Figlia mia

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Figlia mia
Alternatieve titel(s) Daughter of Mine
Regie Laura Bispuri
Producent Marta Donzelli
Gregorio Paonessa
Scenario Laura Bispuri
Francesca Manieri
Hoofdrollen Alba Rohrwacher
Valeria Golino
Sara Casu
Muziek Nando Di Cosimo
Montage Carlotta Cristiani
Cinematografie Vladan Radovic
Production design Ilaria Sadun
Productiebedrijf Vivo Film
Colorado Film Production
Rai Cinema
Première 18 februari 2018 (filmfestival Berlijn)
Genre Drama
Taal Italiaans
Land Vlag van Italië Italië
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Zwitserland Zwitserland
Overige nominaties 5: 3 voor de Nastro d'Argento voor beste hoofdactrice (Alba Rohrwacher en Valeria Golino), beste producent en beste geluid, 1 voor de Globo d'oro voor de beste vrouwelijke vertolking (Alba Rohrwacher) en 1 voor de Gouden Beer
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Italië

Figlia mia (Engelse titel: Daughter of Mine) is een Italiaans-Duits-Zwitserse film uit 2018, geregisseerd door Laura Bispuri.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Het verhaal speelt zich af in een klein dorp in Sardinië. Vittoria is een bijna tienjarig meisje dat liefdevol opgevoed wordt door haar pleegmoeder Tina. Ze leert Angelica, haar biologische moeder kennen, een excentrieke jonge vrouw tot wie ze zich aangetrokken voelt. Ze begint Angelica meer en meer op te zoeken. Zo komt ze voor een hartverscheurende keuze te staan. Het meisje en de twee vrouwen moeten leren omgaan met hun gevoelens.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Valeria Golino Tina, de pleegmoeder van Vittoria
Alba Rohrwacher Angelica, de biologische moeder van Vittoria
Sara Casu Vittoria
Udo Kier Bruno
Michele Carboni Umberto

Release[bewerken | brontekst bewerken]

Figlia mia ging op 18 februari 2018 in première op het internationaal filmfestival van Berlijn in de competitie voor de Gouden Beer.[1]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]