Cora van Nieuwenhuizen
Cora van Nieuwenhuizen
| ||||
.jpg)
| ||||
Cora van Nieuwenhuizen (2019)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Cornelia van Nieuwenhuizen | |||
| Geboren | 12 juni 1963 | |||
| Geboorteplaats | Ridderkerk | |||
| Partij | VVD | |||
| Titulatuur | drs. | |||
| Alma mater | Universiteit Utrecht | |||
| Politieke functies | ||||
| 1994-2006 | Gemeenteraadslid in Oisterwijk | |||
| 2003-2007 | Lid Provinciale Staten van Noord-Brabant | |||
| 2007-2010 | Lid Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant | |||
| 2010-2014 | Lid Tweede Kamer | |||
| 2014-2017 | Lid Europees Parlement | |||
| 2017-2021 | Minister van Infrastructuur en Waterstaat | |||
| 2021 | Minister van Economische Zaken en Klimaat (interim) | |||
| Biografie op Parlement.com | ||||
| ||||
Cornelia (Cora) van Nieuwenhuizen (Ridderkerk, 12 juni 1963) is een Nederlands voormalig politica van de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD). Van 26 oktober 2017 tot en met 31 augustus 2021 was zij minister van Infrastructuur en Waterstaat. Eerder was zij van 2010 tot 2014 lid van de Tweede Kamer en van 2014 tot 2017 lid van het Europees parlement.
Opleiding en ervaring in het bedrijfsleven[bewerken | brontekst bewerken]
Van Nieuwenhuizen studeerde sociale geografie aan de Universiteit Utrecht. Zij volgde diverse postdoctorale opleidingen, onder meer Corporate governance aan de Nyenrode Business Universiteit en Strategy, innovation and governance aan de Tilburg University. Zij was van 1987 tot 1991 werkzaam bij Crédit Lyonnais Bank Nederland. Van 1991 tot 2007 werkte zij in de bedrijfsvoering van een dierenartsenpraktijk, en vestigde zich tevens als freelance economisch geografe.
Politieke loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Gemeenteraad[bewerken | brontekst bewerken]
In 1994 werd Van Nieuwenhuizen gekozen tot lid van de gemeenteraad van Oisterwijk, wat zij bleef tot 2006. Zij was ook voorzitter van de VVD-fractie in de raad.
Provinciale politiek[bewerken | brontekst bewerken]
Van 2003 tot 2007 was Van Nieuwenhuizen lid van de Provinciale Staten van Noord-Brabant en fractievoorzitter van de VVD-fractie. Na de Provinciale Statenverkiezingen van 2007 werd zij benoemd als lid van Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. Zij beheerde de portefeuille Mobiliteit, Infrastructuur, Havenschap Moerdijk, Eindhoven Airport en Toezicht op Waterschappen en Integrale Handhaving.
Tweede Kamer[bewerken | brontekst bewerken]
Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 stond Van Nieuwenhuizen bij de VVD op de 16e plaats van de kandidatenlijst, wat voldoende was om rechtstreeks gekozen te worden; op 17 juni 2010 werd zij geïnstalleerd. Zij hield zich als Kamerlid met name bezig met Integratie, Asiel en Immigratie. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 werd zij, op plaats dertien van de kandidatenlijst, herkozen. In deze periode kreeg zij binnen de VVD-fractie de portefeuille Sociale Zaken; zij was tevens voorzitter van de vaste Kamercommissie voor Financiën.
Europees Parlement[bewerken | brontekst bewerken]
Bij de verkiezingen voor het Europees Parlement in 2014 werd Van Nieuwenhuizen, die als tweede was geplaatst op de kandidatenlijst van de VVD, gekozen als lid van het Europees Parlement.[1] Als gevolg hiervan verliet zij de Tweede Kamer op 1 juli 2014. In het Europees Parlement maakte zij deel uit van de fractie van ALDE. Zij was lid van de commissies Economie en Monetaire zaken en Industrie, Technologie, Research en Energie, en was vicevoorzitter van de delegatie voor de betrekkingen met India.
Minister[bewerken | brontekst bewerken]
Van Nieuwenhuizen werd op 26 oktober 2017 benoemd tot minister van Infrastructuur en Waterstaat in het op dezelfde datum aantredende kabinet-Rutte III.[2][3] Als gevolg hiervan verliet zij het Europees Parlement. Een van de belangrijkste dossiers van haar ministerschap was die van de stikstofcrisis.[4] In september 2020 werd bekend dat de minister de Tweede Kamer verkeerd heeft geïnformeerd over de rol van oud-minister Halbe Zijlstra bij de omstreden stort van granuliet in een natuurplas in Gelderland.[5] Op 16 december 2020 bleek Van Nieuwenhuizen het stikstofbeleid te hebben overtreden.[6] Van 15 tot 20 januari was Van Nieuwenhuizen tevens waarnemend minister van Economische Zaken en Klimaat na het aftreden van Eric Wiebes.[7] Op 31 augustus 2021 trad Van Nieuwenhuizen af als minister, omdat ze per 1 oktober aan de slag zou gaan bij Vereniging Energie-Nederland, de brancheorganisatie van energiebedrijven in Nederland.[4]
Controverse bij vertrek[bewerken | brontekst bewerken]
Volgens de regels in het handboek voor bewindslieden hoort een minister bij het aanvaarden van een nieuwe baan meteen de functie neer te leggen. Diverse hoogleraren Staatsrecht betreurden dat dit hier niet gebeurd is. Volgens de premier was er echter geen probleem.[8]
Bij haar vertrek gaf het ministerie aan dat het lobbyverbod niet voor de ex-minister zou gaan gelden omdat het kabinet de betreffende circulaire in 2019 ingetrokken had. Dit veroorzaakte aanmerkelijke ophef (Nederland wordt binnen de EU al gevolgd als land dat structureel problemen met corruptie heeft[9][10]). Na Kamervragen deelde (demissionair) premier Rutte mee dat het lobbyverbod van twee jaar wel voor de ex-minister zou gelden, althans voor het eigen ministerie; ook kan de secretaris-generaal van het ministerie altijd besluiten om een uitzondering te maken.[11][12]
Er werd op gewezen dat als de circulaire niet ingetrokken zou zijn het lobbyverbod ook had gegolden voor het ministerie van Economische Zaken en Klimaat, waarvan ze vijf dagen de leiding had gehad.
Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]
Van Nieuwenhuizen is gescheiden en hertrouwde met Bert Wijbenga; de latere burgemeester van Vlaardingen.[13][14]
| Voorganger: Melanie Schultz van Haegen |
Minister van Infrastructuur en Waterstaat 2017 - 2021 |
Opvolger: Barbara Visser |
