Denis Davydov

Denis Davydov
	Davydov door George Dawe
Geboren	27 juli 1784; Moskou
Overleden	4 mei 1839; Gouvernement Simbirsk
Rustplaats	Novodevitsjibegraafplaats, Moskou
Land/zijde	Keizerrijk Rusland
Onderdeel	Russische Keizerlijk leger
Dienstjaren	1801 - 1839
Rang	Luitenant-generaal
Eenheid	Chevalier Guard Regiment
Onderscheidingen	Zie onderscheidingen

Denis Vasilevitsj Davydov (Russisch: Денис Васильевич Давыдов) (Moskou, 27 juli 1784 – gouvernement Simbirsk, 4 mei 1839) was een Russisch officier, schrijver en dichter.

Militaire loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Davydov werd geboren in een adellijke familie en trad in 1801 toe tot de Garde-cavalerie van het Keizerlijke Russische Leger. Hij nam deel aan veldtochten in Duitsland, aan de Donau en in Zweden. In 1812 stond hij aan het hoofd van een partizanenkorps, waarmee hij strijd leverde tegen Napoleon. In 1814 werd hij commandant van een Huzarenkorps onder generaal Blücher, in 1815 werd hij tot generaal-majoor bevorderd. In de jaren twintig vocht hij nog in Perzië en in 1831 te Polen, waarna hij tot generaal-luitenant bevorderd werd.

Davydov stierf in 1839 op zijn landgoed nabij Moskou, in het Gouvernement Simbirsk. Op zijn graf bij het Novodevitsji-klooster werd hij geëerd als “held in de grote vaderlandse oorlog van 1812”.

Schrijver en dichter[bewerken | brontekst bewerken]

Davydov schreef verhalen met een meestens liberaal-politieke strekking. Bekend zijn ook zijn militaire geschriften Herinneringen aan de slag bij Pruisische Eilau en Proeve van een theorie der partizanenoorlog (1821). Tolstoj schijnt hiervan gebruik te hebben gemaakt bij het schrijven van zijn Oorlog en vrede. Davydov staat in Tolstojs roman zelfs model voor de figuur van Vasili Denisov.

Davydov werd verder vooral ook bekend door zijn poëzie, veelal soldatenliederen, over dapperheid in oorlogstijd, de waarde van vriendschap, maar ook over wodka en prostituees. Later werk gaat over zijn liefde voor een jong meisje en zijn meer gepassioneerd-sentimenteel. Davydovs poëzie valt op door een vurige en ritmische dictie. Zijn werk werd geprezen door Belinski en Poesjkin noemde hem een belangrijk voorbeeld.

In 1848 verschenen in Sint-Petersburg zijn verzamelde werken, in 1872 verschenen postuum zijn Memoires.

Gedicht: Voor Boertsov (fragment)[bewerken | brontekst bewerken]

Boertsov, stapper, kemphaan, koning,
Gewaardeerde drinkkompaan!
Doe mijn nederige woning
Voor een hartversterking aan!
Hier geen paupers op de drempel,
Hier geen fluweel noch Brussels leer,
De bewoner is warempel
Geen voorname, rijke heer.
…..
Om je pijnen te verzachten
Staat de drank der goden klaar.
Laat me nu niet langer wachten,
Kom, bewijs je als huzaar.