Commissie-Santer

De commissie-Santer is de Europese Commissie die haar werkzaamheden aanving in 1995 met een mandaat voor 5 jaar. De commissie telde 20 leden; een voorzitter, de Luxemburger Jacques Santer, en 19 overige leden.

Gedurende de termijn van de commissie speelde een groot onderzoek naar aanleiding van de beschuldiging van corruptie tegen diverse commissieleden en met name de Franse commissaris Édith Cresson. Na een rapport over corruptie uit januari 1999, kwam in de nacht van 15 op 16 maart een ontslagaanvraag van de commissie-Santer.^[1] Het mandaat van de commissie-Santer liep tot in januari 2000 en de opvolging zou vanaf juni 1999 gekozen worden en in december van dat jaar voorgedragen worden door de lidstaten.

De commissie-Santer was aangetreden onder de regelgeving van het Verdrag van Maastricht en een complicatie was dat wijzigingen voor aanwijzing van de commissie uit het Verdrag van Amsterdam uit 1997 nog niet door alle lidstaten geratificeerd waren. De EU-regelgeving kende geen vervanging van een gehele commissie anders dan dat deze weggestemd was door het Europees Parlement. Wel kende de regelgeving dat van vertrekkende commissarissen verwacht werd dat ze hun post blijven waarnemen tot er opvolging gekozen was.^[2] De verkenning voor de nieuwe commissie werd versneld en rond de Europese Parlementsverkiezingen 1999 was duidelijk dat een nieuwe commissie gevormd zou worden door Romano Prodi.

Op 9 juli werd besloten tot het directe vertrek van Martin Bangemann omdat hij een andere baan geaccepteerd had en per 19 juli van voorzitter Jacques Santer en Emma Bonino omdat zij beiden in het Europees Parlement gekozen waren. De Spanjaard Manuel Marín, die eerste vicevoorzitter was, nam tot de instelling van de commissie-Prodi, per 16 september 1999, het voorzitterschap waar. In de andere vacatures binnen de commissie werd niet meer voorzien en hun portefeuilles werden herverdeeld onder andere leden.^[3]

Leden[bewerken | brontekst bewerken]

Naam	Portefeuille	Lidstaat	Opmerking
Jacques Santer	Voorzitter	Luxemburg	tot 19 juli 1999
Leon Brittan	Buitenlandse economische zaken en handelsbeleid	Verenigd Koninkrijk
Manuel Marín	Ontwikkelingssamenwerking, economische buitenlandse betrekkingen met het Middellandse Zeegebied, Latijns-Amerika, Azië en de ACS-landen en humanitaire hulp	Spanje	tevens waarnemend voorzitter vanaf 19 juli 1999
Martin Bangemann	Industrie en informatie- en telecommunicatietechnologie	Duitsland	tot 9 juli 1999
Ritt Bjerregaard	Milieu, nucleaire veiligheid, Ccnsumentenbeleid	Denemarken
Emma Bonino	Visserij, consumentenbeleid, Bureau voor humanitaire hulp van de Europese Gemeenschap	Italië	tot 19 juli 1999
Hans van den Broek	Buitenlandse politieke betrekkingen, gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid en onderhandelingen over de toetreding	Nederland
Édith Cresson	Wetenschappen, onderzoek en ontwikkeling, Gemeenschappelijk Centrum voor onderzoek, menselijke hulpbronnen, onderwijs, opleiding en jongeren	Frankrijk
João de Deus Pinheiro	Verantwoordelijk voor betrekkingen met het Europees Parlement en de lidstaten op het gebied van transparantie, communicatie en voorlichting en cultuur en audiovisuele zaken	Portugal
Franz Fischler	Landbouw en plattelandsontwikkeling	Oostenrijk
Pádraig Flynn	Sociale zaken en werkgelegenheid, vraagstukken in verband met immigratie en binnenlandse en justitiële aangelegenheden	Ierland
Anita Gradin	Vraagstukken in verband met de immigratie en binnenlandse en justitiële aangelegenheden, betrekkingen met de ombudsman, financiële controle, fraudebestrijding	Zweden
Neil Kinnock	Vervoer	Verenigd Koninkrijk
Erkki Liikanen	Begroting, personeelszaken en algemeen beheer, vertaling en informatica	Finland
Karel Van Miert	Mededingingsbeleid	België
Mario Monti	Interne markt, financiële diensten en financiële integratie, douane, belastingen	Italië
Marcelino Oreja	Energie, het Voorzieningsagentschap van Euratom en vervoer	Spanje
Christos Papoutsis	Energie en voorzieningsagentschap van Euratom, midden- en kleinbedrijf, toerisme	Griekenland
Yves Thibault de Silguy	Economische en financiële zaken, monetaire aangelegenheden, krediet en investeringen, Bureau voor de statistiek	Frankrijk
Monika Wulf-Mathies	Regionaal beleid, betrekkingen met het Comité van de regio's, Cohesiefonds	Duitsland