Dacië

	Dacia
	Romeinse provincie
	Dacië in het Romeinse Rijk (116 n.Chr.).
Jaar inlijving	106
Hoofdplaats	Sarmizegetusa
Huidig land	Roemenië
Portaal	Romeinse Rijk

Dacië (Latijn: Dacia) is een oude benaming van ongeveer het huidige Roemenië. De bewoners werden aangeduid met de naam Daciërs. Van 106 tot 271 n.Chr. was Dacië een Romeinse provincie.

Dacië onder Burebista en Decebalus[bewerken | brontekst bewerken]

Dacië tijdens Burebista.

Sinds ongeveer 2000 v.Chr. werden Thracië (het huidige Bulgarije) en Dacië (het huidige Roemenië) bewoond door verwante volkeren.^[bron?] Het was Burebista (regeerde van 82 v.Chr. tot 44 v.Chr.) die de Daciërs voor het eerst in één rijk verenigde en zelfs de Boii en andere Keltische stammen van Bohemen en Moravië schatplichtig maakte. Een dreigende oorlog tussen het rijk van Burebista en het Romeinse Rijk werd voorkomen doordat in 44 v.Chr. zowel Caesar als Burebista het slachtoffer werd van moordaanslagen. Daarna viel het rijk van Burebista uiteen.

De Daciërs vormden aan het eind van de 1e eeuw na Chr. opnieuw een machtig rijk onder hun koning Decebalus. Na een oorlog tegen keizer Domitianus (85-88 n.Chr.) werd hij in naam een vazal van Rome, maar in de praktijk kon hij Daciës zelfstandigheid handhaven en bleef men het de Romeinen moeilijk maken.

Decebalus versus Trajanus[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Dacische Oorlogen voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Romeinse keizer Trajanus vond dat het Dacische rijk een bedreiging vormde voor de veiligheid van de Romeinse provincies ten zuiden van de Donau; bovendien hadden de Daciërs aantrekkelijke goudmijnen. Trajanus voerde in 101-102 n.Chr. een oorlog tegen de Daciërs; met een tweede veldtocht in 105-106 n.Chr. werden deze na hevige weerstand definitief verslagen. De hoofdstad van de Daciërs, Sarmizegetusa, werd volledig platgebrand, en ongeveer 150.000 gevangenen werden als slaven weggevoerd. De Romeinse autoriteiten organiseerden vervolgens een massale kolonisatie van het gebied met immigranten uit Italië en de Romeinse provincies ten zuiden van de Donau, waardoor de romanisering van het gebied werd bevorderd.

Om zijn overwinning op de Daciërs te vieren liet keizer Trajanus in Rome een triomfzuil oprichten, die nog steeds bestaat.

Romeinse provincia[bewerken | brontekst bewerken]

Roemenië in de geschiedenis

Dacië (500 v. Chr-271 na Chr.)
Vroege middeleeuwen (±330 - ±950)

De drie vorstendommen

Transsylvanië (896-1918)

Walachije (10e eeuw-1862)

Moldavië (10e eeuw-1862)

Roemeense Vereniging (1859-1862)
Vorstendom Roemenië (1862-1881)
Koninkrijk Roemenië (1881-1947)
Eerste Wereldoorlog (1913-1918)
Groot-Roemenië (1920-1940)
Tweede Wereldoorlog (1940-1945)

Communisme (1945-1989)
Volksrepubliek Roemenië (1945-1965)
Socialistische Rep. Roemenië (1965-1989)
Roemeense Revolutie (1989)

Roemenië na de Revolutie
Republiek Roemenië (1989-heden)

Portaal

Roemenië
Portaal

Geschiedenis

Dacië hoorde sinds 106 n.Chr. bij het Romeinse Rijk, nadat Trajanus het gebied op de Daciërs had veroverd. De Romeinen verloren echter hun greep op het gebied in het jaar 275 n.Chr. Geschiedkundigen schatten in dat het gebied ten tijde van de Romeinse bezetting tussen de 650.000 en de 1.200.000 inwoners had.^[1]

De Daciërs woonden vooral in Transsylvanië en het westen van Walachije. In Oost-Walachije en de Dobroedzja woonden de verwante Geten. In Moldavië leefden de eveneens verwante Karpen (naar wie volgens sommigen de Karpaten zijn vernoemd), die aan onderwerping door de Romeinen ontsnapten.