Elise Vos
| Elise Vos | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Geboortedatum | 1984 | |||
| Geboorteland | België | |||
| Opleiding gevolgd aan | Universiteit Gent
| |||
| Beroep | dichter, slavicist, redacteur
| |||
| Werk | ||||
| Genre | poëzie | |||
| Uitgeverij | Uitgeverij De Zeef, Uitgeverij P | |||
| ||||
Elise Vos (1984) is een Belgische dichter, recensent en slavist.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Elise Vos studeerde Oost-Europese Talen en Culturen aan de Universiteit Gent.[1] Ze werkte als redacteur in het veld van volkskunde en erfgoed.
In 2024 verscheen haar debuutbundel Bolster bij Uitgeverij De Zeef. In 2025 verscheen De ogen van de uil – een thematisch werk rond slapeloosheid. Hiervan is Elise Vos co-auteur, samen met Astrid Arns, Jana Arns, Ann Van Dessel en Bo Vanluchene.[2]
In oktober 2025 verscheen Van alles de laatste, een duoproject waarin poëzie en fotografie schoonheid zoeken in vergankelijkheid. Vos schreef de gedichten, terwijl fotograaf Eddy Verloes de foto's maakte.
Vos' gedichten verschenen in verschillende literaire tijdschriften, waaronder Hollands Maandblad, De Gids, Poëziekrant, Tirade, Deus Ex Machina, Meander, Liter, DW B, Ooteoote, Landauer, Hard//hoofd, Het Liegend Konijn, Elders, De Sprekende Ezels en De Schaal van Digther.[3][4][5]
Ze verdiept zich graag in de duistere krochten van folklore en geschiedenis en koppelt deze aan hedendaagse maatschappelijke uitdagingen. In haar werk onderzoekt ze de beeldvorming rond de vrouw in al haar facetten. Dystopische, sprookjesachtige, eco-gothic en absurde beelden en motieven kenmerken haar (vaak verhalende) poëzie.[6]
Vos is recensent voor het tijdschrift De Reactor.[7]
Jury C. Buddingh'-prijs over Bolster:[8]
Een wildevrouw, een toverfee of een heks? Een Vos. De bundel Bolster staat bol van mythes en sprookjes, folklore en verwijzingen naar oude verhalen in archaïsche termen. Er gebeurt veel, zoveel dat je je in een heksenketel waant. Vos heeft een heerlijk brouwsel vol assonanties gemaakt waarin ze ons meevoert naar een folkloristische, bijwijlen sombere wereld. Er wordt geofferd en gestenigd, demonen en herauten maken hun opwachting, een ark kiest het ruime sop. Wie niet mee is, is gezien. De lotgevallen van dieren en de natuur komen suggestief aan bod. Vos doet dat in een gedragen taal die als een stoofpot om zich heen geurt.
Bolster is een geslaagd, gewaagd debuut, in opzet en vorm. De poëtica doet vermoeden dat de dichter nog een en ander achter de hand heeft. Zeer benieuwd welke mysteries ze nog uit de kast zal halen.
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Bolster. Uitgeverij De Zeef, 2024. ISBN 9789464757514
- De ogen van de uil (diverse auteurs). Uitgeverij P, 2025. ISBN 9789464757699
- Van alles de laatste (in samenwerking met fotograaf Eddy Verloes). Uitgeverij P, 2025. ISBN 978-94-93138-22-3
Erkenning
[bewerken | brontekst bewerken]- Haar debuutbundel Bolster werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs.[9]
Bronnen
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Interview Elise Vos | Meander magazine. Geraadpleegd op 16 september 2025.
- ↑ Elise Vos – Uitgeverij P. Geraadpleegd op 16 september 2025.
- ↑ Elise Vos – De Gids. www.de-gids.nl. Geraadpleegd op 16 september 2025.
- ↑ Elise Vos. Hollands Maandblad. Geraadpleegd op 16 september 2025.
- ↑ Elise Vos | Auteurs. www.poeziekrant.be. Geraadpleegd op 16 september 2025.
- ↑ Elise Vos • deBuren. deburen.eu. Geraadpleegd op 19 september 2025.
- ↑ Elise Vos, auteur op De Reactor. De Reactor. Geraadpleegd op 16 september 2025.
- ↑ De genomineerden voor de C. Buddingh’-prijs 2025. www.poetryinternational.com. Geraadpleegd op 19 september 2025.
- ↑ Krol, Rieuwert, Nieuws: De genomineerden voor de C. Buddingh’-prijs 2025. Tzum (6 mei 2025). Geraadpleegd op 16 september 2025.