Elly en Rikkert

Elly en Rikkert
	Trouwfeest (1968)
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1967-2020
Genre(s)	christelijk
Leden
	Elly Zuiderveld-Nieman
	Rikkert Zuiderveld
	Officiële website
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Elly en Rikkert is een Nederlands echtpaar dat voornamelijk christelijke liedjes zingt, bestaande uit Elly Zuiderveld-Nieman en Rikkert Zuiderveld. Binnen christelijk Nederland zijn ze vooral bekend door hun kinderliedjes. Daarnaast heeft het koppel een uitgebreid oeuvre aan liedjes voor volwassenen.

Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]

Nieman en Zuiderveld leerden elkaar kennen in 1966 bij hun gezamenlijke vriend Jop Pannekoek in Amsterdam. Nieman had toen pas het 'Cabaret der onbekenden' gewonnen en bij Philips Phonogram een lp opgenomen: Elly Nieman. Diezelfde avond traden zij gedrieën op voor studenten, waarna ze een tijd lang het trio 'Zwart zaad' vormden. In De Waag van Haarlem traden zij op; uit die tijd komt Het narrenschip^[1]. Zuiderveld maakte ook de elpee Achter Glas. Pannekoek werd een bekende televisieregisseur.

Nieman en Zuiderveld trouwden in 1968 in Amsterdam, gingen steeds meer optreden als duo en verhuisden al spoedig naar Tuil, een dorp in de Betuwe, waar hun eerste zoon werd geboren. Drie jaar later verhuisden ze naar Uffelte. Ze werden bekend in de hippiewereld, leefden in een commune in Drenthe en musiceerden met artiesten als Joost Nuissl, Ramses Shaffy, Boudewijn de Groot en Dimitri van Toren. Het eerste duet van Elly en Rikkert heette Vreemde vogels en hun eerste album als duo was Een ander land (geproduceerd door Tony Vos). Daarna maakte het echtpaar samen met muziekproducent Tim Griek vele elpees.

Een van hun bekendste nummers uit die tijd was De kauwgomballenboom uit oktober 1971 (van de elpee De draad van Ariadne), een single die overigens bleef steken in de Tipparade. Ook Alles is vrij uit januari 1973 haalde de Top 40 niet. Naar eigen zeggen waren ze daar ook niet op uit: hun doel was eenvoudigweg leuke muziek maken. Hun kindermusical Het Oinkbeest uit 1972 wordt nog regelmatig op scholen opgevoerd.

In 1975 besloten Elly en Rikkert op zoek te gaan naar "de zin van het leven" en kochten ze een Mercedesbus met de bedoeling ermee naar India te rijden, op zoek naar de waarheid, misschien een goede goeroe of wijsgeer. Al na enkele maanden kwamen ze echter weer terug, want ook op reis vonden ze niet wat ze zochten. Ze vonden opnieuw een huisje in het noorden van Nederland, in Paasloo.

Bekering[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de huwelijksplechtigheid van communevrienden bekeerden ze zich tot het christendom (rond 1976).^[2]^[3] Elly was als kind rooms-katholiek opgegroeid, Rikkert kwam uit een humanistisch-socialistisch milieu. Ze werden beiden overtuigd door de woorden van Jezus Christus en gingen door met wat ze het liefste deden en doen: muziek maken. Hun teksten veranderden echter. Jan van den Bosch, hoofd jongerenprogramma's van de Evangelische Omroep, was na een ontmoeting onder de indruk van het koppel en nodigde hen uit.

In 1977 traden Elly en Rikkert op tijdens een van de eerste EO-Jongerendagen. In die tijd verscheen de elpee Levend water en al gauw volgden er meer. Hun eerste kinderalbum was getiteld Vertel het aan de mensen. Maar het echtpaar bleef ook schrijven en zingen voor volwassenen. In de jaren '80 verhuisden ze met hun drie kinderen naar Barneveld. Daar begonnen ze weer wat meer maatschappijgerichte teksten te schrijven. Maskers af was het eerste album in die stijl.

Kindermuziek[bewerken | brontekst bewerken]

Elly en Rikkert hebben veel kinderliedjes op cassettes (en later cd's) uitgebracht samen met de koren Kids Crew uit Utrecht en Spetters en Friends (Fountainkoren, voorheen In de Ruimte Koren) uit Soest.

In 2004 kwamen er twee dvd's uit: een voor volwassenen en een voor kinderen. Op die voor volwassenen stonden opnamen van verschillende programma's van regisseur Nico Rasch (EO). Deze dvd was getiteld Al die jaren. De dvd voor kinderen had als titel Een Kinderconcert met Elly en Rikkert (Disky/Sabra). Hierop stonden onder meer de liedjes Hij is de Rots, Gefeliciteerd, en Onze Vader. Op 26 mei 2007 hielden Elly en Rikkert een reünie ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Fountainkoren, waarmee ze al jaren kinderalbums opgenomen hadden.

Zij waren ook samen te zien in het programma De Ark van Stekeltje als de Rode Buurvrouw en als Meester Prikkebeen. De laatste rol is typerend voor de wijze waarop Elly en Rikkert omgaan met hun hippieverleden: toen Elly Zuiderveld nog Elly Nieman heette, zong ze het duet Prikkebeen van en met Boudewijn de Groot. Elly speelde vanaf september 2006 in Elly en de Wiebelwagen. Ook van dat programma zijn vele cd's en dvd's uitgebracht.

Latere jaren[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren 2000 is er van zowel Rikkert als Elly een solo-cd verschenen. Die van Rikkert was getiteld Solo (2007) en die van Elly Circusprinses (2009). Ze schrijven beiden boeken en Rikkert is ook dichter. Van hem kwam in 2010 het boek De dikke Rikkert uit. Elke vrijdagavond rond 19.00 uur is hij als 'dichter van de dag' te horen in het NPO Radio 1-programma Dit is de dag.

Naast hun vele kinderconcerten speelt het duo ook nog steeds kleinkunst, onder meer op het folkfestival Na Fir Bolg te Vorselaar in België, De Amer in Amen (Drenthe), De Schuur in Noorderwijk, België en Blommenkinders-festival.

Op 31 maart 2013 vierden Elly en Rikkert in Carré hun 45-jarig jubileum als duo met een concert samen met het Metropole Orkest en gastoptredens van onder meer Lenny Kuhr, Dimitri van Toren, Hans Vermeulen, Sharon Kips en Jan Rot. Een registratie van dit concert werd op 12 april 2013 uitgezonden door Omroep MAX. In juni 2015 kwam hun 50ste cd uit, In het voorbijgaan.

Met hun show "50 jaar mooi geweest" toerden ze van medio 2019 tot maart 2020 voor het laatst langs meer dan twintig theaters in Nederland en drie in België met hun vrienden en veelzijdige muzikanten Jan Borger (keyboards en accordeon), Dick Le Mair (percussie) en Peter van Essen (viool). Daarna stopten ze officieel met optreden, hoewel ze (anno 2023) nu en dan nog wel op een podium verschijnen.^[4]