De slag bij Waterloo (Pieneman)
| De slag bij Waterloo | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Kunstenaar | Jan Willem Pieneman | |||
| Jaar | 1824 | |||
| Genre | historiestuk | |||
| Techniek | olieverf op doek | |||
| Afmetingen | 567 × 823 cm | |||
| Museum | Rijksmuseum Amsterdam | |||
| Locatie | Amsterdam | |||
| Inventarisnummer | SK-A-1115 | |||
| RKD-gegevens | ||||
| ||||
De slag bij Waterloo is een schilderij gemaakt in 1824 door Jan Willem Pieneman dat de slag bij Waterloo in 1815 uitbeeldt. Het schilderij was langere tijd een van de belangrijkste werken van het Museum van Levende Nederlandsche Meesters in Haarlem.[1] In 1885 werd het overgebracht naar het indertijd nieuw opgerichte Rijksmuseum in Amsterdam. Daar is het met zijn afmetingen van ruim vijf bij acht meter het grootste schilderij van de collectie.[2] Het schilderij hangt permanent opgesteld in de Waterloozaal (zaal 1.12) op de eerste verdieping. In 2015 stond het schilderij centraal in de expositie Ooggetuigen van Waterloo in het Rijksmuseum.[3]
Voorstelling[bewerken | brontekst bewerken]
Het schilderij toont een strijdtoneel met daarin centraal Arthur Wellesley, de hertog van Wellington en bevelvoerder van het Brits-Nederlands leger. Op een brancard ligt prins Willem II die mee had gestreden. Een boodschapper te paard komt aan om het nieuwe te vertellen dat de Pruisen nabij zijn om mee te strijden.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Pieneman schilderde het stuk voor Wellington maar het werd door Koning Willem I opgekocht en geschonken aan zijn zoon prins Willem II.
Bij de Duitse inval van Nederland in 1940 werd een groot aantal kunstwerken opgeborgen in kasteel Radboud te Medemblik. De Slag bij Waterloo was te groot om te transporteren en moest worden opgerold.
Bronnen, noten en/of referenties
|
