De Waterdrager

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Waterdrager
De Waterdrager in 2011
Kunstenaar Jan Ros
Jaar 2002-2003
Materiaal Beton, brons en zink
Locatie Hoek Kleine Noord-Noorderveemarkt, Hoorn
Coördinaten 52° 39′ NB, 5° 3′ OL
Detailkaart
De Waterdrager (Hoorn)
De Waterdrager
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Het kunstwerk De Waterdrager staat op de hoek van de Kleine Noord en de Noorderveemarkt in de Noord-Hollandse stad Hoorn. Het kunstwerk bestaat uit een mensfiguur met een betonnen bak op de rug waar water uit stroomt.[1] Het figuur staat midden in een ronde bak met water.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In 2000 wijzigde de gemeente Hoorn haar kunstbeleid, waardoor er niet langer alleen bij nieuwbouw een percentage voor kunst vrijgemaakt werd, maar ook bij het bouwrijp maken en herinrichten van de openbare ruimte.[2] Het ontwerp werd in februari 2002 bekendgemaakt als afsluiting voor de herinrichting van het Kleine Noord, waar het pleintje officieel nog onderdeel van uit maakt.[3] Het kunstwerk zou op 14 december 2002 onthuld worden, echter door vorst kon het niet doorgaan. Het onthullingsfeest, tevens een feest ter afsluiting van de werkzaamheden aan de straat, werd wel gehouden.[4] In de week erna werd er een opblaas kerstman op de toekomstige plek van het kunstwerk geplaatst. De Waterdrager werd uiteindelijk op 11 maart 2003 op de sokkel geplaatst.[5] De officiële onthulling gebeurde op 29 maart 2003.

Enkele dagen voor de officiële onthulling werd een plaquette aangebracht ter herinnering aan de vroegere veemarkten die in Hoorn gehouden werden. In de middeleeuwen werden er op de Noorderveemarkt voor het eerst markten gehouden en in het jaar 2000 werd er, vanwege de MKZ-crisis, voor het laatst een koemarkt georganiseerd op de Veemarkt.

Ontwerp[bewerken | brontekst bewerken]

De fontein bestaat uit een bassin met in het midden het kunstwerk dat bestaat uit een mensfiguur met een blok op de rug draagt. Uit dit blok stroomt water op het hoofd van het mensfiguur. Het cirkelvormige bassin bestaat uit een betonnen rand, dat meteen fungeert als zitmogelijkheid. Het beton heeft de kleur van natuursteen en moet in de loop van de jaren daar ook meer op gaan lijken.

In het technische gedeelte zit ook een koeling, zodat er bij warm weer geen legionella in kan gaan groeien.[6]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. De Waterdrager. Van der Krogt (13 juni 2009). Gearchiveerd op 22 juni 2023. Geraadpleegd op 12 januari 2021.
  2. Paula van Zijl, Beleid tav percentageregeling beeldende kunst in openbare ruimte Gemeente Hoorn. 'The Art in between'. Gearchiveerd op 22 juni 2023.
  3. "’Waterdrager’ wordt fontein Kleine Noord", Dagblad voor West-Friesland, Noordhollands Dagblad, 2 februari 2002, pp. Stad en Streek 2.
  4. "Geen onthulling, wel feest Kleine Noord", Dagblad voor West-Friesland, Noordhollands Dagblad, 14 december 2002.
  5. "Waterdrager spoedig in actie", Dagblad voor West-Friesland, Noordhollands Dagblad, 12 maart 2003.
  6. "Waterdrager siert Kleine Noord", Noordhollands Dagblad, 31 maart 2003.