Di-ethylcarbonaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Di-ethylcarbonaat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van di-ethylcarbonaat
Algemeen
Molecuulformule C5H10O3
IUPAC-naam di-ethylcarbonaat
Andere namen koolzure di-ethylester, carbonzure di-ethylester, ethylcarbonaat, diatol, DEC
Molmassa 118,1311 g/mol
SMILES
CCOC(=O)OCC
InChI
1S/C5H10O3/c1-3-7-5(6)8-4-2/h3-4H2,1-2H3
CAS-nummer 105-58-8
EG-nummer 203-311-1
PubChem 7766
Wikidata Q420616
Beschrijving Kleurloze vloeistof met etherische geur
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OntvlambaarSchadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H226 - H315 - H319 - H335
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P305+P351+P338
Opslag Brandveilig. Gescheiden van sterk oxiderende stoffen. Koel en goed gesloten opslaan.
VN-nummer 2366
ADR-klasse Gevarenklasse 3
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur kleurloos
Dichtheid 0,97 - 0,98 g/cm³
Smeltpunt −46 °C
Kookpunt 126 °C
Vlampunt (gesloten vat) 25 °C
Zelfontbrandings- temperatuur 445 °C
Dampdruk (bij 20°C) 1100 Pa
Onoplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Di-ethylcarbonaat is een organische verbinding met als brutoformule C5H10O3. De stof komt voor als een kleurloze vloeistof met een etherische geur, die onoplosbaar is in water.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Di-ethylcarbonaat wordt als oplosmiddel voor nitrocellulose, kunst- en natuurhars gebruikt. Het is ook een reagens bij verscheidene organische synthese, zoals een carbo-ethoxylering, en bij de synthese van heterocyclische verbindingen.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof reageert hevig met sterk oxiderende stoffen, waardoor kans op brand en ontploffing ontstaat. Di-ethylcarbonaat tast vele kunststoffen en harsen aan.

De stof is irriterend voor de ogen en de luchtwegen.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]