Egan Bernal

Egan Bernal
	Bernal bij de gele trui van Eddy Merckx, 2019
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Egan Arley Bernal Gómez
Geboortedatum	13 januari 1997
Geboorteplaats	Zipaquirá, Colombia
Nationaliteit	Colombiaans
Lengte	175 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	INEOS Grenadiers
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klimmer, ronderenner
Ploegen
2016–2017; 2018–2019; 2020-	Androni-Sidermec; Team Sky; INEOS Grenadiers
Beste prestaties
Ronde van Lombardije	3e (2019)
Ronde van Italië	1e (2021) ; 2 etappezeges
Ronde van Frankrijk	1e (2019)
Overige
Zeges:
Ronde van Californië; Parijs-Nice; Ronde van Zwitserland	2018; 2019; 2019
Portaal	Wielersport

Egan Arley Bernal Gómez (Zipaquirá, 13 januari 1997) is een Colombiaans wegwielrenner en voormalig mountainbiker, die sinds 2018 rijdt voor de sinds 2021 geheten ploeg INEOS Grenadiers. Bernal werd in 2019 de eerste Colombiaan die de Ronde van Frankrijk won en was de jongste na-oorlogse renner die dat waarmaakte.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Bernal is de zoon van een gids in de Zoutkathedraal in zijn geboortedorp. Hij startte zijn carrière als mountainbiker. In 2014 werd hij als eerstejaars junior vice-wereldkampioen mountainbike na de Deen Simon Andreassen. Een jaar later werd Bernal, als Pan-Amerikaans kampioen, derde achter diezelfde Andreassen en Maximilian Brandl uit Duitsland. Een doorgroei in het mountainbiken bleef uit en Bernal verhuisde naar Italië om zich om te vormen tot wegrenner.

2016[bewerken | brontekst bewerken]

In 2016 werd Bernal prof bij de Italiaanse pro-continentale wielerploeg Androni Giocattoli-Sidermec. Hij tekende er een contract dat hem tot en met 2019 aan de ploeg bond. Zijn debuut maakte hij in La Méditerranéenne, waar hij indruk maakte met een achttiende plaats in het algemeen klassement en de vierde plaats in het jongerenklassement. In maart en april van dat jaar won hij het jongerenklassement in respectievelijk de Internationale Wielerweek en de Ronde van Trentino. In de eerste Ronde van Bihor-Bellotto versloeg Bernal in de eerste rit in lijn zijn ploeggenoot Rodolfo Torres, waardoor hij de leiderstrui overnam van Florian Bissinger en uiteindelijk ook het eindklassement won. In de Ronde van Slovenië werd hij vierde in het eindklassement en eerste jongere. In augustus nam hij deel aan de Ronde van de Toekomst, waar hij in de laatste drie etappes van de dertigste naar de vierde plek in het algemeen klassement steeg.

2017[bewerken | brontekst bewerken]

Het seizoen 2017 begon voor Bernal in Argentinië, waar hij deelnam aan de Ronde van San Juan. Hij werd negende in het eindklassement en won het jongerenklassement. In de Tirreno-Adriatico droeg hij drie dagen de witte jongerentrui, alvorens Bob Jungels hem in de afsluitende tijdrit in het klassement voorbijging. Twaalf dagen later schreef hij wel het jongerenklassement van de Internationale Wielerweek op zijn naam, terwijl hij vierde werd in het algemeen klassement. Na een tweede plaats in de Ronde van de Apennijnen won Bernal in april het jongerenklassement van de Ronde van de Alpen. In het algemeen klassement werd hij, met een achterstand van ruim een minuut op winnaar Geraint Thomas, negende. In juli won Bernal de tweede etappe in de Ronde van Savoie, door in de 188 kilometer lange rit naar Cluses met een voorsprong van 49 seconden solo als eerste te finishen. Na de door hem gewonnen vierde etappe, een individuele klimtijdrit van bijna twaalf kilometer, nam hij de leiding in het algemeen klassement over van Stephan Rabitsch. In de laatste etappe eindigde de Colombiaan als derde, waardoor hij naast het eind- en jongerenklassement ook het puntenklassement op zijn naam schreef. In de Sibiu Cycling Tour won hij naast twee etappes ook het eind-, punten- en jongerenklassement, waarna hij in augustus aan de start stond van de Ronde van de Toekomst. Na zes etappes stond hij op de vijftiende plaats in het klassement, op minder dan vier minuten van klassementsleider Patrick Gamper. In de zevende etappe, met aankomst bergop, kwam Bernal met een minuut voorsprong op James Knox solo als eerste over de finish. Door zijn overwinning nam hij de leiderstrui over van Gamper. Een dag later verstevigde hij zijn positie door, tijdens een beklimming, de sprint-à-deux te winnen van Bjorg Lambrecht en zo zijn tweede ritwinst op rij te boeken. In de laatste etappe werd hij vierde, waardoor hij zijn eindzege veiligstelde. Diezelfde dag werd bekend dat hij in 2018 de overstap zou maken naar de World Tourploeg Team Sky.^[1] In september werd hij derde in de door Marco Zamparella gewonnen Memorial Marco Pantani. Een kleine twee weken later won hij het jongerenklassement in de Ronde van Toscane. Eind 2017 reed hij ook een klassieke rit met de Ronde van Lombardije waar hij als dertiende eindigde.

2018[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn debuut voor Team Sky maakte Bernal in de Tour Down Under. Hij werd met zijn zesde plaats meteen de winnaar van het jongerenklassement. Begin februari won hij het nationale kampioenschap tijdrijden. Later die maand stond hij aan de start van de nieuw opgerichte Colombiaanse etappekoers Colombia Oro y Paz. Tijdens de slotrit werd hij tweede, maar had hij voldoende voorsprong om de allereerste winnaar van deze rittenkoers te worden. Hij zette ook het berg- en jongerenklassement op zijn naam. Halverwege maart startte Bernal in de Ronde van Catalonië, waar hij in de koninginnenrit als tweede eindigde en op diezelfde plek in het algemeen klassement stond. In de laatste etappe leek hij zijn podiumplaats veilig te stellen, maar brak bij een val zijn sleutelbeen en schouderblad en moest de wedstrijd verlaten.^[2]^[3]

Een maand later maakte hij in de Ronde van Romandië zijn rentree. Hij won de klimtijdrit en werd tweede in het klassement achter Primož Roglič. In de Ronde van Californië won hij twee bergritten en het eindklassement. In de Ronde van Frankrijk toonde hij zijn capaciteiten als klimmer. In dienst van Geraint Thomas en Chris Froome was hij een meerwaarde in het gebergte. Bernal eindigde zelf op de vijftiende plaats in het algemeen klassement in zijn allereerste 'Grote Ronde'. Hij werd tweede in het jongerenklassement, na Pierre-Roger Latour. In het najaar reed hij nog de Clasica San Sebastian en enkele Italiaanse eendagskoersen, zonder opvallende resultaten neer te zetten.

2019[bewerken | brontekst bewerken]

Egan Bernal begon het nieuwe wielerjaar in zijn geboorteland Colombia met deelnames aan de nationale kampioenschappen en de Tour Colombia. In maart stond hij aan de start van de Franse rittenkoers Parijs-Nice waar hij zijn kopman Michał Kwiatkowski oversteeg en zowel het eind- als jongerenklassement won. Later die maand reed hij ook nog de Ronde van Catalonië waar hij derde werd. Na enkele maanden trainen stond Bernal aan de start van de Ronde van Zwitserland, waar hij na het uitvallen van kopman Geraint Thomas de zevende etappe won en meteen ook het eind- en jongerenklassement. In de aanloop van zijn tweede Ronde van Frankrijk werd Bernal door het wegvallen van Chris Froome en zijn mooie resultaten steeds meer als de favoriet aanzien, ook al was de titelverdediger zijn ploeggenoot. Met rugnummer 2 zou Bernal tijdens de Alpenritten opklimmen naar de leidersplaats en de halfweg stopgezette negentiende etappe winnen, hoewel deze rit officieel geen winnaar heeft. Zijn gele leiderstrui kwam niet meer in gevaar waardoor hij in Parijs de allereerste Colombiaan en Latijns-Amerikaan op de erelijst werd. Hij won ook het jongerenklassement en was meteen de jongste naoorlogse renner die de Tour won. Na zijn Tourzege stond Bernal aan de start van de lucratieve natourcriteriums in Aalst en Roeselare, waarvan hij die laatste won.

2022[bewerken | brontekst bewerken]

Op 24 januari 2022 knalde Bernal tijdens een training in eigen land op een stilstaande bus. Dit was een valpartij met grote gevolgen. Elf ribfracturen, geperforeerde longen, een borsttrauma en twintig breuken in de knieschijf, duim, middenhandsbeentje, dijbeen, hals- en ruggenwervels waren het resultaat. Na meerdere operaties en een maandenlange revalidatie, keerde Bernal op 16 augustus 2022 in de Ronde van Denemarken terug in koers. Aansprekende resultaten waren dat seizoen niet meer haalbaar.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2015: 1 Pan-Amerikaans kampioen crosscountry, Junioren
2016: Jongerenklassement Internationale Wielerweek; Jongerenklassement Ronde van Trentino; 1e etappe Ronde van Bihor-Bellotto; Eind- en jongerenklassement Ronde van Bihor-Bellotto; Jongerenklassement Ronde van Slovenië
2017: Jongerenklassement Ronde van San Juan; Jongerenklassement Internationale Wielerweek; Jongerenklassement Ronde van de Alpen; 2e en 4e etappe Ronde van Savoie; Eind-, punten- en jongerenklassement Ronde van Savoie; 2e en 3e etappe Sibiu Cycling Tour; Eind-, punten- en jongerenklassement Sibiu Cycling Tour; 7e en 8e etappe Ronde van de Toekomst; Eindklassement Ronde van de Toekomst; Jongerenklassement Ronde van Toscane
2018: Jongerenklassement Tour Down Under; Colombiaans kampioen tijdrijden, Elite; Eind-, berg- en jongerenklassement Colombia Oro y Paz; 3e etappe Ronde van Romandië; 2e en 6e etappe Ronde van Californië; Eind- en jongerenklassement Ronde van Californië
2019: Eind- en jongerenklassement Parijs-Nice; 7e etappe Ronde van Zwitserland; Eind- en jongerenklassement Ronde van Zwitserland; Eind- en jongerenklassement Ronde van Frankrijk; Acht van Chaam^[4]); Ronde van Piemonte
2020: 3e etappe Route d'Occitanie; Eind-, punten- en jongerenklassement Route d'Occitanie
2021: 9e en 16e etappe Ronde van Italië; Eind- en jongerenklassement Ronde van Italië

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2017
2018		15e
2019		↑
2020		opgave
2021	↑ (2)		6e
2022
2023		36e	55e
2024

Jaar	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Strade Bianche	Clásica San Sebastián	Wereldranglijsten
2017		13e
2018		12e		opgave	29e (UWT)
2019		3 ↑		opgave	4e (UWR)
2020					101e (UWR)
2021			3 ↑	16e
2022
2023
2024	21e

Resultaten in kleinere rondes[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Ronde van Catalonië	Ronde van Romandië	Ronde van Californië	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Ster van Bessèges
2017			16e
2018	6e			opgave	2 ↑	↑
2019		↑						↑
2020							opgave
2021			4e						64e
2022
2023				opgave	8e		12e
2024		7e		3 ↑

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:

Geraint Thomas
2018

Winnaar van de Ronde van Frankrijk
Egan Bernal
2019

Opvolger:

Tadej Pogačar
2020

Voorganger:

Pierre Latour
2018

Winnaar jongerenklassement in de Ronde van Frankrijk
Egan Bernal
2019

Opvolger:

Tadej Pogačar
2020

Voorganger:

Tao Geoghegan Hart
2020

Winnaar van de Ronde van Italië
Egan Bernal
2021

Opvolger:

Jai Hindley
2022

Bronnen, noten en/of referenties

(en) Profiel van Egan Bernal op ProCyclingStats

↑ Nick Doup, Sky verwelkomt toptalent Egan Arley Bernal. WielerFlits.nl (27 augustus 2017). Gearchiveerd op 8 oktober 2017. Geraadpleegd op 7 oktober 2017.
↑ Nick Doup, Zware valpartij Bernal in slotrit Catalonië: “Alles is goed, tot snel”. WielerFlits.nl (25 maart 2018). Gearchiveerd op 25 april 2018. Geraadpleegd op 24 april 2018.
↑ Nick Doup, Bernal uit roulatie met gebroken sleutelbeen en schouderblad. WielerFlits.nl (27 maart 2018). Gearchiveerd op 25 april 2018. Geraadpleegd op 24 april 2018.
↑ Acht van Chaam: [1], 31. Juli 2019, abgerufen am 3. August 2019. Gearchiveerd op 10 april 2023.
↑ De ploeg heette tot 30 april Team Sky, maar na het aantrekken van een nieuwe sponsor heeft de ploeg per 1 mei de huidige naam

[1] Nick Doup, Sky verwelkomt toptalent Egan Arley Bernal. WielerFlits.nl (27 augustus 2017). Gearchiveerd op 8 oktober 2017. Geraadpleegd op 7 oktober 2017.

[2] Nick Doup, Zware valpartij Bernal in slotrit Catalonië: “Alles is goed, tot snel”. WielerFlits.nl (25 maart 2018). Gearchiveerd op 25 april 2018. Geraadpleegd op 24 april 2018.

[3] Nick Doup, Bernal uit roulatie met gebroken sleutelbeen en schouderblad. WielerFlits.nl (27 maart 2018). Gearchiveerd op 25 april 2018. Geraadpleegd op 24 april 2018.

[4] Acht van Chaam: [1], 31. Juli 2019, abgerufen am 3. August 2019. Gearchiveerd op 10 april 2023.

[5] De ploeg heette tot 30 april Team Sky, maar na het aantrekken van een nieuwe sponsor heeft de ploeg per 1 mei de huidige naam

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]