Groene wierslak
| Groene wierslak | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Elysia viridis (Montagu, 1804) Originele combinatie Laplysia viridis | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De groene wierslak (Elysia viridis) is een klein, groene slakkensoort uit de familie van de wierslakken (Plakobranchidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1804 voor het eerst geldig gepubliceerd door George Montagu.[1]
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
E. viridis is doorgaans groen van kleur, soms bruin, roodbruin, grijs of zelfs wit, met kleine blauwe of rode puntjes. De groene kleur wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van endosymbiotische chloroplasten (bladgroenkorrels). Tijdens zijn juveniel stadium haalt het dier die uit de groene alg Codium fragile en die in de lichaamscellen van de slak worden opgenomen. Hierdoor kan de groene wierslak (onder invloed van zonlicht) profiteren van de door de chloroplasten geproduceerde organische stof.
De randen van parapodia zijn ietwat golvend en lijken op een blaadje van een plant. De slakjes worden tot 45 mm lang. Ze komen verspreid langs de noordoostkust van de Atlantische Oceaan, van Noorwegen tot de Middellandse Zee en ook rond de Zuid-Afrikaanse kust. De slakken komen voor tot op een diepte van 5 meter. In Nederland komt deze soort alleen invasiegewijs waargenomen in Zeeland (Oosterschelde, monding Westerschelde).[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|