Finrod Felagund

Finrod Felagund
Tolkien-personage
Andere namen	Findaráto Ingoldo, Nóm, de Trouwe, de Vriend van mensen
Titel	Koning van Nargothrond
Geslacht	Man
Afkomst	Elf, Noldo//Teleri
Overlijdensjaar	468
Familie
Vader	Finarfin
Moeder	Eärwen
Echtgenote	Amarië
Nageslacht	Geen

Finrod Felagund is een personage uit de werken van J.R.R. Tolkien.

Hij was de zoon van Finarfin, de kleinzoon van Finwë en daarmee van nobele afkomst. Zijn moeder was Eärwen, een Telerijnse elf. Angrod en Aegnor waren zijn broers en Galadriel zijn zuster.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Hij verwierf faam als stichter van Nargothrond en door zijn vriendschap met de mensen. Finrod is een belangrijk personage uit De Silmarillion. In de 12-delige reeks de Geschiedenis van Midden-aarde, die net zoals de Silmarillion pas na Tolkiens dood werd gepubliceerd, wordt hij ook genoemd. Er bestaan echter wel enkele verschillen tussen deze werken. Zie hiervoor ook de canon van Midden-aarde.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De Noldor leefden in de Eerste Era in de gezegende landen van Aman. Nadat Morgoth de Silmarillen had geroofd en daarbij Finwë doodde wilde de heethoofdige oom van Finrod, Fëanor, onmiddellijk de achtervolging inzetten. Ondanks dat Finrod, en met hem vele anderen, het hier niet mee eens waren, migreerden de Noldor en masse naar Midden-aarde. Een aantal van de Noldor bleven na de broedermoord te Alqualondë achter, waaronder Finarfin. Finrod zette door zonder zijn vader, al liet hij daarmee zijn geliefde, Amarië van de Vanyar, achter. In de afwezigheid van Finarfin werd Finrod koning van de derde tak van de Noldor.

Eenmaal in Midden-aarde aangekomen bouwde Finrod een toren op het eiland Tol Sirion, Minas Tirith, om zo Morgoth en de noordelijke landen in de gaten te kunnen houden. Zijn neef Turgon bezocht hem daar en beide Elfen werden er in hun dromen door Ulmo toe aangezet om een eigen verborgen veste te bouwen. Finrod raakte geïnspireerd door Menegroth, de hoofdstad van Doriath, en met behulp van de Dwergen hieuw hij Nargothrond uit in de grotten aan de westoever van de Narog. Dit leverde hem zijn bijnaam Felagund op, wat 'Houwer van Grotten' betekent. De Dwergen vervaardigden in die tijd ook de Nauglamír voor hem, een halssnoer van grote schoonheid.

Finrod hield ervan om door Midden-aarde te zwerven en tijdens een van deze tochten kwam hij in Thargelion Mensen tegen. Daarmee was hij de eerste van de Noldor die Mensen ontmoette en hij wist hun vriendschap te winnen. De groep was onderdeel van het Huis van Bëor en toen Felagund terugkeerde naar Nargothrond ging Bëor met hem mee. Deze band legde Finrod geen windeieren. Tijdens de Dagor Bragollach redde Barahir, een afstammeling van Bëor, het leven van de Elfenkoning. Uit dankbaarheid gaf Finrod zijn ring aan de mens. Jaren later zou Beren Erchamion, de zoon van Barahir, in zijn queeste voor de Silmaril de hulp van Finrod vragen. Zoals verteld in het lied van Leithian vertrokken ze met twaalf uit Nargothrond: Beren, Finrod en tien Elfenstrijders onder leiding van Edrahil. In de tussentijd was Minas Tirith echter ingenomen door Sauron en herdoopt tot Tol-in-Gaurhoth. Ondanks de poging van het gezelschap om in vermomming langs dit bolwerk te glippen wist Sauron hen gevangen te nemen. In de kerkers werden de gevangenen een voor een vermoord door een weerwolf totdat alleen Beren en Finrod overbleven. Sauron vermoedde dat hij een belangrijke Elf te pakken had en besloot dat het Berens tijd was om te sterven. Maar met een laatste krachtsinspanning brak Finrod zijn ketenen en doodde de weerwolf met zijn blote handen. Dodelijk verwond stierf Finrod zelf spoedig daarna.

Namen[bewerken | brontekst bewerken]

Finrods naam is de Sindarijnse afgeleide van het Quenya Findaráto, wat ruwweg vertaald kan worden als 'machtige afstammeling van Finwë'. Zijn tweede (moeder)naam luidde Ingoldo.
Felagund was een aan hem gegeven epessë van de Dwergen. Het betekent 'Houwer van Grotten' en is een Sindarijnse vorm van het Khuzdulse 'Felak-gundu'.
De Mensen van het huis van Bëor noemden hem Nóm, hetgeen 'wijsheid' betekent in hun taal.

Het Huis van Finarfin[bewerken | brontekst bewerken]

De Hoge Koningen van de Noldor zijn aangegeven met ① tot en met ⑥.

Finwë ①

Fingolfin ③

Fingon ④

Turgon ⑤

Fëanor ②

Gil-galad ⑥

huis van Fëanor

huis van Finarfin

dochters

huis van Fingolfin

Koningen van
Herenigde
Koninkrijk

Andere versies van het verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

In eerdere versies van het verhaal werd de naam Finrod gegeven aan de Elf die later Finarfin zou worden. Finrod heette toen Inglor Felagund.
In De Silmarillion wordt beweerd dat Orodreth Finrods broer is. Christopher Tolkien, de zoon van J.R.R. Tolkien en redacteur van de Silmarillion, heeft toegegeven dat dat een fout is.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

(en) Pagina over Finrod op de Valar Guild Encyclopedia
(en) De Encyclopedia of Arda
(en) De Annals of Arda

Bronnen, noten en/of referenties

Tolkien, J.R.R. & Christopher (1979) De Silmarillion. (M. Schuchart, Vert.). London: Allen & Unwin (Eerste uitgave in 1978). ISBN 9027470774
Tyler, J.E.A. (1976) The Tolkien Companion. New York: St. Martin's Press (Eerste uitgave in 1976)