Wolga-Finse talen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Fins-Wolgaische talen)

De Wolga-Finse talen zijn een subgroep van de Finoegrische taalfamilie. Tegenwoordig wordt deze groepering niet meer gehandhaafd.[1][2] Onder de Wolga-Finse taalgroep werden o.a. het Mari, Mordwiens, Samisch en de Oostzeefinse talen (Fins, Estisch, Karelisch, Wepsisch, Wotisch, Lijfs en Ingrisch) gerekend. (Zie verderop voor de volledige lijst)

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

De aanname dat er een Wolga-Finse stamtaal zou zijn geweest heeft lang bestaan. De argumenten die hiervoor aangevoerd worden, worden tegenwoordig bekritiseerd. Er zou geen gemeenschappelijke fonologische innovatie zijn en of er gemeenschappelijke innovatie op morfologisch gebied bestaat wordt nog betwist. Daarnaast zijn er wel enkele gegronde aanwijzingen die voor de taalgroep pleiten, maar omdat dit aantal zo klein is, zou het niet voldoende bewijs zijn van een daadwerkelijke Wolga-Finse stamtaal.[2]

Onderverdeling Wolga-Finse talen[bewerken | brontekst bewerken]

Wolga-Finse talen

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • D. Abondolo (1998) "The Uralic languages" London: Routledge. 619p.
  • V. Blažek (2012) “Was there a Volgaic unity within Finno-Ugric?”, Finnisch-Ugrische Forschungen 61 p. 29-91
  • B. Brogyanyi/R. Lipp (1993) Comparative-historical Linguistics: Indo-European and Finno-Ugric, Amsterdam: Benjamins. 571 p.
  • I. Erdélyi (1969) "Neuere Forschungen zur Urgeschichte der Wolgafinnen.", Ural-Altische Jahrbücher 41. p. 286-291
  • P. Hajdú / P. Domokos (1987) Die Uralischen Sprachen und Literaturen, Hamburg: Helmut Buske Verlag. p. 515-523
  • K. Häkkinen (1984) "Wäre es schon an der Zeit, den Stammbaum zu fallen?" Ural-Altische Jahrbücher, Neue Folge 4: 1-24
  • C. Hasselblatt (2000) De boom van de Finoegristiek, Maastricht: Shaker. 34 p.
  • D. Sinor (1988) The Uralic languages : description, history, and foreign influences, Leiden: Brill. 841 p.
  • D. Sinor (1990) The Cambridge History of Early Inner Asia, Volume 1, Cambridge: Cambridge University Press. 518 p.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]