Fabricius (inslagkrater)
| Fabricius | ||
|---|---|---|
| ||
Foto Lunar Orbiter 4
| ||
| Kratergegevens | ||
| Coördinaten | 42° 9′ ZB, 42° 0′ OL | |
| Diameter | 78 km | |
| Kraterdiepte | 2,5 km | |
| Colongitude | 319° bij zonsopgang | |
| Kaartblad | 114 (PDF) | |
| Vernoemd naar | David Fabricius | |
| Vernoemd in | 1935 | |
| Tenzij anders aangegeven, zijn de gegevens ontleend aan de IAU/USGS-Databank | ||
Fabricius is een inslagkrater op de Maan. De krater is genoemd naar de Duitse astronoom David Fabricius (1564-1617). De naam werd gegeven door Giovanni Battista Riccioli als Fabritius [1]. Michael van Langren gaf aan deze krater de naam Fred. C. Pal., Johannes Hevelius gaf aan het trio gevormd door de kraters Fabricius, Brenner en Metius de benaming Montes Coibacarani, in het gebied dat hij Persia noemde.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Fabricius heeft meerdere centrale pieken waarvan de hoogste 800 meter hoog is, met een ruige stijging naar het noordwesten die van noord naar zuid loopt. De kraterrand is onregelmatig. De krater ontstond tijdens het Eratosthenium, 3200 tot 1100 miljoen jaar geleden.
Locatie[bewerken | brontekst bewerken]
Fabricius heeft een diameter van 78 km en bevindt zich op de hoogvlakte nabij het zuidoostelijk deel van de naar de Aarde toe gerichte zijde van de Maan. De krater bevindt zich in het noordoostelijke deel van de ommuurde kraterbodem van Janssen. Aan de noordwestelijke rand is hij verbonden met de iets grotere krater Metius.
Satellietkraters van Fabricius[bewerken | brontekst bewerken]
Rondom Fabricius bevinden zich verscheidene kleinere kraters die genummerd werden, beginnend bij degenen die zich het dichtst bij het middelpunt van de krater bevinden.
| Fabricius | Breedtegraad | Lengtegraad | Diameter |
|---|---|---|---|
| A | 44,6° ZB | 44,0° OL | 45 km |
| B | 43,6° ZB | 44,9° OL | 17 km |
| J | 45,8° ZB | 45,2° OL | 16 km |
Literatuur en maanatlassen[bewerken | brontekst bewerken]
- Mary Adela Blagg: Named Lunar Formations.
- T.W. Webb: Celestial Objects for Common Telescopes, Volume One: The Solar System (met beschrijvingen van telescopisch waarneembare oppervlaktedetails op de maan).
- Tj.E. De Vries: De Maan, onze trouwe wachter.
- A.J.M. Wanders: Op Ontdekking in het Maanland.
- Hugh Percy Wilkins, Patrick Moore: The Moon.
- Times Atlas of the Moon, edited by H.A.G. Lewis.
- Patrick Moore: New Guide to the Moon.
- Harold Hill: A Portfolio of Lunar Drawings.
- Antonin Rukl: Moon, Mars and Venus (pocket-maanatlasje, de voorganger van Rukl's Atlas of the Moon).
- Antonin Rukl: Atlas of the Moon.
- Harry De Meyer: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1969).
- Tony Dethier: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1989).
- Ewen A. Whitaker: Mapping and Naming the Moon, a history of lunar cartography and nomenclature.
- The Hatfield Photographic Lunar Atlas, edited by Jeremy Cook.
- William P. Sheehan, Thomas A. Dobbins: Epic Moon, a history of lunar exploration in the age of the telescope.
- Ben Bussey, Paul Spudis: The Clementine Atlas of the Moon, revised and updated edition.
- Charles A. Wood, Maurice J.S. Collins: 21st Century Atlas of the Moon.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
|
