Emile Mahieu

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Emile Mahieu[1] (24 oktober 186122 maart 1955) was een Belgisch decoratie- en kunstschilder uit Eernegem.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Mahieu volgde de wintercursus Sieraden (decoratieve schilderkunst/ornamenten) aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen (KASKA) tijdens de academiejaren 1880/1881, 1881/1882 en 1882/1883. Hij verbleef toen te Borgerhout in de Avenue des Français/ Franschelei nr. 25.[2] Zijn leraar was Lucas Victor Schaefels.[3]

Mahieu's oeuvre omvat tientallen schilderijen waaronder landschapsschilderijen, stillevens, religieuze schilderijen en portretten. Deze werken dateren van de periode 1884 tot de eerste helft van de twintigste eeuw. Een vermeldenswaardig voorbeeld van een portret is de "Madonnina van Mahieu" gesigneerd in 1889. Theresia van Lisieux was een voorname inspiratiebron voor zijn religieuze kunst daar zij verschillende keren terugkomt in zijn werk. Vaak wordt zij afgebeeld met kruisbeeld en rozen in haar hand. Het grootste aandeel van zijn werk bestaat uit composities met fruit en bloemen, waarbij de invloed van zijn leraar Lucas Victor Schaefels onmiskenbaar is, zeker op zijn vroege werk.

Mahieu's schildersatelier bevond zich aan de achterzijde van het herenhuis "huize Anna Mahieu". Hij decoreerde dit huis met pittoreske taferelen. Ook de plafondschildering in de muziekkamer van de nabijgelegen notariswoning Boedts was van zijn hand.[4]

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Emile Mahieu had drie kinderen en was peter van Anthony Devreker (geboren te Eernegem 16/12/1923, gesneuveld aan de Rijn in Nederland op 30/03/1945).[5]