Cornélis van der Veken

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Cornelis van der Veken
Kruisafneming, Onze-Lieve-Vrouwekerk, Verviers
Persoonsgegevens
Geboren 1666
Overleden 1740
Geboorteland Prinsbisdom Luik
Beroep(en) beeldhouwer
Oriënterende gegevens
Stijl(en) barok
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Cornelis van der Veken[1] (Mechelen?, 1666 - Luik, 1740) was een 18e-eeuwse beeldhouwer die voornamelijk actief was in het prinsbisdom Luik. Samen met Jean Del Cour, Arnold de Hontoire, Jacques Vivroux, Guillaume Évrard en François-Joseph Dewandre kan hij gerekend worden tot de belangrijkste barokbeeldhouwers in het prinsbisdom Luik.

Biografische schets[bewerken | brontekst bewerken]

Over het leven van Cornélis van der Veken is weinig bekend. Hij zou afkomstig zijn uit Mechelen, waar hij in 1666 was geboren. Wellicht was hij de zoon van de Mechelse beeldhouwer en houtsnijder Nicolaas van der Veken of diens broer Lambertus. Cornélis kreeg zijn opleiding bij de Luikse beeldhouwer Arnold de Hontoire. Samen met De Hontoire en Robert Verburg werkte hij aan enkele gebeeldhouwde reliëfs voor de Sint-Lambertuskathedraal in Luik. De meesterproef bij het timmerliedenambacht legde hij af op 28 juli 1704. Vier jaar later trad hij in het huwelijk met Catherine Moreaux. Van der Veken was bevriend met de schilder Englebert Fisen.

Tijdens zijn loopbaan kreeg hij talloze opdrachten van kapittels, kloosters en parochies in Luik, Hoei, Dinant en andere plaatsen. Vander Veken is vooral bekend vanwege zijn beelden van engelen, engelbewaarders met kinderen en Sint-Jozef met Kindje Jezus. Een belangrijke opdracht betrof het hoofdaltaar voor de Sint-Bartolomeüskerk in Luik. Daarnaast ontwierp hij op beperkte schaal wereldlijke monumenten, interieurdecoraties en meubels.

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Cornélis Vander Veeken van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.