Naar inhoud springen

Cynthia Sieler

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Cynthia Doerner)
Cynthia Sieler
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Australië Australië
Geboortedatum 11 februari 1951
Lengte 1,68 m[1]
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 100 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 29–47
Titels 0
Hoogste positie 15e[2][3]
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1979)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1976)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1976, 1977, 1979)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1975, 1977, 1978)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 34–49
Titels 3
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open halve finale (1973)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (1977)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1973)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1977)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 4–9
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (1973)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1979)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (1972, 1973, 1976)
Laatst bijgewerkt op: 10 augustus 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
per einde seizoen
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1975 [4] 23
1976 [5] 36
1977 [6] 38
1978 [7] 89
1979 [8] 115
1980 [9] 100

Cynthia Sieler (11 februari 1951)[10] is een voormalig tennis­speelster uit Australië. Sieler speelt rechts­handig. Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1968 tot en met 1980.

Op 26 juni 1972 trad Sieler in het huwelijk met Peter Doerner.[2] Daarna nam zij aan toernooien deel onder de naam Cynthia Doerner, Cynthia Sieler-Doerner of Cynthia Doerner-Sieler.

Sieler trad eind 1967 voor het eerst in de openbaarheid op een internationaal toernooi, het WTA-toernooi van Melbourne.[11] Twee maanden later, zestien jaar oud, had zij haar grandslam­debuut op het Australisch tenniskampioenschap 1968 – in de eerste ronde versloeg zij de Amerikaanse Jeri Shepherd. Zij stond in 1974 voor het eerst in een finale, op het WTA-toernooi van Brisbane – zij verloor van landgenote Evonne Goolagong.[12]

Sieler beschouwt zelf als haar mooiste overwinning: het verslaan van Martina Navrátilová[3] – dat gebeurde tijdens de halve finale van het WTA-toernooi van Palm Springs in 1975.[13] Daarmee bereikte zij haar tweede finale, maar ook deze verloor zij, van de Amerikaanse Chris Evert.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het Australian Open 1979. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 15e plaats.[2][3] Op de Australische nationale ranglijst bereikte zij in 1976 de 6e plaats.[14]

Sieler behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij stond in 1970 voor het eerst in een finale, op het WTA-toernooi van Brisbane, samen met landgenote Lexie Crooke – zij verloren van het Australische koppel Evonne Goolagong en Patricia Edwards. In 1971 had zij haar grandslam­debuut op het Australian Open, samen met landgenote Sharon O'Connor. In 1976 veroverde zij onder de naam Doerner haar eerste titel, op het WTA-toernooi van Toronto, samen met de Amerikaanse Janet Newberry, door het koppel Sue Barker en Pam Teeguarden te verslaan. In totaal won zij drie titels, de laatste in 1979 in Manchester, samen met de Amerikaanse Sharon Walsh.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale, eenmaal op het Australian Open 1973 met landgenote Sally Irvine en andermaal op Roland Garros 1977 geflankeerd door de Argentijnse Raquel Giscafré.

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline debuteerde zij op Wimbledon 1972, samen met haar kersverse echtgenoot Peter Doerner. Haar beste resultaat is het bereiken van de kwartfinale op Roland Garros 1973, met de Amerikaan Mike Estep aan haar zijde.

Na de actieve loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Bron: [2][3]

Cynthia Doerner was acht jaar tenniscoach in de Verenigde Staten, de laatste twee jaar als hoofdcoach van het Women's Tennis Program aan de Fresno State University. Zij keerde terug naar Australië en werd in 1996 coach bij de South Hawthorn Tennis Club in Hawthorn, een voorstad van Melbourne. Samen met Sue Davey was zij co-coach in de periode 1996–2010. In deze tijd werd zij uitgeroepen tot Coach of the Year door Tennis Victoria.[15] Aangezien haar zonen Scott en Austin, die studeerden aan Amerikaanse universiteiten, door de Californische Pepperdine-universiteit als coach werden aangesteld en zij zich in de Verenigde Staten gingen vestigen, besloot Doerner in 2011 om ook naar Californië te verhuizen.

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score ref
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 1974-11-23 Vlag van Australië WTA Brisbane gras Vlag van Australië Evonne Goolagong 1-6, 2-6 [12]
2. 1975-10-05 Vlag van Verenigde Staten WTA Palm Springs hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Chris Evert 1-6, 3-6 [13]

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score ref
gewonnen finales
1. 1976-08-21 Vlag van Canada WTA Toronto gravel Vlag van Verenigde Staten Janet Newberry Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Barker
Vlag van Verenigde Staten Pam Teeguarden
6-7, 6-3, 6-1 [16]
2. 1977-07-10 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Argentinië Raquel Giscafré Vlag van Zweden Helena Anliot
Vlag van Roemenië (1965-1989) Florența Mihai
6-2, 7-5 [17]
3. 1979-06-09 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Manchester gras Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Barker
Vlag van Verenigd Koninkrijk Anne Hobbs
6-3, 6-2 [18]
verloren finales
1. 1970-11-15 Vlag van Australië WTA Brisbane gras Vlag van Australië Lexie Crooke Vlag van Australië Evonne Goolagong
Vlag van Australië Patricia Edwards
2-6, 3-6 [19]

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 1968 1970 1971 1972 1973 1975 1976 1977 1978 1979
Vlag van Australië Australian Open 2R 2R 1R 2R 2R 1R KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 2R 3R 3R 2R 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 1R 2R 2R 1R

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1971 1972 1973 1975 1976 1977 1978 1979 1980
Vlag van Australië Australian Open 1R HF 2R KF KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R KF HF 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon KF 2R 2R 1R 2R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 1R 2R 3R 2R 2R

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1972 1973 1975 1976 1977 1979
Vlag van Australië Australian Open g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros KF 2R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 1R
[bewerken | brontekst bewerken]