Dichloorisopropylether

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dichloorisopropylether
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van dichloorisopropylether
Algemeen
Molecuulformule C6H12Cl2O
IUPAC-naam 1-chloor-2-(1-chloorpropan-2-yloxy)propaan
Andere namen dis(2-chloor-1-methylethyl)ether, 2,2'-oxybis(1-chloorpropaan), β,β'-dichloordiispropylether, dichloordiisopropylether, DCIP
Molmassa 171,06488 g/mol
SMILES
CC(CCl)OC(C)CCl
InChI
1S/C6H12Cl2O/c1-5(3-7)9-6(2)4-8/h5-6H,3-4H2,1-2H3
CAS-nummer 108-60-1
EG-nummer 203-598-3
PubChem 7944
Wikidata Q2184481
Beschrijving Kleurloze tot bruine viskeuze vloeistof
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Toxisch
Gevaar
H-zinnen H301 - H315 - H319 - H335
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P301+P310 - P305+P351+P338
Opslag Koel en in het donker bewaren. Gescheiden van halogenen, sterke zuren en sterk oxiderende stoffen.
VN-nummer 2490
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur kleurloos-bruin
Dichtheid 1,1 g/cm³
Smeltpunt −97 tot −102 °C
Kookpunt 187 °C
Vlampunt (open vat) 85 °C
Dampdruk (bij 20°C) 75 Pa
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 2 g/L
Slecht oplosbaar in water
log(Pow) 2,14 - 2,58
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Dichloorisopropylether is een organische verbinding met als brutoformule C5H12Cl2O. De stof komt voor als een kleurloze tot bruine viskeuze vloeistof, die zeer slecht oplosbaar is in water. Het wordt voornamelijk gebruikt als organisch oplosmiddel. Dichloorisopropylether wordt in grote hoeveelheden gevormd bij een aantal organische syntheses, waarin propeenoxide of propyleenglycol zijn betrokken.[1]

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof kan, bij blootstelling aan lucht, snel oxideren en ontplofbare peroxiden vormen. Ze reageert met halogenen, sterke zuren en sterk oxiderende stoffen. De stof ontleedt bij verbranding, met vorming van toxische dampen. Structureel is de verbinding verwant aan 2,2'-dichloorethylether en in iets mindere mate aan mosterdgas.

Carcinogeniciteit[bewerken | brontekst bewerken]

Er is reeds veel onderzoek verricht naar de eventuele carcinogeniciteit (kankerverwekkendheid) van de verbinding voor de mens. Er is onder meer aangetoond dat het technische product mogelijk kankerverwekkend is. Bij proeven op muizen (orale toediening) werden bij mannelijke muizen lever- en longtumoren aangetroffen en bij vrouwelijke alleen longtumoren.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]