Elinor Barker

Elinor Barker
	Barker (2020)
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Elinor Jane Barker
Geboortedatum	7 september 1994
Geboorteplaats	Cardiff, ( Wales ), Verenigd Koninkrijk
Lengte	163 cm
Gewicht	56 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Uno-X
Specialisatie(s)	Individuele en Ploegenachtervolging (baan)
Ploegen
2013-2014; 2015-2016; 2018; 2019; 2022-2023	Wiggle Honda; Matrix Fitness Pro Cycling; Wiggle High5; Drops; Uno-X
Beste prestaties
Gent-Wevelgem	7e (2023)
Portaal	Wielersport

Elinor Barker (Cardiff (Wales), 7 september 1994) is een Britse wielrenster uit Wales. Op de baan werd zij Olympisch kampioen in de ploegenachtervolging en op de weg werd ze wereldkampioen tijdrijden bij de junioren.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Op de baan[bewerken | brontekst bewerken]

Barker werd met Lucy Garner en Amy Roberts in 2012 Europees kampioen ploegenachtervolging bij de junioren.

In de individuele en ploegenachtervolging bij de elite is Barker meervoudig Brits, Europees en wereldkampioen. Wereldkampioen werd ze namens het Verenigd Koninkrijk in 2013 in het Wit-Russische Minsk en in 2014 in het Colombiaanse Cali, samen met Laura Trott, Katie Archibald en Joanna Rowsell. Met hen en met Danielle King werd Barker ook Europees kampioen ploegenachtervolging in 2013, 2014 en 2015.

Olympisch kampioen in 2016 in Rio

Namens Groot-Brittannië won Barker, samen met Laura Trott, Katie Archibald en Joanna Rowsell goud op de ploegenachtervolging tijdens de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro. Vijf jaar later reed ze tijdens de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio enkel de kwalificaties van de ploegenachtervolging; in de finale werd Groot-Brittannië verslagen door Duitsland met zes seconden.

EK koppelkoers 2017 met Ellie Dickinson

Tijdens de Gemenebestspelen 2014 in Glasgow won ze zilver op de puntenkoers en brons op de scratch. Vier jaar later won ze goud op de puntenkoers tijdens de Gemenebestspelen 2018 in Gold Coast. Samen met Eleanor Dickinson werd Barker in 2017 Europees kampioen in de koppelkoers; zij werden de opvolgers van Jolien D'hoore en Lotte Kopecky die een jaar eerder de eerste titel bij de vrouwen veroverden. Op de Wereldkampioenschappen baanwielrennen 2019 won Barker goud op de scratch. In 2019 en 2020 won ze haar vierde en vijfde Europese titel in de ploegenachtervolging. Op het EK 2020 won ze tevens goud in de afvalkoers. Op het WK 2020 won ze goud in de puntenkoers, voor de Amerikaanse Jennifer Valente en de Noorse Anita Yvonne Stenberg.

Wereldkampioen puntenkoers 2020

Op de weg[bewerken | brontekst bewerken]

WK tijdrijden 2012 (junioren) in Valkenburg

In Valkenburg in 2012 werd Barker wereldkampioene tijdrijden bij de junioren;^[1] ze was ruim een halve minuut sneller dan de Deense Cecilie Uttrup Ludwig en ruim een minuut sneller dan de Nederlandse Demi de Jong. Een jaar eerder won ze in deze discipline zilver in Kopenhagen. Bij de elite werd ze in 2014 vierde op het Brits kampioenschap tijdrijden en in 2017 werd ze vierde op het Brits kampioenschap op de weg. In dat jaar werd ze derde in de tijdrit Ljubljana-Domzale-Ljubljana en won ze een etappe in de BeNe Ladies Tour.

In 2013, 2014 en 2018 reed ze bij de Britse wielerploeg Wiggle Honda.^[2] In 2015 en 2016 reed zij voor Matrix Fitness Pro Cycling en in 2019 voor Drops Cycling Team. Eind 2021 tekende ze een tweejarig contract bij de Noorse ploeg Uno-X.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Elinor Barker maakte in oktober 2021 bekend dat ze al tijdens de Olympische Spelen in Tokio zwanger was.^[3]. Haar jongere zus Megan Barker is ook wielrenster.^[4]

Belangrijkste overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Op de weg[bewerken | brontekst bewerken]

2011: 2 Wereldkampioenschap tijdrijden (junior) in Kopenhagen; Stratford-upon-Avon Team Series; 1e etappe Essex Giro
2012: Wereldkampioen tijdrijden (junior) in Valkenburg; Jubilee Road Race; Duncan Murray Wines Road Race; 4e etappe 2 Days of Bedford
2013: Otley Grand Prix; 7e op Brits kampioenschap tijdrijden
2014: 4e op Brits kampioenschap tijdrijden; 7e in Tijdrit op Gemenebestspelen in Glasgow
2017: Etappe 2 A BeNe Ladies Tour; 3 Ljubljana-Domzale-Ljubljana (tijdrit); 4e op Brits kampioenschap op de weg; 5e op Brits kampioenschap tijdrijden

Op de baan[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Vlag van Verenigd Koninkrijk BK	EK	WK	Overig
Als junior
2011	1 achtervolging 2 scratch 3 puntenkoers	2 achtervolging
2012		1 (ploegen)achtervolging	2 achtervolging 2 omnium 3 ploegenachtervolging
Als belofte
2013		2 achtervolging 2 puntenkoers
Als elite
2013	2 ploegenachtervolging 3 puntenkoers	1 ploegenachtervolging	1 ploegenachtervolging
2014	1 ploegenachtervolging 2 puntenkoers	1 ploegenachtervolging	1 ploegenachtervolging	Commonwealth Games: 2 puntenkoers 3 scratch WB Guadalajara: ploegenachtervolging WB Londen: ploegenachtervolging
2015		1 ploegenachtervolging	2 ploegenachtervolging	Manchester: scratch
2016	1 ploegkoers	2 scratch	3 ploegenachtervolging	Olympische spelen: 1 ploegenachtervolging WB Apeldoorn: puntenkoers
2017	2 omnium 3 scratch	1 koppelkoers 2 ploegenachtervolging	2 ploegkoers 2 scratch
2018				Commonwealth Games: 1 puntenkoers
2019		1 ploegenachtervolging	1 scratch	WB Glasgow: 1 ploegenachtervolging
2020		1 ploegenachtervolging 1 afvalkoers 3 koppelkoers	1 puntenkoers 2 ploegenachtervolging
2021				Olympische spelen: 2 ploegenachtervolging