Het Credo is de Latijnse benaming van de geloofsbelijdenis van de Katholieke Kerk die tijdens de zondagse eucharistie of mis, hoogfeest of vieringen van plechtige aard in het Latijn of de eigen landstaal wordt gezongen of in dialoog tussen de priester en de aanwezige gelovigen wordt gereciteerd. Alleen tijdens een requiemmis wordt het Credo weggelaten.
De melodie waarop het Credo tijdens de mis traditioneel wordt gezongen (als het derde gezang van het ordinarium) is eenstemmig en kende verschillende uitvoeringen: de Mozarabische, Galicische en gregoriaanse. De eerste twee dateren uit 589 op basis van de tekst van de geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel (329/381), maar worden in de rooms-katholieke kerken niet meer gebruikt. Daarbinnen gelden de gregoriaanse melodieën, die in verschillende toonsoorten in 1071 werden ingevoerd in de liturgie, tot op de dag van vandaag als officieel. Hoewel traditioneel tijdens de gezongen mis de gregoriaanse melodie wordt gebruikt, is het toegestaan en ook niet ongebruikelijk dat tijdens de mis andere melodieën worden gebruikt en er meerstemmig wordt gezongen. Een groot aantal componisten heeft zich sedert de Middeleeuwen gewijd aan het componeren van dit soort muzikale missen.
.png)
