Van 1916 tot en met 1967 werd het kampioenschap steeds georganiseerd in één speelstad (uitgezonderd in 1949 en 1963) en door middel van een halve competitie tussen de deelnemende landen gespeeld. Wanneer landen met evenveel punten eindigden, werd er een beslissingswedstrijd (finale) gespeeld, anders was de nummer één van de competitie meteen toernooiwinnaar.
Na acht jaar zonder kampioenschap ging in 1975 het landenkampioenschap opnieuw van start. Voor het eerst namen ook alle tien CONMEBOL-leden deel aan het toernooi. De toernooiopzet werd hierop aangepast. Er werd met meerdere poules gewerkt en een afsluitende knock-outfase. In 1975, 1979 en 1983 gebeurde dat door middel van thuis- en uitwedstrijden in elk land gedurende een langere periode. Vanaf 1987 werd het toernooi in meerdere steden (variërend van 3 tot 9) in een land georganiseerd, met groepswedstrijden en een knock-outeindfase. In 1989 en 1991 werd er in plaats van een knock-out na de groepswedstrijden, in een finalegroep gespeeld.
Vanaf 1993 werden telkens twee gastlanden van andere confederaties uitgenodigd voor deelname. Dit betrof tot nu toe Mexico (9x), Costa Rica (4x), de Verenigde Staten (3x), Honduras (1x), Jamaica (1x) en Japan (1x). In 2001 werd Honduras als derde gastland uitgenodigd nadat Argentinië zich voor die editie terugtrok.
In april 2017 werd op een bijeenkomst in Santiago besloten om dit toernooi uit te breiden naar 16 landen in plaats van twaalf landen, zoals gebruikelijk was. Dit format is ook gebruikt bij Copa América Centenario. In 2019, als het toernooi in Brazilië wordt gehouden, moet het nieuwe format voor het eerst worden toegepast.[1]
Bij de Copa América worden sinds 1993 landen uitgenodigd die niet lid zijn van COMNEBOL. Hieronder een lijst van landen die vanaf 1993 uitgenodigd zijn en ook de resultaten van die landen.