog vijf minuten kwam Špilár voor Stoica. Er was toen sprake van een 4–4–2 libero / voorstopper opstelling met libero Simons in een defensie die bestond uit Maertens, stopper Clement en Špilár. Toevalligerwijs of niet ook de wijze waarop men hierna tegen Barcelona de wedstrijd zou aanvatten. Martens kwam naar het middenveld en Verheyen en Sæternes speelden samen in de aanval. In het slot werd Martens weer spits. Verheyen werd vervangen door middenvelder Smolders.

Groepsfase speeldag 5[bewerken | brontekst bewerken]


29 oktober 2002
Groepsfase UEFA Champions League
Club Brugge 0 – 1 FC Barcelona Jan Breydelstadion, Brugge
Toeschouwers: 18.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Graham Poll
Wedstrijdfiche Goal 64' Riquelme
Club Brugge
FC Barcelona
Club Brugge (4–4–2 libero ruit):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
SW 3 Vlag van België Timmy Simons
CB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 6 Vlag van België Philippe Clement 68'
CB 4 Vlag van Servië Milan Lešnjak 80'
RM 2 Vlag van België Olivier De Cock
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
LM 5 Vlag van België Peter Van der Heyden 38' 68'
AM 32 Vlag van Roemenië Alin Stoica
RF 7 Vlag van België Gert Verheyen
LF 11 Vlag van België Sandy Martens
Wisselspelers:
DF 30 Vlag van Slowakije Marek Špilár 68'
MF 10 Vlag van Servië Bratislav Ristić 68'
FW 33 Vlag van Noorwegen Bengt Sæternes 80'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
FC Barcelona (3–4–2–1 sweeper / libero):
GK 25 Vlag van Duitsland Robert Enke
SW 5 Vlag van Spanje Carles Puyol Aanvoerder
CB 33 Vlag van Spanje Dani Tortolero 80'
CB 35 Vlag van Spanje Fernando Navarro 81'
RM 15 Vlag van Brazilië Fábio Rochemback
CM 14 Vlag van Spanje Gerard
CM 34 Vlag van Spanje Andrés Iniesta
LM 18 Vlag van Spanje Gabri 38' 89'
SAS 22 Vlag van Brazilië Geovanni 57' 62'
SAS 19 Vlag van Spanje Dani
CF 10 Vlag van Argentinië Juan Román Riquelme
Wisselspelers:
FW 39 Vlag van Spanje Sergio García 62'
MF 36 Vlag van Spanje David Sánchez 89'
Coach:
Vlag van Nederland Louis van Gaal
Tactische wijzigingen De enige verschuiving vond plaats tien minuten voor het einde van de wedstrijd met de inbreng van Sæternes. Simons verhuisde toen volwaardig naar de verdediging. De verdediging bestond dan uit Maertens, Simons en Clement. In de aanval speelde Martens centraal, Verheyen op rechts en Sæternes op links. In de laatste tien minuten was er sprake van een aanvallende 3–4–3 opstelling.

Groepsfase speeldag 6[bewerken | brontekst bewerken]


13 november 2002
Groepsfase UEFA Champions League
Lokomotiv Moskou 2 – 0 Club Brugge Lokomotivstadion, Moskou
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Vlag van Frankrijk Alain Sars
Goal 45' Júlio César
Goal 90' Loskov
Wedstrijdfiche
Lokomotiv Moskou
Club Brugge
Lokomotiv Moskou (1–4–3–2 sweeper / libero):
GK 1 Vlag van Rusland Sergej Ovtsjinnikov
SW 14 Vlag van Oezbekistan Oleg Pasjinin
RB 16 Vlag van Rusland Vadim Jevsejev
CB 2 Vlag van Rusland Gennadi Nizjegorodov 78'
CB 17 Vlag van Rusland Dmitri Sennikov
LB 4 Vlag van Zuid-Afrika Jacob Lekgetho 17'
CM 5 Vlag van Rusland Sergej Ignasjevitsj
CM 8 Vlag van Oezbekistan Vladimir Maminov
AM 10 Vlag van Rusland Dmitri Loskov Aanvoerder 61'
RF 15 Vlag van Rusland Maksim Boeznikin 66'
LF 11 Vlag van Brazilië Júlio César 90'
Wisselspelers:
FW 9 Vlag van Nigeria James Obiorah 66'
FW 55 Vlag van Ghana Baba Adamu 90'
Coach:
Vlag van Rusland Joeri Semin
Club Brugge (4–3–3 punt naar achteren):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
RB 2 Vlag van België Olivier De Cock 13'
CB 26 Vlag van België Birger Maertens
CB 6 Vlag van België Philippe Clement
LB 5 Vlag van België Peter Van der Heyden 59'
DM 3 Vlag van België Timmy Simons
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
CM 32 Vlag van Roemenië Alin Stoica 84'
RW 7 Vlag van België Gert Verheyen
CF 11 Vlag van België Sandy Martens 38'
LW 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza 72'
Wisselspelers:
DF 4 Vlag van Servië Milan Lešnjak 72'
MF 14 Vlag van Slovenië Nastja Čeh 84'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
Tactische wijzigingen Sollied voerde een ingrijpende tactische wijziging door diep in de tweede helft. Met nog twintig minuten te spelen stond men 1–0 achter. Sollied haalde toen Mendoza eraf voor Lešnjak en wijzigde zijn aanvallende 4–3–3 punt naar achteren in een 4–4–2 met libero opstelling. Wellicht om de voorhoede van Lokomotiv Moskou, dat met hoge backs in een 5–3–2 / 3–4–1–2 opstelling begon, beter op te vangen en vooral om nog op zoek te gaan naar de gelijkmaker. Verheyen en Martens speelden in de spits en de backs De Cock en Van der Heyden stonden hoger.

UEFA Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Zie UEFA Cup 2002/03 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Derde ronde (heen)[bewerken | brontekst bewerken]


28 november 2002
Derde ronde UEFA Cup
Club Brugge 1 – 2 VfB Stuttgart Jan Breydelstadion, Brugge
Toeschouwers: 18.000
Scheidsrechter: Vlag van Italië Domenico Messina
Goal 42' Van der Heyden Wedstrijdfiche Goal 72' Balakov
Goal 90' Kurányi
Club Brugge
VfB Stuttgart
Club Brugge (4–3–3 punt naar achteren):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
RB 10 Vlag van Servië Bratislav Ristić 56'
CB 26 Vlag van België Birger Maertens 71'
CB 6 Vlag van België Philippe Clement
LB 5 Vlag van België Peter Van der Heyden
DM 3 Vlag van België Timmy Simons
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
CM 14 Vlag van Slovenië Nastja Čeh 81'
RW 7 Vlag van België Gert Verheyen
CF 11 Vlag van België Sandy Martens
LW 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza 78'
Wisselspelers:
DF 4 Vlag van Servië Milan Lešnjak 56'
MF 27 Vlag van België Karel Geraerts 78'
MF 31 Vlag van België Kevin Roelandts 81'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
VfB Stuttgart (4–4–1–1):
GK 21 Vlag van Duitsland Thomas Ernst
RB 2 Vlag van Duitsland Andreas Hinkel
CB 5 Vlag van Brazilië Marcelo Bordon
CB 6 Vlag van Portugal Fernando Meira
LB 12 Vlag van Duitsland Heiko Gerber 90'
RM 15 Vlag van Wit-Rusland Aljaksandr Hleb
CM 7 Vlag van Duitsland Silvio Meißner 46'
CM 20 Vlag van Kroatië Zvonimir Soldo Aanvoerder
LM 17 Vlag van Duitsland Jochen Seitz 73'
AM 10 Vlag van Bulgarije Krasimir Balakov
CF 22 Vlag van Duitsland Kevin Kurányi
Wisselspelers:
FW 11 Vlag van Griekenland Ioannis Amanatidis 46'
FW 9 Vlag van Roemenië Ionel Ganea 73'
DF 3 Vlag van Duitsland Timo Wenzel 90'
Coach:
Vlag van Duitsland Felix Magath
Tactische wijzigingen Ristić' vervanging nog voor het uur betekende dat Maertens rechtsachter werd en dat Lešnjak centraal in de verdediging plaatsnam. Met nog twintig minuten te spelen kreeg Maertens een rode kaart. Simons ging toen in de verdediging postvatten. Sollied versterkte het middenveld met Geraerts ten koste van Mendoza. Roelandts moest voor meer stabiliteit zorgen op het middenveld en Sollied 'slachtofferde' daarom creatieveling Čeh. Sollied zette de spelers in de "3–4–2" denkbeeldige 3–4–3 opstelling na de uitsluiting van Maertens.

Derde ronde (terug)[bewerken | brontekst bewerken]


12 december 2002
Derde ronde UEFA Cup
VfB Stuttgart 1 – 0 Club Brugge Gottlieb Daimlerstadion, Stuttgart
Toeschouwers: 34.000
Scheidsrechter: Vlag van Spanje Arturo Daudén Ibáñez
Goal 90' Hleb
71' Gemiste strafschop Meira
Wedstrijdfiche
VfB Stuttgart
Club Brugge
VfB Stuttgart (4–3–3 punt naar voren):
GK 1 Vlag van Duitsland Timo Hildebrand
RB 2 Vlag van Duitsland Andreas Hinkel
CB 5 Vlag van Brazilië Marcelo Bordon
CB 6 Vlag van Portugal Fernando Meira
LB 12 Vlag van Duitsland Heiko Gerber
CM 7 Vlag van Duitsland Silvio Meißner
CM 20 Vlag van Kroatië Zvonimir Soldo Aanvoerder
AM 10 Vlag van Bulgarije Krasimir Balakov
RW 11 Vlag van Griekenland Ioannis Amanatidis 46'
CF 22 Vlag van Duitsland Kevin Kurányi 87'
LW 17 Vlag van Duitsland Jochen Seitz 76'
Wisselspelers:
MF 15 Vlag van Wit-Rusland Aljaksandr Hleb 46'
DF 14 Vlag van Duitsland Thomas Schneider 76'
FW 18 Vlag van Duitsland Sean Dundee 87'
Coach:
Vlag van Duitsland Felix Magath
Club Brugge (4–3–3 punt naar achteren):
GK 1 Vlag van België Dany Verlinden Aanvoerder
RB 2 Vlag van België Olivier De Cock
CB 4 Vlag van Servië Milan Lešnjak 83'
CB 6 Vlag van België Philippe Clement
LB 5 Vlag van België Peter Van der Heyden
DM 3 Vlag van België Timmy Simons
CM 8 Vlag van België Gaëtan Englebert
CM 14 Vlag van Slovenië Nastja Čeh
RW 7 Vlag van België Gert Verheyen 83'
CF 11 Vlag van België Sandy Martens
LW 18 Vlag van Peru Andrés Mendoza
Wisselspelers:
MF 16 Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov 83'
MF 24 Vlag van België Tim Smolders 83'
Coach:
Vlag van Noorwegen Trond Sollied
Tactische wijzigingen Er was een ingrijpende tactische wijziging even voor het ingaan van de laatste vijf minuten van de reguliere speeltijd. In de slotfase paste Sollied een aanvallende 4–1–3–2 opstelling toe. De vervanging van Lešnjak door Serebrennikov en de vervanging van Verheyen door Smolders betekende dat Simons naar de verdediging verhuisde en dat Serebrennikov voor de verdediging speelde. Martens en Mendoza speelden in de aanval. Smolders vormde met Čeh en Englebert het middenveld. Hun rol was offensief te noemen. Sollied gebruikte de 4–1–3–2 opstelling tot het einde van de wedstrijd.

Beker van België[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Beker van België 2002-03 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Wedstrijddetails Thuisploeg Uitslag Uitploeg Opstelling Kaarten
1/16e finale
16 november 2002
20:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Joeri Van de Velde
Toeschouwers: 4.500
Club Brugge 2 – 0 Wevelgem City Stijnen
De Cock Aanvoerder, Maertens, Lešnjak, Van der Heyden
Geraerts, Smolders (77' Hermans), Čeh
Duarte (69' Schockaert), Martens (82' Ristić), Mendoza

4–3–3 punt naar achteren
Van der Heyden Goal 63'
Čeh Goal 90'
1 – 0
2 – 0
1/8e finale
18 december 2002
20:00
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Peter Jordens
Toeschouwers: 2.109
Club Brugge 6 – 1 Bocholt Stijnen
De Cock, Maertens, Clement Aanvoerder, Van der Heyden
Geraerts, Serebrennikov (52' Simons), Čeh
Smolders, Martens (70' Duarte), Mendoza (59' Ristić)

4–3–3 punt naar achteren
Martens Goal 17'
Smolders Goal 36'
Smolders Goal 61'
Čeh Goal 63'
Geraerts Goal 73'
Geraerts Goal 75'
1 – 0
2 – 0
3 – 0
4 – 0
5 – 0
6 – 0
6 – 1






Goal 78' Van Briel
Kwartfinale heen
22 januari 2003
20:30
Jan Breydelstadion
Brugge (Sint-Andries)
Ref.: Serge Gumienny
Toeschouwers: 3.700
Club Brugge 3 – 2 Lommel Verlinden Aanvoerder
De Cock, Simons, De Brul (46' Clement), Van der Heyden
Serebrennikov (46' Stoica), Englebert, Čeh
Verheyen, Martens (83' Ristić), Mendoza

4–3–3 punt naar achteren


De Brul Goal 44'
Clement Goal 69'
Martens Goal 73'
0 – 1
0 – 2
1 – 2
2 – 2
3 – 2
Goal 19' Tankary
Goal 37' Tankary
Kwartfinale terug
5 februari 2003
20:30
Soevereinstadion
Lommel
Ref.: Johny Ver Eecke
Toeschouwers: 4.500
Lommel 2 – 0 Club Brugge Verlinden Aanvoerder
De Cock (78' Stoica), Maertens, Clement, Van der Heyden
Simons, Englebert, Čeh
Verheyen, Martens (73' Serebrennikov), Mendoza

4–3–3 punt naar achteren
De Condé Goal 70'
Haeldermans Goal 85'
1 – 0
2 – 0

Laatste 16[bewerken | brontekst bewerken]

  1/8e finale kwartfinale halve finale finale
                                     
   Club Brugge 6  
   Bocholter VV 1  
     Club Brugge 3 0  
   
     Lommel SK 2 2  
   Lommel SK 2
 
   Excelsior Mouscron 1  
     Lommel SK 3 0  
     RAA Louviéroise 2 2  
   Standard de Liège 2  
 
   Sporting Charleroi 1  
     Standard de Liège 3 0
   
     RAA Louviéroise 1 2  
   KRC Genk 1 (pen. 3)
 
   RAA Louviéroise 1 (pen. 4)  
     RAA Louviéroise 3
     Sint-Truidense VV 1
   RSC Anderlecht 2  
   KV Turnhout 1  
     RSC Anderlecht 1 0 (pen. 3)
   
     Sint-Truidense VV 0 1 (pen. 4)  
   Sint-Truidense VV 0 (pen. 4)
 
   Lierse SK 0 (pen. 3)  
     Sint-Truidense VV 1 0
     GBA 0 0  
   Antwerp FC 2  
   RAEC Mons 0  
     Antwerp FC 2 0
   
     GBA 1 3  
   GBA 2
   KVC Westerlo 0  

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

De spelers met de meeste wedstrijden zijn in het groen aangeduid, de speler met de meeste doelpunten in het geel.

Nr. Naam Eerste
klasse
Beker
van België
Supercup Champions
League
Totaal
Wed Goals Wed Goals Wed Goals Wed Goals Wed Goals
1. Vlag van België Dany Verlinden 33 0 2 0 0 0 10 0 45 0
2. Vlag van België Olivier De Cock 31 4 6 0 1 1 10 0 46 5
3. Vlag van België Timmy Simons 33 7 3 0 0 0 10 2 46 9
4. Vlag van Joegoslavië Milan Lešnjak 2 0 1 0 0 0 3 0 6 0
5. Vlag van België Peter Van der Heyden 28 1 4 1 0 0 9 0 41 2
6. Vlag van België Philippe Clement 27 5 3 1 1 0 8 0 39 6
7. Vlag van België Gert Verheyen 31 14 2 0 0 0 7 1 40 15
8. Vlag van België Gaëtan Englebert 31 5 2 0 0 0 10 1 43 6
10. Vlag van Joegoslavië Bratislav Ristić 14 0 3 0 1 0 4 0 22 0
11. Vlag van België Sandy Martens 30 15 4 2 1 0 8 0 43 17
12. Vlag van België Tjörven De Brul 1 0 1 1 0 0 0 0 2 1
13. Vlag van Slovenië Dejan Nemec 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
14. Vlag van Slovenië Nastja Čeh 26 9 4 2 1 0 4 1 35 12
15. Vlag van Nigeria Aminu Sani 0 0 0 0 1 0 0 0 1 0
16. Vlag van Oekraïne Serhij Serebrennikov 17 1 3 0 1 0 7 0 28 1
17. Vlag van Brazilië José Duarte 6 0 2 0 1 0 3 0 12 0
18. Vlag van Peru Andrés Mendoza 29 12 4 0 0 0 8 2 41 14
19. Vlag van Noorwegen Rune Lange 12 4 0 0 0 0 6 2 18 6
20. Vlag van Gambia Ebrima Sillah 0 0 0 0 1 1 1 0 2 1
21. Vlag van België Sebastian Hermans 0 0 1 0 0 0 0 0 1 0
22. Vlag van België Birger Van de Ven 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
23. Vlag van België Stijn Stijnen 2 0 2 0 1 0 0 0 5 0
24. Vlag van België Tim Smolders 22 3 2 2 1 0 2 0 27 5
25. Vlag van België Hans Cornelis 1 0 0 0 1 0 0 0 2 0
26. Vlag van België Birger Maertens 31 1 3 0 1 0 10 1 45 2
27. Vlag van België Karel Geraerts 7 0 2 2 1 0 0 0 10 2
28. Vlag van België Jimmy De Wulf 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
29. Vlag van België Koen Schockaert 2 1 1 0 0 0 0 0 3 1
30. Vlag van Slowakije Marek Špilár 6 0 0 0 0 0 8 0 14 0
31. Vlag van België Kevin Roelandts 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
32. Vlag van Roemenië Alin Stoica 19 5 2 0 0 0 6 0 27 5
33. Vlag van Noorwegen Bengt Sæternes 11 7 0 0 0 0 2 1 13 8

Individuele prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]