Dwergskinken
| Dwergskinken | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Johannisskink (Ablepharus kitaibelii) | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Ablepharus Lichtenstein, 1823 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Dwergskinken op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Dwergskinken[1] (Ablepharus) zijn een geslacht van hagedissen uit de familie skinken (Scincidae).[2]
Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]
De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Martin Lichtenstein in 1823. Ablepharus betekent vrij vertaald 'zonder oogleden' en is een samenstelling van de Griekse woorden α- (ontbrekend) en -βλεφαρον (ooglid). Dwergskinken worden ook wel aangeduid met slangenoogskinken omdat hun ogen overeenkomsten vertonen met die van slangen.[3]
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Dwergskinken blijven relatief klein en bereiken een totale lichaamslengte van ongeveer tien centimeter inclusief de staart. Het lichaam is langwerpig van vorm, de staart is langer dan het lichaam. Het gehele lichaam is voorzien van gladde schubben. De voor- en achterpoten zijn relatief klein. Op het midden van het lichaam zijn 18 tot 26 rijen schubben in de lengte aanwezig. De ogen zijn niet beweeglijk en zijn over het oog vergroeid tot een doorzichtige bril. Dit komt ook voor bij slangen en sommige andere groepen van hagedissen zoals de soorten uit het verwante geslacht Panaspis. Op de kop ontbreken de supranasaalschubben, dit is een verschil met andere geslachten van skinken.[4]
Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]
Alle soorten komen voor in delen van oostelijk Europa, op het Arabisch Schiereiland en uiterst noordelijk Afrika (Egypte) tot in delen van westelijk Azië.
De habitat bestaat uit de bodem van begroeide gebieden, de hagedissen houden zich schuil onder stenen of in de strooisellaag.[3]
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn tien soorten, de meest recent beschreven soort is Budaks slangenoogskink (Ablepharus budaki, Göçmen, Kumlutas & Tosunoglu, 1996).[5] Onderstaand zijn de verschillende dwergskinken weergegeven, met de auteur van de soort en het verspreidingsgebied.[2]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- Originele publicatie; Lichtenstein, 1823 : Verzeichniss der Doubletten des Zoologischen Museums der Königlichen Friedrich-Wilhelm-Universität zu Berlin nebst Beschreibung vieler bisher unbekannter Arten von Säugethieren, Vögeln, Amphibien und Fischen. Königlich Preussische Akademie der Wissenschaften, Berlin.
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties
Bronnen
|
· 
· 
