FIS wereldkampioenschappen snowboarden 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
WK snowboarden 2011
Gehouden in La Molina
Jaar 2011
Data 14 t/m 22 januari
Sport Snowboarden
Organisator FIS
Evenementen 11
Openingsceremonie 14 januari
Sluitingsceremonie 22 januari
Navigatie
2009     2013
Portaal  Portaalicoon   Sport

De wereldkampioenschappen snowboarden 2011 werden van 14 tot en met 22 januari 2011 gehouden in La Molina en Barcelona (voor het onderdeel big air). Er stonden elf onderdelen op het programma, zes voor mannen en vijf voor vrouwen. Nieuw op het programma was het onderdeel slopestyle voor zowel mannen als vrouwen, het onderdeel big air stond enkel voor mannen op het programma.

Programma[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Tijd Mannen Vrouwen
15 januari 17:00 Big air
17 januari 09:00 Snowboardcross (kwalificaties) Snowboardcross (kwalificaties)
18 januari 09:00 Snowboardcross (finales) Snowboardcross (finales)
19 januari 08:00 Parallelreuzenslalom Parallelreuzenslalom
09:00 Halfpipe (kwalificaties) Halfpipe (kwalificaties)
20 januari 13:00 Halfpipe (finales) Halfpipe (finales)
21 januari 12:31 Parallelslalom Parallelslalom
22 januari 09:00 Slopestyle Slopestyle

Medailles[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons
Big air Petja Piiroinen Vlag van Finland FIN Seppe Smits* Vlag van België BEL Rocco van Straten Vlag van Nederland NED
Halfpipe Nathan Johnstone Vlag van Australië AUS Iouri Podladtchikov Vlag van Zwitserland SUI Markus Malin Vlag van Finland FIN
Parallelreuzenslalom Benjamin Karl Vlag van Oostenrijk AUT Rok Marguč Vlag van Slovenië SLO Roland Fischnaller Vlag van Italië ITA
Parallelslalom Benjamin Karl Vlag van Oostenrijk AUT Simon Schoch Vlag van Zwitserland SUI Rok Marguč Vlag van Slovenië SLO
Slopestyle Seppe Smits Vlag van België BEL Niklas Mattsson Vlag van Zweden SWE Ville Paumola Vlag van Finland FIN
Snowboardcross Alex Pullin Vlag van Australië AUS Seth Wescott Vlag van Verenigde Staten USA Nate Holland Vlag van Verenigde Staten USA

* Op 7 juni 2011 maakte de FIS bekend dat oorspronkelijk zilverenmedaillewinnaar Zach Stone positief was bevonden op het gebruik van cannabis. Hij werd hiervoor geschorst tenzij hij tegen het besluit in beroep ging hij het CAS en in het gelijk zou worden gesteld.[1] Later werd Stone gediskwalificeerd en daardoor schoof de Belg Smits door naar het zilver en kreeg de Nederlander van Straten brons.

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons
Halfpipe Holly Crawford Vlag van Australië AUS Ursina Haller Vlag van Zwitserland SUI Liu Jiayu Vlag van China CHN
Parallelreuzenslalom Alena Zavarzina Vlag van Rusland RUS Claudia Riegler Vlag van Oostenrijk AUT Doris Günther Vlag van Oostenrijk AUT
Parallelslalom Hilde-Katrine Engeli Vlag van Noorwegen NOR Nicolien Sauerbreij Vlag van Nederland NED Claudia Riegler Vlag van Oostenrijk AUT
Slopestyle Enni Rukajärvi Vlag van Finland FIN Šárka Pančochová Vlag van Tsjechië CZE Shelly Gotlieb Vlag van Nieuw-Zeeland NZL
Snowboardcross Lindsey Jacobellis Vlag van Verenigde Staten USA Nelly Moenne-Loccoz Vlag van Frankrijk FRA Dominique Maltais Vlag van Canada CAN

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

 Plaats  Land Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Australië Australië 3 0 0 3
2 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 2 1 2 5
3 Vlag van Finland Finland 2 0 2 4
4 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 1 1 1 3
5 Vlag van België België 1 1 0 2
6 Vlag van Rusland Rusland 1 0 0 1
6 Vlag van Noorwegen Noorwegen 1 0 0 1
8 Vlag van Zwitserland Zwitserland 0 3 0 3
9 Vlag van Slovenië Slovenië 0 1 1 2
10 Vlag van Nederland Nederland 0 1 1 2
11 Vlag van Frankrijk Frankrijk 0 1 0 1
11 Vlag van Tsjechië Tsjechië 0 1 0 1
11 Vlag van Zweden Zweden 0 1 0 1
14 Vlag van Canada Canada 0 0 1 1
14 Vlag van Zwitserland Zwitserland 0 0 1 1
14 Vlag van Italië Italië 0 0 1 1
14 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 0 0 1 1
Totaal 11 11 11 33

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]