Dubbeldekker Nieuwe Generatie
| Dubbeldekker Nieuwe Generatie (DDNG) | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Type | Twee versies:
| |||
| Aantal | 30 (1) 30 (2) | |||
| Fabrikant | CAF | |||
| Vervoerder | NS Reizigers | |||
| Indienststelling | 2027 | |||
| Spoorwijdte | 1435 mm | |||
| Maximumsnelheid | 160 km/h | |||
| Dienstsnelheid | 140 km/h | |||
| Vloerhoogte | Deels 760 mm | |||
| Techniek | ||||
| Stroomsysteem | 1,5 kV gelijkspanning
(3,0 kV gelijkspanning optie) | |||
| Voeding | Bovenleiding | |||
| Treinbeïnvloeding | ERTMS + ATB-EG | |||
| Koppeling | Scharfenberg | |||
| ||||
De Dubbeldekker Nieuwe Generatie (afgekort: DDNG) is de projectnaam voor de aanschaf van dubbeldekstreinen door de Nederlandse Spoorwegen. De treinen zullen gebouwd worden door CAF, bedoeld voor het intercitynetwerk van de NS. Hier worden ze de vervanger van de Dubbeldekker Zonering. De treinen komen naar verwachting in 2028 in dienst.[1]
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Na de gunning van de concessie van de HSL-Zuid aan HSA werd er gezocht naar treinen die naast de Thalys-treinstellen (de hogesnelheidstrein naar Frankrijk), geschikt zijn voor de exploitatie van binnenlandse en internationale treindiensten. Deze treinen konden dan het binnenlands treinverkeer over de HSL-Zuid verzorgen en het materieel van de Beneluxtrein vervangen. Na een aanbesteding werd gekozen voor de Italiaanse treinenbouwer AnsaldoBreda, die het V250-model aanbood aan NS.
Vooruitlopend op de indienststelling van de V250 werden vanaf 2009 ICRm-rijtuigen ingezet op de Fyra-treindienst tussen Amsterdam, Rotterdam en later Breda. Deze rijtuigen moesten speciaal worden aangepast voor inzet op de HSL-Zuid en de tractie werd geleverd door gehuurde Bombardier TRAXX-locomotieven. Toen begin 2013 de V250 door technische problemen buiten dienst gesteld moest worden, werd besloten om het volledige ICRm-rijtuigenpark te renoveren om dat te gaan gebruiken op de HSL-Zuid. Door de renovatie van de ICRm-rijtuigen kon vanaf de herfst van 2015 de treindienst over de HSL-Zuid worden uitgebreid.
In 2015 was het duidelijk geworden dat de V250 niet meer terug zou keren in de treindienst: het materieel was teruggezonden naar de bouwer in Italië. Daarbij komt dat het ICRm-rijtuigenpark destijds de veertig dienstjaren naderde (in dienst vanaf 1980), evenals het oudste Intercitymaterieel (1984). Dat materieel moet vervangen worden.
In de periode 2004-2013 is het aantal reizigers op het Hoofdrailnet bovendien met 24% gegroeid.[2] Deze groei is grotendeels te verklaren door een bevolkingstoename, een groter aantal studenten, de gestegen brandstofprijzen en het laten rijden van meer treinen.[2] De vraag naar materieel is dientengevolge groter geworden. Om genoeg capaciteit te behouden, begon NS in juli 2014 met de aanbesteding voor de Intercity Nieuwe Generatie.[3] In maart 2015 bleken nog vier bouwers in de race te zijn: het Franse Alstom, het Duitse Siemens Rail Systems, het Frans/Canadese Bombardier en het Zwitserse Stadler.[4]
Op 2 mei 2016 maakte de NS bekend dat het Franse Alstom de aanbesteding voor de Intercity Nieuwe Generatie gewonnen had. Het contract omvat circa 80 treinstellen, goed voor circa 25.000 zitplaatsen. Over verdere specificaties werd verder niets officieel bekendgemaakt.[5] Eind mei kondigde het Duitse Siemens aan een kort geding aan te spannen om de gunning aan Alstom ongedaan te maken. Op 15 juli 2016 werd bekend dat Siemens het kort geding had verloren, waarmee voor de NS de weg vrij was een contract met Alstom te sluiten.[6] Deze treinen zouden de Intercity Rijtuigen en de eerste generatie Intercitymaterieel vervangen.
De latere generaties ICM naderden echter ook de leeftijd van 40 jaar, evenals de DDZ en de eerste generatie VIRM.
Aanbesteding[bewerken | brontekst bewerken]
Op 9 april 2020 werd bekend dat NS een aanbesteding had uitgeschreven voor dubbeldekkers met een totaal van 30.000 zitplaatsen. Ook moesten er enkele enkeldeks rijtuigen in voorkomen voor de toegankelijkheid.[7]
In augustus 2022 werd bekend dat CAF de aanbesteding had gewonnen. Het contract omvat 60 dubbeldekkers met 4 en 6 rijtuigen. Nadat er geen rechtszaken waren geweest over het aanbod, kon NS verder met de gunning. Er is een mogelijkheid om uit te breiden naar 80.000 zitplaatsen en materieel voor het buitenland.[1]
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
De basisorder bestaat uit 30 vierdelige en 30 zesdelige treinstellen, met elk een enkeldeks rijtuig aan de beide uiteinden. De deuren bij de enkeldeks rijtuigen zijn gelijkvloers. De treinen zijn voorzien van ATB-EG en ERTMS. Ze kunnen rijden op 1500 V gelijkspanning, met daarbij nog de optie om op 3000 V gelijkspanning te kunnen rijden. Ze zijn dus niet geschikt voor op de HSL.
Interieur[bewerken | brontekst bewerken]
In Februari 2020 presenteerde de NS de nieuwe richtlijn voor Intercity's. De treinen zouden meer volgens de Zonering moeten worden ingedeeld, zodat de trein beter zal worden beleefd als kantoor of gezelschapsruimte. De DDNG zal ongetwijfeld de eerste nieuwe trein worden met dit interieur. Ook zal de 'Flow' terugkomen in het design van het exterieur.[7][8]
Bronnen, noten en/of referenties
|