Naar inhoud springen

Eric Martel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eric Martel
Eric Martel
Persoonlijke informatie
Volledige naam Eric Martel
Geboortedatum 29 april 2002
Geboorteplaats Straubing, Vlag van Duitsland Duitsland
Sport­nationaliteit Vlag van Duitsland Duitsland
Lengte 188 cm
Been Rechts
Positie Verdedigende middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Duitsland 1.FC Köln
Rugnummer 6
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
2010 – 2012
2012 – 2017
2017 – 2021 		Vlag van Duitsland RSV Ittling
Vlag van Duitsland Jahn Regensburg
Vlag van Duitsland RB Leipzig
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2021 – 2022

2022 – 		Vlag van Duitsland RB Leipzig
→ Vlag van Oostenrijk Austria Wien
Vlag van Duitsland 1. FC Köln 		0 (0)
48 (3)
90 (5)
Interlands **
2020
2021
2021 – 		Vlag van Duitsland Duitsland –19
Vlag van Duitsland Duitsland –20
Vlag van Duitsland Duitsland –21 		2 (0)
3 (0)
30 (3)
* Bijgewerkt op 30 juli 2025
** Bijgewerkt op 30 juli 2025
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Eric Martel (Straubing, 29 april 2002) is een Duits voetballer die doorgaans als verdedigende middenvelder speelt. Hij debuteerde in 2020 als A-junior in het betaald voetbal namens RB Leipzig in een wedstrijd om de DFB-Pokal. Sinds juli 2022 staat hij onder contract bij 1. FC Köln.

Carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd

[bewerken | brontekst bewerken]

Martel begon zijn voetbalcarrière bij RSV Ittling.[1] In 2012 maakte hij na twee jaar de overstap naar Jahn Regensburg, waar hij aansloot bij de Onder-11.[2] Vier jaar later wilde hij een volgende stap zetten en speelde hij een oefenwedstrijd bij RB Leipzig. Hij werd toen afgewezen omdat men hem niet snel genoeg vond.[3] Een seizoen later kreeg hij opnieuw een kans en slaagde hij wel. Na vijf jaar bij Regensburg maakte hij alsnog de overstap naar de in 2009 opgerichte club.[4] Hij begon in de jeugdonderbouw en maakte in zijn tweede seizoen zijn opwachting in de bovenbouw.

In het seizoen 2018/19 werd Martel toegevoegd aan de selectie van de Onder-17. Op 11 augustus 2018 maakte hij tijdens de openingswedstrijd van de competitie zijn basisdebuut tegen leeftijdsgenoten van FC St. Pauli. Op 17 november scoorde hij zijn eerste doelpunt in deze leeftijdscategorie, in de met 0–2 gewonnen uitwedstrijd tegen Holstein Kiel.[5] Hij opende de score in de 26e minuut. Na één seizoen in de Onder-17 maakte Martel de overstap naar de Onder-19. Vanaf de eerste competitiewedstrijd tegen 1. FC Magdeburg was hij een vaste waarde in het team van trainer Alexander Blessin. Tot aan de gedwongen competitieonderbreking vanwege de coronamaatregelen miste hij slechts één wedstrijd, wegens een schorsing tegen Werder Bremen.[6] Daarnaast speelde hij alle wedstrijden in de UEFA Youth League. In de zomer van 2020 tekende Martel zijn eerste profcontract bij RB Leipzig.[7] In het seizoen 2020/21 werd hij benoemd tot aanvoerder van de Onder-19, maar kwam hij slechts drie keer in actie omdat de competitie opnieuw werd stilgelegd vanwege de coronapandemie.[8]

RB Leipzig

[bewerken | brontekst bewerken]

In het seizoen 2018/19 mocht hij op 17-jarige leeftijd voor het eerst meetrainen met de eerste selectie, op uitnodiging van hoofdtrainer Ralf Rangnick.[3]

In het seizoen 2020/21 werd Martel op 24 oktober door trainer Julian Nagelsmann voor het eerst opgenomen in de wedstrijdselectie van het eerste elftal.[9] Tijdens de thuiswedstrijd tegen Hertha BSC bleef hij de hele wedstrijd op de bank in de Red Bull Arena. In de weken daarna maakte hij meerdere keren deel uit van de selectie als wisselspeler, zowel in de Bundesliga als in de Champions League, zonder daadwerkelijk in actie te komen.[10] Zijn officiële debuut volgde op 12 december 2020 in de tweede ronde van de DFB-Pokal, tijdens de uitwedstrijd tegen FC Augsburg.[11] In de met 0–3 gewonnen wedstrijd viel hij in de 88e minuut in voor Dayot Upamecano. In de winterstop werd hij voor anderhalf jaar verhuurd aan Austria Wien.[12] Na anderhalf jaar keerde hij terug bij RB Leipzig, waar al snel duidelijk werd dat zijn kansen op speeltijd beperkt zouden zijn.[13] Martel besloot de club te verlaten en vervolgde zijn loopbaan bij 1. FC Köln.[14]

Verhuur aan Austria Wien

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 15 januari 2021 tekende Martel een contract bij Austria Wien, waarmee hij voor anderhalf jaar werd gehuurd van RB Leipzig.[15] Enkele dagen later maakte hij zijn debuut voor de Oostenrijkse club in de uitwedstrijd tegen SV Ried.[16] TrainerPeter Stöger stelde hem direct op in de basis, maar in de 51e minuut kreeg Martel zijn tweede gele kaart en werd hij door scheidsrechter Christopher Jäger van het veld gestuurd.[17] Na een schorsing van één wedstrijd keerde hij terug in het duel tegen WSG Tirol , waarin hij zijn eerste doelpunt in de Oostenrijkse Bundesliga maakte.[18] In de Generali Arena zette hij zijn ploeg in de 7e minuut op een 1–0 voorsprong na een voorzet van Georg Teigl. De rest van het seizoen bleef Martel een vaste waarde en speelde hij vrijwel alle wedstrijden. Austria Wien eindigde dat seizoen op de tweede plaats in de play-offgroep voor Europees voetbal. In de play-offfinale tegen Wolfsberger AC werd in twee wedstrijden de overwinning veiliggesteld, met Martel beide keren in de basis.[19] Dankzij deze winst plaatste de club zich voor de UEFA Conference League. In het seizoen 2021/22 speelde Martel zowel in de heen- als terugwedstrijd van de tweede voorronde tegen het IJslandse Breiðablik. Hij maakte zijn Europese debuut op 22 juli 2021 in de met 1–1 gelijkgespeelde thuiswedstrijd.[20] In de return in Kópavogur werd met 2–1 verloren, waarmee Austria Wien werd uitgeschakeld.[21] Ook in de rest van het seizoen was Martel een vaste kracht. Na afloop van het seizoen 2021/22 keerde hij terug naar RB Leipzig

1. FC Köln

[bewerken | brontekst bewerken]

In de zomer van 2022 tekende Martel een vierjarig contract bij 1. FC Köln.[22] Op 13 augustus 2022 maakte hij zijn debuut in de Bundesliga, uitgerekend tegen zijn voormalig werkgever RB Leipzig.[23] In de Red Bull Arena kreeg hij van trainer Steffen Baumgart een basisplaats en werd hij in de 62e minuut gewisseld voor Ondrej Duda. Op 8 april 2023 maakte Martel zijn eerste doelpunt voor Die Geißböcke, in de met 1–3 gewonnen uitwedstrijd tegen FC Augsburg.[24] In de 16e minuut tekende hij in de WWK ARENA voor de 0–2. In zijn tweede seizoen (2023/24) kreeg Martel medio september tijdens een interland met Duitsland –21 last van zijn achillespees, waardoor hij enkele competitiewedstrijden moest missen.[25] Na zijn rentree tegen Bayer Leverkussen keerde hij terug in de basis en bleef hij een vaste waarde.[26] Ook na het ontslag van trainer Baumgart en de komst van diens opvolger Timo Schultz behield Martel zijn basisplaats.[27] Ondanks de trainerswissel vocht 1. FC Köln het hele seizoen tegen degradatie en eindigde uiteindelijk als zeventiende, wat leidde tot degradatie naar de 2. Bundesliga.[28] Martel besloot, ondanks een vertrekclausule bij degradatie, de club trouw te blijven.[29]

In de eerste seizoenshelft van 2024/25 miste Martel slechts vier speelminuten. Alleen in de derde competitieronde tegen Eintracht Braunschweig werd hij in de 86e minuut gewisseld door de nieuwe trainer Gerhard Struber. Door een stroeve competitiestart stond 1. FC Köln na elf speelronden op de twaalfde plaats.[30] Begin november keerde het tij en bleef de ploeg tot aan de winterstop ongeslagen, waardoor Köln als koploper de winterpauze inging.[31] Ook in de tweede seizoenshelft bleef Martel een vaste waarde. Hij miste drie wedstrijden, twee vanwege een spierblessure en een wegens ziekte. Op 9 februari 2025 droeg hij in de thuiswedstrijd tegen Schalke 04 voor het eerst de aanvoerdersband, als vervanger van de afwezige Timo Hübers.[32] Met zijn grote aantal speelminuten leverde Martel een belangrijk aandeel in het kampioenschap van 1. FC Köln, waarmee de club na één seizoen terugkeerde naar de Bundesliga.[33]

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2020/21 Vlag van Duitsland RB Leipzig Bundesliga – 1* 0 – – 1 0
→ Vlag van Oostenrijk Austria Wien Bundesliga 21 1 1 0 – – 22 1
2021/22 30 2 2 1 2 0 – 34 3
2022/23 Vlag van Duitsland 1. FC Köln Bundesliga 29 1 – 6 0 – 35 1
2023/24 30 1 2 0 – – 32 1
2024/25 2. Bundesliga 31 3 3 0 – – 34 3
2025/26 Bundesliga 0 0 0 0 – 0 0 0 0
Carrière totaal 138 7 9 1 8 0 0 0 161 10
Bijgewerkt tot 29 juli 2025

* In het seizoen 2020/21 speelde Martel als A-junior mee met het eerste van RB Leipzig

Interlandloopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Martel kwam uit voor meerdere Duitse jeugdelftallen en speelde in totaal 30 jeugdinterlands, waarin hij drie keer tot scoren kwam. Met Duitsland –21 nam hij tweemaal deel aan een eindronde. Tijdens zijn interlandcarrière speelde hij onder meer samen met Noah Atubolu, Nick Woltemade, Maximilian Beier en Nicolò Tresoldi.

Duitse jeugdelftallen

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 3 september 2020 maakte Martel zijn debuut voor Duitsland –19 in een oefeninterland tegen Polen.[34] Bondscoach Christian Wörns bracht hem in de rust als invaller. Ruim een jaar later, op 12 november 2021, debuteerde hij voor Duitsland –21 in een EK-kwalificatiewedstrijd tegen Polen. In het met 0–4 verloren thuisduel speelde hij één minuut mee. In de rest van de kwalificatiereeks kwam hij nog driemaal in actie. Duitsland eindigde als groepswinnaar en plaatste zich daarmee voor het Europees kampioenschap 2023.[35] Martel werd door bondscoach Antonio Di Salvo geselecteerd voor het eindtoernooi in Roemenië en Georgië.[36] Duitsland kende echter een teleurstellend toernooi en werd na drie wedstrijden zonder overwinning uitgeschakeld in de groepsfase.[37] Martel kwam in alle drie de groepswedstrijden in actie.

Op 8 september 2023 droeg hij voor het eerst de aanvoerdersband van Duitsland –21, tijdens een oefenwedstrijd tegen Oekraïne.[38] In de aanloop naar het Europees kampioenschap voetbal 2025 ontbrak hij in slechts een van de tien kwalificatiewedstrijden. In het met 3–1 gewonnen thuisduel tegen Polen maakte hij zijn eerste interlanddoelpunt, de 1–1 in de 56e minuut.[39] Duitsland plaatste zich ongeslagen voor het eindtoernooi in Slowakije.[40] Martel werd wederom geselecteerd door Di Salvo.[41] Duitsland begon het toernooi sterk door al haar drie groepswedstrijden te winnen: Slovenië werd met 3–0 verslagen, tegen Engeland werd met 2–1 gewonnen, en Tsjechië werd met 4–2 aan de kant gezet.[42] In het duel met de Tsjechen was Martel een van de doelpuntenmakers.[43] In de kwartfinale werd na verlenging met 3–2 gewonnen van Italië, gevolgd door een overtuigende 3–0 overwinning op Frankrijk in de halve finale.[44] In de eindstrijd verloor Duitsland met 3–2 van Engeland.[45] Martel droeg tijdens het gehele toernooi de aanvoerdersband en kwam in alle wedstrijden in actie.

Jeugdinterlands van Eric Martel voor Duitsland (Vlag van Duitsland)
№ Datum Wedstrijd Uitslag Soort Wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Duitsland –19
1. 3 september 2020 Vlag van Polen Polen – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 1 Vriendschappelijk
2. 8 september 2020 Vlag van België België – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 0 Vriendschappelijk
Als speler bij Duitsland –20
1. 2 september 2021 Vlag van Tsjechië Tsjechië – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 2 Vriendschappelijk
2. 6 september 2021 Vlag van Noorwegen Noorwegen – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 1 Vriendschappelijk
3. 7 oktober 2021 Vlag van Polen Polen – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 0 Vriendschappelijk
Als speler bij Duitsland –21
1. 12 november 2021 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Polen Polen 0 – 4 EK-kwalificatie
2. 16 november 2021 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van San Marino San Marino 4 – 0 EK-kwalificatie
3. 29 maart 2022 Vlag van Israël Israël – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 1 EK-kwalificatie
4. 7 juni 2022 Vlag van Polen Polen – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 2 EK-kwalificatie
5. 27 september 2022 Vlag van Engeland Engeland – Vlag van Duitsland Duitsland 3 – 1 Vriendschappelijk
6. 19 november 2022 Vlag van Italië Italië – Vlag van Duitsland Duitsland 2 – 4 Vriendschappelijk
7. 24 maart 2023 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Japan Japan 2 – 3 Vriendschappelijk
8. 28 maart 2023 Vlag van Roemenië Roemenië – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 0 Vriendschappelijk
9. 22 juni 2023 Vlag van Israël Israël – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 1 Europees kampioenschap voetbal
10. 25 juni 2023 Vlag van Tsjechië Tsjechië – Vlag van Duitsland Duitsland 2 – 1 Europees kampioenschap voetbal
11. Aanvoerder 8 september 2023 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Oekraïne Oekraïne 2 – 0 Vriendschappelijk
12. Aanvoerder 8 september 2023 Vlag van Kosovo Kosovo – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 3 EK-kwalificatie
13. Aanvoerder 17 november 2023 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Estland Estland 4 – 1 EK-kwalificatie
14. Aanvoerder 21 november 2023 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Polen Polen 3 – 1 EK-kwalificatie Goal
15. Aanvoerder 22 maart 2024 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Kosovo Kosovo 0 – 0 EK-kwalificatie
16. Aanvoerder 26 maart 2024 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Israël Israël 2 – 0 EK-kwalificatie
17. Aanvoerder 4 september 2024 Vlag van Israël Israël – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 5 EK-kwalificatie
18. Aanvoerder 10 september 2024 Vlag van Estland Estland – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 10 EK-kwalificatie Goal
19. Aanvoerder 11 oktober 2024 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Bulgarije Bulgarije 2 – 1 EK-kwalificatie
20. Aanvoerder 15 oktober 2024 Vlag van Polen Polen – Vlag van Duitsland Duitsland 3 – 3 EK-kwalificatie
21. Aanvoerder 15 november 2024 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Denemarken Denemarken 3 – 0 Vriendschappelijk
22. Aanvoerder 19 november 2024 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Vlag van Duitsland Duitsland 2 – 2 Vriendschappelijk
23. Aanvoerder 21 maart 2025 Vlag van Slowakije Slowakije – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 1 Vriendschappelijk
24. Aanvoerder 25 maart 2025 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Spanje Spanje 3 – 1 Vriendschappelijk
25. Aanvoerder 12 juni 2025 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Slovenië Slovenië 3 – 0 Europees kampioenschap voetbal 2025 (poule)
26. Aanvoerder 15 juni 2025 Vlag van Tsjechië Tsjechië – Vlag van Duitsland Duitsland 2 – 4 Europees kampioenschap voetbal 2025 (poule) Goal
27. 18 juni 2025 Vlag van Engeland Engeland – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 2 Europees kampioenschap voetbal 2025 (poule)
28. Aanvoerder 22 juni 2025 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Italië Italië 3 – 2
(n.v.) 		Europees kampioenschap voetbal 2025 (kwartfinale)
29. Aanvoerder 25 juni 2025 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Frankrijk Frankrijk 3 – 0 Europees kampioenschap voetbal 2025 (halve finale)
30. Aanvoerder 28 juni 2025 Vlag van Engeland Engeland – Vlag van Duitsland Duitsland 3 – 2
(n.v.) 		Europees kampioenschap voetbal 2025 (finale)
Bijgewerkt tot 30 juli 2025

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Duitsland 1.FC Köln
Kampioen 2. Bundesliga 1x 2024/25

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ Stefan Wimberger, Eric Martel zu Gast bei seinem Jugendverein RSV Ittling (23 december 2022). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  2. ↑ Fabian Roßmann, Eric Martel: Schlüsselrolle in Wien (23 maart 2022). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  3. ↑ a b Straubinger Eric Martel: Im Laufduell mit Timo Werner (4 februari 2020). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  4. ↑ Eric Martel Mittelfeld. Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  5. ↑ Starke Leistung der U17 wird nicht belohnt (17 november 2018). Gearchiveerd op 28 januari 2024. Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  6. ↑ Düsseldorf : Frank Sschaefer jetzt Direktor (27 november 2019). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  7. ↑ Congratulations to our U19s centre-back Eric #Martel, who has signed a professional contract until June 2023 (23 juni 2020). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  8. ↑ Leipzig-Youngster Eric Martel zur Austria (15 januari 2021). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  9. ↑ Eric Martel erstmals in Leipziger Profikader (28 oktober 2020). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  10. ↑ Ullrich Kroemer, Assist von Borkowski, erste Minuten für „Krake” Martel: Viertes Nachwuchsdebüt bei RB Leipzig unter Nagelsmann (23 december 2020). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  11. ↑ Max Dworak, 1. FC Köln: Eric Martel – der vermeintliche Nachfolger von Salih Özcan (18 augustus 2022). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  12. ↑ RB Leipzig loan Eric Martel to Austria Vienna. Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  13. ↑ Thomas Fritz, Warum Eric Martel RB verlassen hat (30 juni 2022). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  14. ↑ Wechsel fix: 1. FC Köln verpflichtet U21-Nationalspieler Eric Martel von RB Leipzig (24 juni 2022). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  15. ↑ RB Leipzig verleiht nächstes Talent: Eric Martel geht zu Austria Wien (15 januari 2021). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  16. ↑ Austria: Rot-Ärger bei BL-Debüt von Eric Martel (23 maart 2021). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  17. ↑ Fabian Roßmann, Eric Martel: Gelb-Rot und Lob von Trainer Stöger im ersten Spiel (24 januari 2021). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  18. ↑ Ein sehenswerter Fight gegen Tirol endet 2:2 (31 januari 2021). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  19. ↑ Stefan Öllerer, Die Veilchen schaffen den Sprung nach Europa (30 mei 2021). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  20. ↑ Austria has to settle for 1-1 against Breiðablik (21 juli 2021). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  21. ↑ Austria eliminated against Breidablik (30 juli 2021). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  22. ↑ "Ein cooler Klub": Köln schnappt sich Talent Martel (24 juni 2022). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  23. ↑ Jürgen Kemper, „Viele gute Aktionen dabei“Feuertaufe bestanden: Baumgart lobt FC-Debütanten (16 augustus 2022). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  24. ↑ Tobias Schrader, Glücks-Moment bei FC-SiegMeilenstein für Martel „ein geiles Gefühl“ – nur Baumgart bremst (9 april 2023). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  25. ↑ Ulrich Bauer, Köln-Sorgen um Abräumer Martel vor TSG-Spiel (13 september 2023). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  26. ↑ 1. FC Köln : Eric Martel feiert Comeback nach Verletzung (8 oktober 2023). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  27. ↑ Simon Bartsch, Mit Erfahrung und Routine zur Wende? Nicht beim FC (27 januari 2024). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  28. ↑ Doppelpack und Traumtor: Heidenheim schickt desolate Kölner in die 2. Bundesliga (18 mei 2024). Geraadpleegd op 6 juni 2024.
  29. ↑ Nächstes Treuebekenntnis: Auch Martel bleibt in Köln - mit Sonderrolle (6 juni 2024). Geraadpleegd op 6 juni 2024.
  30. ↑ Decker, Jim, Ein Fortschritt, der nur der Anfang sein kann (11 november 2024). Geraadpleegd op 14 februari 2025.
  31. ↑ 1. FC Köln: Der überraschende "Winterkönig" der 2. Bundesliga (22 december 2024). Geraadpleegd op 14 februari 2025.
  32. ↑ Sonja, Gauer (9 februari 2025). Geraadpleegd op 14 februari 2025.
  33. ↑ Als Meister: 1. FC Köln kehrt in die Bundesliga zurück (18 mei 2025). Geraadpleegd op 29 juli 2025.
  34. ↑ Kurt Ludwigs, Die Neuen beim FC: Eric Martel – polyvalenter Balleroberer und Mentalitätsspieler (1 juli 2022). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  35. ↑ U21 EURO 2023: Alles zur Qualifikation (14 juni 2022). Geraadpleegd op 30 juli 2025.
  36. ↑ Hoffmann, Pascal, U21-EM 2023: Mit diesem Kader will Deutschland den Titel verteidigen (22 juni 2023). Geraadpleegd op 30 juli 2025.
  37. ↑ U21 gelingt guter Neustart (8 september 2023). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  38. ↑ Martin Zenge, Nächster FC-Nationalspieler angeschlagen – Ehre für Martel (10 september 2023). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  39. ↑ Martel trifft erstmals für DFB-Junioren (22 november 2023). Geraadpleegd op 28 januari 2024.
  40. ↑ Schwank, Kevin, Klub-WM raubt unsere deutsche U21 aus! (22 mei 2025). Geraadpleegd op 30 juli 2025.
  41. ↑ Zimmermann, Simon, Drei Youngster gestrichen: Deutscher U21-EM-Kader steht fest (5 juni 2025). Geraadpleegd op 30 juli 2025.
  42. ↑ Deutsche U21 holt den Gruppensieg (18 juni 2025). Geraadpleegd op 30 juli 2025.
  43. ↑ Germany through to quarter-final in U21 Euros (15 juni 2025). Geraadpleegd op 30 juli 2025.
  44. ↑ Deutschland siegt nach Verlängerung gegen neun Italiener und steht im Halbfinale (23 juni 2025). Geraadpleegd op 30 juli 2025.
  45. ↑ Weiper und Woltemade schießen Deutschland ins Finale (25 juni 2025). Geraadpleegd op 30 juli 2025.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eric_Martel&oldid=69676998"